Ψυχρολουσία το Eurogroup: Νέα συνθηκολόγηση ή εκλογές για παράδοση κυβέρνησης το δίλημμα Τσίπρα

Ανάγκη για άμεσο, εδώ και τώρα, μέτωπο αντιμνημονιακών δυνάμεων. Ψυχρολουσία για τη χώρα αποτέλεσε το Eurogroup της Πέμπτης, ενώ κρύος ιδρώτας διαπερνούσε σε όλη τη διάρκεια τον εύκαμπτο Τσακαλώτο, ακούγοντας ένα – ένα τους σκληροπυρηνικούς συμμετέχοντες υπουργούς να ζητούν, παρόντος του Πολ Τομσεν, να νομοθετηθούν τώρα σκληρά μέτρα για μετά το 2018.
Αυτά τα σκληρά μέτρα προσδιόρισε με σχετική ακρίβεια στις δημόσιες δηλώσεις του ο Γερούν Νταϊσεμπλουμ, υπογραμμίζοντας πως αφορούν το ασφαλιστικό (μείωση των κύριων συντάξεων), το φορολογικό σύστημα (μείωση του αφορολόγητου ορίου) και το εργασιακό (απελευθέρωση των απολύσεων κλπ), με το τελευταίο να αφορά κυρίως τα προαπαιτούμενα που παραμένουν σε εκκρεμότητα για την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης του προγράμματος.
Ο Γ. Νταισεμπλουμ παρέλειψε βεβαίως τα μέτρα για το ενεργειακό, στην ουσία για τη διάλυση του τομέα της δημόσιας ενεργειακής βάσης της χώρας και πρώτα απ’ όλα της ΔΕΗ, τομέα πάντως που αναφέρεται ρητώς στο επίσημο ανακοινωθέν του eurogroup.
To eurogroup κατέληξε σε ναυάγιο, με όλους, σχεδόν, τους υπουργούς και φυσικά τους θεσμούς, να κραυγάζουν για μέτρα εδώ και τώρα και να παίζουν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την αυτοπαγιδευμένη κυβέρνηση όπως η γάτα το ποντίκι.
Ο Ευκλ. Τσακαλώτος ψέλλιζε κάτι μπερδεμένα στο τέλος του eurogroup για το πόσο καλό και υπάκουο παιδί είναι ο ίδιος και η κυβέρνηση, για τις επιτυχίες που σημειώνει (!) και για το πόσο αντιθεσμικό είναι να του ζητούν μέτρα τώρα, που θα εφαρμοσθούν μετά το 2018, όταν η Ελλάδα δεν θα έχει πρόγραμμα!
Φυσικά οι ξεσκολισμένοι παριστάμενοι άκουγαν, αν άκουγαν, βερεσέ τον Ευκλ. Τσακαλώτο, τον οποίον έτσι κι αλλιώς, χωρίς κανένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του, τον έχουν γραμμένο στα παλιά τους τα παπούτσια.
Με το eurogroup σε άδοξο τέλος παραμένει σε εκκρεμότητα η έλευση των θεσμών στη χώρα μας και η κυβέρνηση βρίσκεται κολλημένη στον τοίχο, χωρίς να διαθέτει κανένα χαρτί.
Ο Τσίπρας μπορεί να λέει οτι δεν θα νομοθετήσει τίποτα τώρα αλλά απέναντι του έχει το βαρύ χέρι του ΔΝΤ, το οποίο είναι το μεγάλο αφεντικό του παιχνιδιού της αξιολόγησης, με τους Γερμανούς να του έχουν παραδώσει πλήρως τη σκυτάλη, τρέμοντας την οποιαδήποτε σύγκρουση σε αυτή τη φάση με τις ΗΠΑ, που με τον Τραμπ στέκονται αγέρωχες και απειλητικές απέναντι στην Γερμανική ευρωζώνη.
Η ελληνική περίπτωση, ίσως, έχει εμπλακεί τώρα και σε μια ευρύτερη δηλητηριώδη διένεξη ΗΠΑ – Γερμανίας.
Ο Τσίπρας και η κυβερνητική του ομάδα είναι πιασμένοι σε μια φάκα, στην οποία εθελόδουλα χώθηκαν μόνοι τους, στραγγαλίζοντας τη χώρα.
Ο Τσίπρας, πλέον, είτε θα προχωρήσει με κινήσεις ψευδο – αντίστασης για εσωτερικό “μασάζ”, σε μια δεύτερη, μετά το τρίτο μνημόνιο, ταπεινωτική συνθηκολόγηση, επιχειρώντας να προβάλει με “σασπένς” ως νίκη κάποια ψίχουλα που ο ίδιος θα ανακαλύψει ότι έχουν απομείνει από το “πάρτι” των πιστωτών είτε θα σπεύσει σε εκλογές για να παραδώσει την κυβέρνηση, τις κυβερνητικές καρέκλες και τα προνόμια τους.
Μια εναλλακτική λύση εκτός ευρωζώνης με ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα ανόρθωσης και παραγωγικού μετασχηματισμού ούτε που θέλει ούτε που μπορεί να την διανοηθεί ο Τσίπρας και όλο το αμαρτωλό μνημονιακό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο.
Το δυστύχημα είναι ότι και οι αριστερές προοδευτικές πατριωτικές δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν έχουν τη βούληση, πλην της ΛΑ.Ε., να προχωρήσουν εδώ και τώρα σε ένα πλατύ πολιτικό και κινηματικό ενωτικό μέτωπο για να δημιουργήσουν μια ανατρεπτική δυναμική και ένα άλλο σκηνικό.
Εκτός και αν…
Αυτό το εκτός και αν… είναι η μόνη ελπίδα σήμερα για τον τόπο.