Αντικρούοντας τις απόψεις του Δ. Κωνσταντακόπουλου.
1. Ναι χρειαζόμαστε τις γαλλικές φρεγάτες γιατί η Ελλάδα δεν οφείλει να υπερασπιστεί,
από την τουρκική επιθετικότητα, μόνο το Αιγαίο με κορβέτες, αλλά και τα κυριαρχικά
δικαιώματά της στην Α. Μεσόγειο, νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου, της Ρόδου
και του Καστελόριζου. Επίσης χρειαζόμαστε τις φρεγάτες για να μπορούμε να υπερασπιστούμε
τον Ελληνισμό της Κύπρου. Ειδικότερα, τις καινούργιες φρεγάτες τις χρειαζόμαστε εδώ και
πάνω από 10 χρόνια, αλλά, η Γερμανία φρόντισε, σ’ όλη την περίοδο των μνημονίων, να
μην τις αγοράσουμε.
2. Η Κυπριακή Δημοκρατία δε θα μπορούσε, σ’ αυτή τη φάση, να ενταχθεί στην
Ελληνογαλλική Συμφωνία αμυντικής συνδρομής γιατί αυτή προβλέπει (άρθρο 2) ακόμη
και τη χρήση ένοπλης βίας αν διαπιστωθεί ότι μια ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα στην
επικράτεια ενός από τα δύο Μέρη.
Στην Κύπρο η ένοπλη επίθεση στην επικράτεια της λαμβάνει χώρα από το 1974 και
οι Τούρκοι κατέχουν μέχρι σήμερα το 37,5% του εδάφους της. Αν η Κυπριακή Δημοκρατία
υπέγραφε, ως τρίτο Μέρος, τη Συμφωνία τότε, Ελλάδα και Γαλλία θα έπρεπε από την
επόμενη μέρα να αρχίσουν από κοινού στρατιωτικές επιχειρήσεις για την απελευθέρωση
της κατεχόμενης κυπριακής επικράτειας.
Ποιός μπορεί να υποστηρίξει ότι η Γαλλία θα αποδεχόταν μια τέτοια προοπτική;
Μια διακρατική συμφωνία δε γράφεται μόνο από τη μια πλευρά αλλά απ’ όλους όσους
την υπογράφουν.
Αν πάλι η Κυπριακή Δημοκρατία υπέγραφε τη Συμφωνία αποδεχόμενη ότι αυτή αφορά
μόνο το ελεύθερο τμήμα της, τότε θα ήταν σαν να αναγνώριζε, μέσω μιας διακρατικής
συμφωνίας, ότι η επικράτειά της δεν επεκτείνεται σ’ ολόκληρο το νησί (Διακρατική Συμφωνία
που θα προστάτευε ένα τμήμα μόνο της συνολικής επικράτειας ενός ανεξάρτητου κράτους!).
3. Η Ελληνογαλλική Συμφωνία, η προμήθεια των Rafale και Belharra δεν είναι πανάκεια,
αλλά ένα πολύ σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Μαζί με την ενίσχυση της
αποτρεπτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων πρέπει να γίνει η επέκταση των χωρικών υδάτων
στα 12 ν.μ. σ΄όλη την ελληνική επικράτεια (Η Κύπρος έχει 12 ν.μ.). Σ’ αυτήν την περίπτωση
θα ήταν άνευ ουσιαστικού αντικειμένου η οριοθέτηση ΑΟΖ στο Αιγαίο. Στην Α. Μεσόγειο πρέπει
να προχωρήσει η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου και στη συνέχεια η ολοκλήρωση
της, μέχρι σήμερα μερικής, οριοθέτησης με την Αίγυπτο.
Είναι βέβαιο ότι η τουρκική αντίδραση θα είναι έντονη αλλά ο Ελληνισμός έχει ήδη έναν
πολλαπλασιαστή ισχύος, την Ελληνογαλλική Συμφωνία.
Σε τελική ανάλυση όλα εξαρτώνται από τη βούληση και την αποφασιστικότητα της πολιτικής
ηγεσίας του Ελληνισμού να ανασχέσει οριστικά την απέραντη τουρκική απειλή.
Όμως το φοβικό σύνδρομο, η κατευναστική πολιτική και η εξάρτηση, πολιτική και κυρίως
οικονομική, χαρακτηρίζουν τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες.
Αυτά τα ολίγα σ’ ένα πολύ μεγάλο θέμα που έχω αναλύσει σε πολλά άρθρα μου στην
ιστοσελίδα www.ellinikiantistasi.gr
Νίκος Ιγγλέσης
