Το μοντέλο το οποίο, στο όνομα της αγοράς, εξήγγειλαν Μητσοτάκης-Χατζηδάκης για την ΔΕΗ, έχει ως σημαία του: τις άγριες πελατειακές πολιτικές και το δουλεμπόριο στις εργασιακές σχέσεις.
Με τα μέτρα που εξήγγειλε ο Κ. Χατζηδάκης μέσα σε δύο-τρία χρόνια η ΔΕΗ θα έχει αδειάσει από το παλιό προσωπικό της. Οι καινούργιοι νεοπροσλαμβανόμενοι εργαζόμενοι θα έχουν ευέλικτες εργασιακές σχέσεις από όλα τα φρούτα που διαθέτει η αγορά: part-time, δίμηνες, τετράμηνες, οχτάμηνες συμβάσεις και μισθούς πείνας, ενώ θα προσλαμβάνονται χωρίς κανένα έλεγχο ή κριτήριο μέσα από ένα όργιο πελατειακών σχέσεων, που θα έχουν ως φύλο συκής τον εκ των υστέρων έλεγχο νομιμότητας του ΑΣΕΠ, δηλαδή το τίποτα!
Με αυτόν τον αχαρακτήριστο τρόπο ο πατέρας του Κυριάκου, ο μακαρίτης Κώστας Μητσοτάκης, είχε διορίσει ρουσφετολογικά από το παράθυρο στη ΔΕΗ την περίοδο ’91-’93 πάνω από 10.500 εργαζόμενους(!), προς δόξαν του νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού και της εξυγίανσης της ΔΕΗ.
Την ίδια ώρα τα ανώτερα και μεσαία στελέχη της ΔΕΗ, σύμφωνα με τις εξαγγελίες Χατζηδάκη, θα προσλαμβάνονται με αντίστοιχες πελατειακές σχέσεις από την αγορά, ενώ θα αμοίβονται παχυλότατα και χωρίς κανένα έλεγχο και κριτήριο.
Το μοντέλο Χατζηδάκη για τη ΔΕΗ όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την ανάγκη για την απαραίτητη ανασυγκρότηση και τον επείγοντα εκσυγχρονισμό της ΔΕΗ ως δημόσιας επιχείρησης αλλά αντίθετα αποτελεί μοναδικό φαινόμενο φεουδαρχισμού και δουλεμπορίου σε μιά μεγάλη στρατηγική επιχείρηση, κατάλληλο μόνο για να βουλιάξει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητά της.
Και για όσους δεν κατάλαβαν, η καμπάνα δεν χτυπάει μόνο για την ΔΕΗ αλλά για όλο τον ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά και για το στενό δημόσιο.
Η δήθεν καταργούμενη μονιμότητα στη ΔΕΗ δεν υπήρχε και συνιστά προπαγανδιστικό τρικ. Αυτά που καταργούνται είναι το να υπάρχουν στοιχειώδη αδιάβλητα κριτήρια για τις προσλήψεις και οι συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Μετά την ΔΕΗ, το παράδειγμα της θα ακολουθήσουν όλες οι επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιο τομέα, που δεν θα πωληθούν άμεσα, ενώ το πρότυπο ΔΕΗ θα επεκταθεί και στον στενό δημόσιο τομέα με προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ, με γενικευμένες, σχεδόν, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και προσλήψεις ημετέρων στελεχών από την αγορά με υψηλότατες αμοιβές.
Ο στενός και ευρύτερος δημόσιος τομέας χρειάζονται επειγόντως ανασυγκρότηση, ανασχεδιασμό, αμερόληπτη αξιολόγηση και κυρίως εγκατάλειψη των αναξιοκρατικών πελατειακών δομών, ώστε να γίνουν αποδοτικοί και ουσιαστικά επωφελείς για την οικονομία και το κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο, η επέλαση της ρουσφετολογίας και του εργασιακού μεσαίωνα που θα επιφέρουν τα μέτρα Χατζηδάκη κάθε άλλο παρά θα υποβοηθήσουν στην άνοδο της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των δημοσίων υπηρεσιών, ούτε φυσικά θα βοηθήσει η ιδιωτικοποίηση τους, πράγματα που θα προκαλέσουν νέα βάρη στους πολίτες.
Δυστυχώς, η μνημονιακή αποικιοποίηση της χώρας θα πρέπει να συνεχισθεί αμείωτη και “μεταμνημονιακά” και να ολοκληρωθεί σε όλους τους τομείς. Η παράδοση της Ελλάδας θα πρέπει να είναι γενική και να φτάσει μέχρι τέλους! Αυτός είναι, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο βαθύς προσανατολισμός και της Ν.Δ.
Γ. Αρτινός
