Χθες, η Alexandra Ocasio-Cortez κέρδισε την εκλογή για τον Δημοκρατικό υποψήφιο για το Κογκρέσο στη Νέα Υόρκη, σε μια περιοχή όπου πλειοψηφούν οι Λατίνοι, εναντίον του αλαζόνα δεξιού, αδιαμφισβήτητου επικεφαλής των Δημοκρατικών του Κουίνς, ο οποίος μάλιστα είχε να αμφισβητηθεί εκλογικά από το 2004. Αυτός ο λευκός ήταν στο τσεπάκι των μεγάλων εταιρειών που συνεισφέρουν πακτωλό χρημάτων στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, τόσο, ώστε θεωρούνταν ως ένας από τους λίγους που θα μπορούσε να διαδεχθεί την ηγέτιδα των Δημοκρατικών Νάνσυ Πελόζι στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Στην πραγματικότητα άλλωστε, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα δύο κόμματα επιλέγουν τους επικεφαλής τους σε κάθε πολιτειακό νομοθετικό σώμα. Το ίδιο γίνεται φυσικά και στα δύο νομοθετικά σώματα του Κογκρέσου (Βουλή και Γερουσία) – επικεφαλής είναι όσοι φέρνουν τις μεγαλύτερες δωρεές από ισχυρές εταιρείες και πλούσιους ιδιώτες.
Η Ocasio-Cortez πραγματοποίησε την εκστρατεία της υποστηρίζοντας την υγειονομική περίθαλψη και τη δωρεάν φοίτηση στα κολλέγια. Κατήγγειλε την τελευταία σφαγή στη Γάζα. Είπε ότι το ICE[i] θα έπρεπε να καταργηθεί, ενώ την προηγούμενη ημέρα των εκλογών βρισκόταν σε κέντρο κράτησης μεταναστών στο Νότιο Τέξας. Είναι μια νεαρή εργαζόμενη, από το Πουέρτο Ρίκο, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες αρνήθηκε την εταιρική χρηματοδότηση και εργαζόταν σε μια πραγματική δουλειά, ως σερβιτόρα, όταν ξεκινούσε την εκστρατεία της. Είναι μέλος του DSA [ii] και δηλώνει σοσιαλίστρια. Και τώρα είναι η υποψήφια των Δημοκρατικών σε μια εκλογική περιφέρεια της Νέας Υόρκης. Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Για πολλούς ανθρώπους στην Αριστερά, είναι μια ευκαιρία για γιορτή. Μπορώ να το καταλάβω, δούλευα επί ένα τέταρτο του αιώνα στο Σικάγο, από όπου κατάγομαι, στις καμπάνιες ενάντια στη δυναστεία των Δημοκρατικών Daley. Εκλέξαμε προοδευτικούς αντιπροσώπους στο δημοτικό συμβούλιο, στα νομαρχιακά γραφεία, στα νομοθετικά σώματα της Πολιτείας, στο Κογκρέσο, ενώ το 1983 και το 1987 εκλέξαμε και προοδευτικό δήμαρχο. Βοήθησα να εγγραφούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στους εκλογικούς καταλόγους. Εγώ και άλλοι πολλοί άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα, φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε ένα κίνημα από τα κάτω που θα μπορούσε να μετασχηματίσει το Δημοκρατικό κόμμα.
Το σχέδιο όμως δεν δούλεψε όπως φανταζόμασταν.
Γιατί αποδεικνύεται ότι και οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι και το Δημοκρατικό κόμμα είναι θεσμοί και οι θεσμοί αλλάζουν τα άτομα πιο συχνά από όσο τα άτομα αλλάζουν τους θεσμούς. Μερικοί από τους ανθρώπους μας απομακρύνθηκαν σιγά σιγά από τις δεσμεύσεις τους, άλλοι αλλάξαν ανοικτά, άλλοι απομονώθηκαν και ξεβράστηκαν. Παρά τις φράσεις που υπάρχουν στα χείλη όλων, δεν βρήκαμε ποτέ πώς να κάνουμε τους αντιπροσώπους μας να κρατούν τις υποσχέσεις τους, πώς να επιβάλουμε κάποιου είδους λογοδοσία.
Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε στο έλεος και υπό τις ιδιοτροπίες των υποψηφίων και των αξιωματούχων που βοηθάμε να εκλέξουμε. Όταν ο Chuy Garcia έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Σικάγου, αρνήθηκε να μιλήσει για την αστυνομική ασυδοσία του Homan Square [iii] και να καταγγείλει το αίσχος. Ακόμη χειρότερα, ζήτησε την πρόσληψη και άλλων αστυνομικών, χωρίς οι υποστηρικτές του μέσα στο κίνημα να μπορούν καν να του μιλήσουν. Ακόμα βέβαια και το Πράσινο Κόμμα δεν είναι απρόσβλητο από αυτό το φαινόμενο. Όταν η Jill Stein επέλεξε να υποχωρήσει από μια διεκδίκηση για πρόσβαση περισσότερων ψηφοφόρων στις εκλογές του 2016 στην Τζόρτζια και στη Βόρεια Καρολίνα, δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσαν να κάνουν οι Πράσινοι σε αυτές τις πολιτείες. Τίποτα απολύτως. Πώς ακριβώς λοιπόν θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν υποψήφιο ή εκλεγμένο αξιωματούχο να λογοδοτεί; Υπάρχουν σήμερα τα διαθέσιμα μέσα για να το πετύχουμε; Μάλλον όχι. Ίσως όμως πρέπει να τα οικοδομήσουμε.
Τον περασμένο χρόνο, σε μια διήμερη συνάντηση του Movement School [iv] στο Τζάκσον του Μισισιπή, ο Kali Akuno, συνιδρυτής της Συνεργασίας για το Τζάκσον[v], παρατήρησε ότι στο Τζάκσον οι κινηματικές δυνάμεις απέδειξαν ότι θα μπορούσαν να εκλέξουν τον Chokwe Lumumba, (και τον πατέρα και τον γιο), στη θέση του δημάρχου. Αλλά για πολλά χρόνια έκτοτε, και μετά από πολλαπλές θητείες των συγκεκριμένων δημάρχων, δεν μπορούσαμε να πούμε ποια είναι η υποστήριξη που το Τζάκσον παρέχει στην ατζέντα ενός ριζοσπαστικού οικονομικού μετασχηματισμού.
Ανακαλύψαμε πριν από κάποια χρόνια, ότι υπό τις κατάλληλες συνθήκες, μπορούμε να κερδίσουμε τις εκλογές. Η Ocasio-Cortez είναι μια γυναίκα από το Πουέρτο Ρίκο που αντιπαρατέθηκε εναντίον ενός λευκού τεμπέλη που ήδη κατείχε το αξίωμα, σε μια περιφέρεια με πλειοψηφία Λατίνων, και μπόρεσε να δημιουργήσει μια οργάνωση που έφερε σε πέρας τη δουλειά. Οι απόψεις που εξέφρασε για τα περισσότερα θέματα είναι αξιέπαινες. Αυτό όμως που σπάνια σκεφτόμαστε είναι αυτό που κερδίζουμε πραγματικά όταν νικάμε εκλογικά.
Όταν είμαστε νικητές στα εκτελεστικά αξιώματα, όπως στους δημάρχους, οι υποψήφιοι μας γίνονται υπεύθυνοι για τη διαχείριση της λιτότητας και των περικοπών. Αυτό συμβαίνει στο Τζάκσον του Μισισιπή και στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ για να δώσω απλά δύο παραδείγματα. Έχουμε εκλέξει προοδευτικούς αξιωματούχους σε διάφορα μέρη εδώ και πολύ καιρό. Ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε αν η ικανότητά μας να εκλέγουμε προοδευτικούς αξιωματούχους έχει ξεπεράσει κατά πολύ την ικανότητά μας να ασκούμε πραγματική πίεση πάνω τους. Τελικά, μεταμορφώνουμε το Δημοκρατικό κόμμα ή απλώς το νομιμοποιούμε πυροδοτώντας λαμπερές καριέρες;
Δεν υποκρίνομαι ότι έχω τις απαντήσεις. Αλλά αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να τεθούν. Και δεν πρέπει να είμαστε φοβισμένοι για να τα θέσουμε.
Πηγή: Black Agenda Report
Μετάφραση: antapocrisis.gr
[i]Immigration and Customs Enforcement – το ομοσπονδιακό γραφείο αντιμεταναστευτικής πολιτικής
[ii] Democratic Socialists of America: Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σοσιαλδημοκρατική οργάνωση στις ΗΠΑ η οποία κατά περίσταση στηρίζει υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος (ανάμεσά τους έχει στηρίξει τον Κέρι, τον Ομπάμα και τον Σάντερς).
[iii] Το Homan Square λειτούργησε με ευθύνη της Αστυνομίας του Σικάγο ως μια τεράστια αποθήκη κράτησης και ανακρίσεων, παραβιάζοντας το πρωτόκολλο και τους κανόνες (στέρηση δικηγόρου, ανάκριση χωρίς δικηγόρο κλπ). Περίπου 7.000 υπολογίζονται όσοι κρατήθηκαν και ανακρίθηκαν κατά το διάστημα 2004-2015, οι 6.000 εκ των οποίων ήταν μαύροι.
[iv] Το Movement School είναι μια απόπειρα να δημιουργηθούν σχολεία σε κοινότητες φτωχότερων και αποκλεισμένων κοινωνικών στρωμάτων, χωρίς δίδακτρα. Στόχος τους είναι «να σπάσουν το φαύλο κύκλο της φτώχειας».
[v] Οργανισμός που προωθεί τη συνεργασία και την ανάπτυξη της κοινότητας στο Τζάκσον του Μισισιπή.
