Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά/ η κρίση δέρνει τον ντουνιά/ αμέτι μουχαμέτι/ διαρκεί έντεκα έτη./ Στενάζουνε οι μισθωτοί/ ζαχαροκάντιο ζυμωτή/ δεν έχουν να γευτούνε/ και τους φταίχτες βλαστημούνε.// Τα βάζουν με το σύστημα/ που ’χει λειψό ανάστημα/ κι απέραντο απόστημα/ που φτάνει ώς το Διάστημα.// Τους φταίνε οι πολιτικοί/ γλοιώδεις και εμετικοί·/ το παίζουνε ωραίοι/ και μας πήξανε στα χρέη.// Στη ζούλα κι υποχθόνια/ φέρανε τα μνημόνια/ για να μας ξεζουμίσουν/ και να μας εξαφανίσουν.// Δεν είμαστε ίσα κι όμοια!/ Τα ειδικά προνόμια/ κράτησαν για την πάρτη τους/ να κάνουνε τα πάρτι τους.//
Κι αντί στα ελικόπτερα/ να μπούνε με πρεμούρα/ αράζουνε στα κότερα/ με ναργιλέ και πούρα.// Στην κάλπικη την κάλπη τους/ ξεπλένουνε τα αίσχη τους/ κι από οδοστρωτήρες/ μοστράρουνε σωτήρες.// Με ολοπόρφυρα φτερά/ απαίτησε η Αριστερά/ κυβέρνηση να γίνει/ τον πόνο να απαλύνει.// Θα ’φερνε την ομόνοια/ σχίζοντας τα μνημόνια/ μ’ έναν νομό κι ένα άρθρο/ -«Ορσε και καλά να πάθω// που ο αφελής τους πίστεψα/ και το ψωμί το νήστεψα»/ λένε οι δόλιοι ψηφοφόροι/ που τους πνίξανε οι φόροι.// Αλίμονο και τρισαλί/ χτυπούν με βια την κεφαλή/ –ασυγχώρητα τα λάθη–/ στην κοτρόνα για να μάθει.// Γιαλαντζί κομμουνιστές/ τους βγήκαν κι αμοραλιστές/ ο Τσίπρας με τη Δούρου/ κι όλη η Κουμουνδούρου.//
Δεν βάλανε μυαλό σταλιά,/ ξεχάσαν αίφνης τα παλιά/ και στις 7 του Ιούλη/ ψηφίσανε τον Κούλη.// Χρυσόψαρου μνημονικό/ κι ασθενικό θυμητικό/ έχει ο σοφός λαός μας/ τρισαλί κι αλίμονό μας.// Θέλει ο μύθος να ’χει δράκο/ κι έφερε έτσι τον Κυριάκο/ στο Μαξίμου να διατάζει/ πού πονεί και πούθε σφάζει.// Ταπείνωση και όνειδος/ στο έλεος του Αδώνιδος/ και του Μπογδάνου τώρα/ να χαροπαλεύει η χώρα.//
Του Μητσοτάκη η κούτρα/ ξέρει να διαλέγει μούτρα,/ διορίζει του Βορίδη/ παρτενέρ τον Χρυσοχοΐδη.// Να ξεπουλήσουν τη ΔΕΗ/ και το άσυλο των ΑΕΙ/ να καταργήσουν αύθις/ μάγκα μου, εφ’ ω ετάχθης.// Και σπάνε πια τις πόρτες μας/ για πήδημα ενός ψύλλου/ καταληψίες οι μόρτες μας/ του οικιακού ασύλου.// Χίλια μύρια είχε τάξει/ ο Κούλης στη μεσαία τάξη/ μα δεν φέρθηκε εντάξει/ και θα την αναστενάξει.// Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά/ εφέτος με βαρύ χιονιά·/ πάγωσαν οι συντάξεις/ ψίχουλα να τρομάξεις.// Μα αφήνουμε παράθυρο/ ορθάνοιχτο στο όνειρο/ το Είκοσι να μπουκάρει/ ολόγιομο φεγγάρι.
