Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο θόρυβος από την απαράδεκτη επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη και την “Μπουταριάδα” που ακολούθησε προς εξιλέωση μιας βαθύτατα κατεστημένης, νεοφιλελεύθερης και μνημονιακής αντίληψης και ο Τσίπρας σπεύδει στην Θεσσαλονίκη να κεφαλαιοποιήσει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ την υπόθεση, συναντώμενος πανηγυρικά με τον Γιάννη Μπουτάρη.
Ο πολιτικός αρραβώνας Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ-Μπουτάρη, που είχε προηγηθεί, πάει να μετατραπεί σε γάμο με προίκα. Η διαφορά είναι ότι την προίκα την προσφέρουν στην προκειμένη περίπτωση και οι δύο πλευρές.
Ο μεν Τσίπρο-ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει τον Γ. Μπουτάρη ως δήμαρχο Θεσ/νικης στις επόμενες εκλογές και ο Γ. Μπουτάρης θα προσφέρει την πολιτική του ομπρέλα ή ότι υπάρχει απ’ αυτή ως πολιτική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ στο αποκαλούμενο “νεοφιλελεύθερο” κέντρο.
Η τραμπούκικη επίθεση στον Γ. Μπουτάρη επιβεβαιώνει πλήρως το “ουδέν κακόν αμιγές καλού“. Επιτάχυνε και έφερε ανοικτά στο προσκήνιο αισχυντηλές διεργασίες που γίνονταν στο παρασκήνιο.
Μόνο που κάποιοι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Η “προίκα” Μπουτάρη προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ανύπαρκτη, όπως έδειξε η κωμική συγκέντρωση κάποιων δεκάδων για εκδήλωση αλληλεγγύης σε ένα αποτυχημένο και κάκιστο πολυπράγμονα δήμαρχο, ο οποίος τα μόνα που “ξεχνάει” είναι τα καθήκοντα του ως δημοτικός άρχοντας.
Η στήριξη, επίσης, που μπορεί να προσφέρουν Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ προς τον Γ.Μπουτάρη είναι μάλλον μηδαμινή, αν δεν προσφέρουν στον ίδιο μόνο ακόμα μεγαλύτερη δυσφήμηση από εκείνη που προσφέρει το ανύπαρκτο έργο του.
Μπορεί ο Αλ. Τσίπρας και ο Γ. Μπουτάρης να γίνονται πολιτικά “σιαμαίοι” αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση η ένωση τους δεν φέρνει ισχύ αλλά περαιτέρω αποδυνάμωση και των δύο και καταποντισμό τους.
Η Θεσ/νικη και η Ελλάδα έχουν όσο ποτέ ανάγκη μια βαθιά δημοκρατική ανατροπή, που θα πετάξει στο περιθώριο τα “συγκοινωνούντα” δοχεία του σκληρού μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού και του νεοναζισμού.