Από το «πειρατικό του Στάθη» στο Ποντίκι, 5-7-2018
Τρικυμία
Γύρω μας συμβαίνουν τεκτονικές αλλαγές. Έχουμε ήδη μπει στο τοπίο της μεταπαγκοσμιοποίησηςκαι είναι σαν οι Τιτάνες στα έγκατα της Γης να ετοιμάζουν για τους θνητούς που νομίζουν ότι είναι θεοίνέες Χίμαιρες. Νέες κρίσεις, εμπορικές, πολιτικές, πολεμικές ετοιμάζονται να ξεπροβάλουν, μεγάλες τρικυμίες δείχνουν να έρχονται. Και μέσα σε αυτό το τρικυμιώδες περιβάλλον η Ελλάδα δείχνει να ζειτη δική της τρικυμία στο κουτάλι, χωρίς άλλη μέριμνα παρά μόνον για την εκτέλεση των διαταγών που λαμβάνει (για να πνίγεται μέσα σ’ αυτό το κουτάλι). Βυθισμένοι όλοι στον μικρόκοσμο που το ελληνικό πολιτικό σκηνικό παράγει και αντιλαμβάνεται, αδυνατούμε να δούμε πέρα από τη μωρία της μύτης των Πινόκιο.
Μεγάλες κουβέντες μικρών πολιτικών μεγεθών που έχουν ακυρώσει κάθε δυνατότητα να αντιληφθούμε, πόσω μάλλον να συζητήσουμε, για το ευρύτερο τοπίο του κόσμου μέσα στον οποίον κλυδωνιζόμαστε, (αν)έτοιμοι για το επόμενο ναυάγιο, μοιραίοι μέσα σε μια ειρωνική αντιστροφή του«ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή». Ώσπου να πνιγεί.
• Στο εξής όσοι υπογράφουν οτιδήποτε, θα υπογράφουν και τις υπογραφές τους.
Τυχόν υπογραφή χωρίς υπογραφή κάτω απ’ την υπογραφή, δεν θα θεωρείται υπογραφή.
Για παράδειγμα: υπογραφή Τσίπρας και από κάτω για το γνήσιον της υπογραφής, Τσίπρας. Ο λόγος μας συμβόλαιο erga omnes…
