Θυμάστε; Οχι; Ούτε με την αρωγή του τηλεφώνου; Μήτε με τη βοήθεια του κοινού… νου; Ελάτε τώρα! Μόλις τρία χρόνια συμπληρώθηκαν προχθές από το εθνοσωτήριο γεγονός. Γιατί, αλήθεια, το απωθούν απαξάπαντες στα σκοτεινά ερμάρια της λήθης; Ας ανοίξει η Κουρτίνα Ενα, παρακαλώ. Βράδυ 25ης Ιανουαρίου 2015. Ο ΘΑλέξης κι ο καπτάν-Πάνος ανακοινώνουν σφιχταγκαλιασμένοι στην εξέδρα τη συμφωνία αρχών για σχηματισμό κυβέρνησης ομού. Με όμικρον αρχικά, που βαθμηδόν μετεβλήθη σε ωμέγα. Τα πλήθη στους δρόμους παραληρούν. Κουρτίνα Δύο: Την επαύριο της ιστορικής νίκης ο αριστερός πρωθυπουργός καταθέτει στεφάνι στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα αντίστασης ντουγρού πάνω δεξιά κατά το Βερολίνο.
Λιακάδα Αλκυονίδων επικρατεί. Η ανοιξιάτικη αύρα ανεμίζει την Κουρτίνα Τρία. Πίσω της διακρίνονται οι κομισάριοι-υπουργοί, οίτινες κατέρχονται την Ηρώδου Αττικού, σχεδόν πετώντας, χωρίς λαιμοδέτες και παρεμφερή σύμβολα υποταγής, έμπλεοι ηδονής, λες και κατέλαβαν εξ εφόδου τα Χειμερινά Ανάκτορα. Ηρωικές ημέρες. Οδεύουν προς το Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου να ορκιστούν, όχι ασφαλώς στο Ευαγγέλιο, καθότι δεν παραδέχονται τα απηρχαιωμένα, μεσαιωνικά, εκκλησιαστικά βιβλία. Εκτός από ένα: Το Τριώδιο, που ανοίγει αύριο και τους περιγράφει προφητικά, τέτοιοι καρνάβαλοι που ’γιναν πριν αλέκτορα φωνήσαι.
Ιδεολόγοι μασκαράδες δίχως άλλο. Δεν είναι, όμως, όμοιοι με τους προκατόχους τους. Αλίμονο. Η ειδοποιός τους διαφορά συγκεφαλαιώνεται στο εξής: Οντας κοινωνικά ευαίσθητοι και ταγμένοι αναντάν μπαμπαντάν στο πλευρό των αδυνάτων, κάθε φορά που προσυπογράφουν επαχθή μέτρα και καταβαραθρώνουν το πόπολο, χύνουν κορόμηλο το δάκρυ συν γυναιξί –όπως εξομολογήθηκε προσφάτως η συμβία του αρχηγού– με οικτρό αποτέλεσμα να ξεβάφει το μακιγιάζ παλιάτσου που κοσμεί τις προσωπίδες τους την περίοδο των Απόκρεω και του υπολοίπου έτους και να παρουσιάζουν οπωσούν εικόνα τραγέλαφου. Πρωτίστως οι ίδιοι έχουν χίλιους λόγους να ξεχνούν. Πώς από ακραιφνείς αντιμνημονιακοί κατάντησαν πιστοί υπηρέτες των μνημονίων και τουτέστιν αμνήμονες. Ονειρο ήταν και πέταξε, ξενιτεμένο πουλί brain drain, ο μισθός των 751 ευρώ, η αύξηση του αφορολογήτου, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» και οι υπερήφανες πρόνοιες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, οι κρατικές υποδομές της οποίας, παρεμπιπτόντως, ξεπουλήθηκαν μπιρ παρά σε Κινέζους, Γερμανούς, Ιταλούς – δώσε και μένα μπάρμπα(ριά και Τούνεζι).
Ψευδαίσθηση ονόμασαν την kolotoumba –την, άλλως ειπείν, ηγεμονική προσφορά του ηγέτη τους στην παγκόσμια πολιτική επιστήμη– και τους κόπηκε μαχαίρι η όρεξη για παράτες, πανηγυρικές συναθροίσεις και δεκάρικους φέτος. Μεγαλορρημοσύνες και ταρατατζούμ γιοκ. Ούτε καν μονόστηλη αναφορά δεν αξίωσαν από τα φιλικά ΜΜΕ κι όποιο προθυμοποιήθηκε να ανατρέξει στα πεπραγμένα τους τρακάρισε μετωπικά σε ντουβάρια δυσφορίας, υψωμένα με ενισχυμένο σκυρόδεμα από τους πρωτομάστορες του Μαξίμου.
Ημίφως σκιάζει την επέτειο. Και να σκεφτεί κανείς πως δεν αποκλείεται να ’ναι η τελευταία. Τη λησμόνησαν και οι εναπομείναντες θιασώτες του περιοδεύοντος τσίρκου, όσοι παρακολουθούν την εξέλιξη του δράματος με δωρεάν εισιτήριο και βλέπουν τις πενιχρές πιθανότητες χάπι εντ να κονιορτοποιούνται από τους ελέφαντες και να κατασπαράσσονται από λιοντάρια και τίγρεις. Οι ελάχιστοι κλακαδόροι παλαμοκροτούν χλιαρά και καλού-κακού στρέφουν τα βλέμματα προς τα τελάρα με τις σάπιες ντομάτες και το ξινισμένο ζαρζαβάτι, ό,τι απέμεινε να φέρει για πληρωμή το άμοιρο κοινό, που υπομένει τη μακάβρια παράσταση εκόν-άκον, βυθισμένο στη θλίψη εις ανάμνησιν της ελπίδας που, προτού σκάσει μύτη στη σκηνή, εξεδίωχθη βάναυσα από τον υποβολέα.
*Πηγή: efsyn.gr
