Πρόκειται για μεγάλο φιάσκο που εγείρει ζήτημα και σε ηθικό και σε πολιτικό επίπεδο. Σε ηθικό, επειδή αφέθηκαν στην κακή μοίρα τους άνθρωποι που βοήθησαν την ελληνική αποστολή και εμπιστεύθηκαν τις διαβεβαιώσεις της. Με άλλα λόγια, θεωρούσαν ότι και η χώρα μας θα πράξει αυτό που έπραξαν όλες οι χώρες που βρέθηκαν με το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Δηλαδή, θα διέσωζαν τους Αφγανούς, με τους οποίους συνεργάσθηκαν.
Δεν αναφέρομαι στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη Γαλλία και σε άλλες μεγάλες δυτικές χώρες, ούτε καν στην Τουρκία η οποία μετέφερε εκατοντάδες Αφγανούς, μεταξύ αυτών και δεκάδες πολιτικούς. Αναφέρομαι στην Αυστρία, στη Ρουμανία, ακόμα και στην Κροατία, η οποία, όπως οι άλλες χώρες, μετέφερε τους “δικούς της” Αφγανούς.
Εάν η Αθήνα είχε παντελώς αδιαφορήσει, θα μπορούσαμε να την κατηγορήσουμε για έλλειψη πολιτικής ηθικής. Η κυβέρνηση, όμως, αποφάσισε να μεταφέρει τους περίπου 25 Αφγανούς “ελληνικού ενδιαφέροντος”. Αλλά το προσπάθησε κατά τρόπο που οδήγησε σε πλήρες φιάσκο. Είναι βαρύ πλήγμα για το διεθνές κύρος της Ελλάδας να είναι η μόνη χώρα που απέτυχε σε μία αποστολή, την οποία όλες οι άλλες χώρες την έφεραν επιτυχώς σε πέρας.
