Το πληκτικό θέατρο της “διαπραγμάτευσης”…
Σε αδιέξοδο η κυβέρνηση, αναζητά φύλλο συκής. Η “διαπραγμάτευση” με την τρόικα κρέμεται από μια κλωστή. Η κυβέρνηση έχει θέσει κόκκινες γραμμές και απειλεί ότι θα προσφύγει στο λαό αν Σόιμπλε και ΔΝΤ της μπήξουν το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο. Πού θα πάνε, όμως, δεν μπορεί, θα κάνουν πίσω στο τέλος γιατί αλλοιώς θα το κάνουμε “Κούγκι” και θα αποσταθεροποιηθεί ολόκληρη η ευρωζώνη. Αυτό το αφήγημα επιχειρεί να πουλήσει, για νιοστή φορά, στον ελληνικό λαό το επιτελείο Τσίπρα, στήνοντας για το σκηνικό μιας χιλιοπαιγμένης παράστασης, που θα ήταν αφόρητα πληκτική αν δεν ξέραμε όλοι τη θλιβερή κατάληξή της.
Την “κρισιμότητα” της εβδομάδας που άνοιξε υπογραμμίζει, υποτίθεται, η επάνοδος της τρόικας στην Αθήνα και οι επαφές του Αλέξη Τσίπρα σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, Πέμπτη και Παρασκευή, με Ολάντ και Μέρκελ προς αναζήτηση “πολιτικής λύσης” στην εκκρεμότητα της δεύτερης αξιολόγησης. Φυσικά, ούτε οι ίδιοι οι επιτελείς του Αλέξη Τσίπρα πιστεύουν στο παραμύθι τους. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να εξασφαλίσουν κάποια φύλλα συκής, ώστε να εξωραίσουν κατά τι το πακέτο των νέων, αντιλαϊκών μέτρων που λίγο- πολύ έχουν συνομολογήσει.
Ήδη στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αποδέχθηκε εξωφρενικό πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% όχι μόνο μέχρι το 2018, αλλά και σε “μεσοπρόθεσμη βάση”, δεσμεύοντας και τις επόμενες κυβερνήσεις. Η μόνη του “επιτυχία” ήταν να μη συγκεκριμενοποιηθεί πόσα χρόνια θα κρατήσει αυτό το “μεσοπρόθεσμα”- για τον κ. Σόιμπλε, πάντως, μεταφράζεται σε δεκαετία.
Την τραγική θέση της κυβέρνησης πιστοποίησε το θέαμα ενός Τσακαλώτου, ο οποίος, από το βήμα της Βουλής, εμφανίστηκε ως απατημένος σύζυγος της Κριστίν Λαγκάρντ, εκμυστηρευόμενος ότι αισθάνεται “προδομένος” από τη στάση του ΔΝΤ. Καθώς έγινε φανερό ότι το Ταμείο και η Γερμανία τα βρίσκουν πάνω στη γραμμή “πλεόνασμα 3,5%- πρόσθετα μέτρα 4,5 δισ ευρώ”, η κυβέρνηση Τσίπρα το μόνο που ελπίζει πλέον είναι να μην τη βάλουν να υπογράψει από τώρα συγκεκριμένα μέτρα (δηλαδή, τέταρτο Μνημόνιο) για μετά το 2018, αντιπροτείνοντας έναν νέο, ακόμη πιο κοφτερό… κόφτη, για την περίοδο 2019-2020.
Η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ δημοσίευσε ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος “απείλησε” τους δανειστές στο Eurogroup ότι αν τραβήξουν το σκοινί μέχρι τα άκρα, η κυβέρνησή του δεν το έχει σε τίποτα να πάει σε εκλογές. Η κυβέρνηση διέψευσε το ρεπορτάζ και αυτή τη φορά, κατ’ εξαίρεση, τείνουμε να την πιστέψουμε, όσο κι αν το επίδομα που ανακοίνωσε για τους χαμηλόμισθους συνταξιούχους ενίσχυσε τη σχετική σεναριολογία.
Τι θα έλεγε άραγε στον κόσμο ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνησή του, καθώς και το Μνημόνιο υπέγραψε και τις συντάξεις έκοψε και τη δημόσια περιουσία ξεπούλησε και συμφωνία δεν θάχε κλείσει στο τέλος. Εμ “προδομένοι”, εμ δαρμένοι; Και ποιος πιστεύει αλήθεια ότι το (εφ άπαξ) επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους θα μπορούσε να γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ, τη στιγμή που η Εφορία καταληστεύει τον κόσμο, με 500 αναγκαστικές κατασχέσεις από τα λεφτά του κόσμου την ημέρα;
Καθώς ο πνιγμένος από τα μαλιά του πιάνεται, η κυβέρνηση θάθελε να ελπίζει ότι οι κυρίαρχοι της ΕΕ θα έκαναν κάποιες οριακές υποχωρήσεις, έστω για να σωθούν τα προσχήματα του κατά Δραγασάκη “έντιμου συμβιβασμού” επειδή έχουν τις σκοτούρες του Brexit και του ιταλικού ΟΧΙ και δεν θα ήθελαν να προσθέσουν άλλη μια πηγή αποσταθεροποίησης με υποτροπή της πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα. Ανάλογες αυταπάτες έτρεφαν και το καλοκαίρι του 2015- “δεν μπορεί, έστω και στις δώδεκα παρά πέντε θα κάνουν πίσω”- πιστεύοντας ότι ένα αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα θα έκανε την ευρωζώνη “να χορεύει πεντοζάλι”. Ποιος χόρεψε στο ταψί είναι γνωστό στους πάντες, αλλά το επιτελείο Τσίπρα προτιμά να πιστεύει αυτό που θέλει να πιστέψει. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία έξοδο κινδύνου από την τραγική κατάσταση στην οποία έχει εγκλωβιστεί. Ο ελληνικός λαός όμως έχει, αρκεί να το πιστέψει.
Α.Θ.