Το αλήστου μνήμης πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που είχε εξαγγείλει ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ το 2014 και το οποίο πολλοί από εμάς τότε καταγγέλλαμε ως σκέτη δημαγωγία και ως σχέδιο επί χάρτου, ωχριά μπροστά στις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα, τις οποίες καταγράφει στην “Εφημερίδα των Συντακτών” του Σαββατοκύριακου, για το τι θα συνέβαινε, αν στην παρούσα κρίση του κορονοϊού, υπήρχε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον ίδιο Πρωθυπουργό.
Όποιος διαβάσει την Εφημερίδα των Συντακτών και πληροφορηθεί τις πλούσιες παροχές και τις αθρόες μεταβιβάσεις που με τυχόν κυβέρνηση Τσίπρα, μέσα στην πανδημική κρίση, θα εξασφάλιζαν οι πάντες σε αγαστή αρμονία: επιχειρήσεις, εργοδότες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, άνεργοι, αγρότες, καλλιτέχνες κλπ κλπ, θα παρακαλούσε και θα προσεύχονταν, αν αυτές οι υποσχέσεις μπορούσαν να γίνουν πράξη, η Ελλάδα να είχε εσαεί πανδημική κρίση και ισόβιο Πρωθυπουργό τον Τσίπρα.
Εκείνο που παρέλειψε, σκοπίμως, να μας πει ο Αλέξης Τσίπρας, ήταν που θα βρεθούν τα χρήματα για να διατεθούν προς εξασφάλιση μιας παραδείσιας ζωής εν μέσω πανδημικής κρίσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, φυσικά, όπως τότε στη Θεσσαλονίκη, έχει και τώρα τη λύση στο τσεπάκι του: τα χρήματα θα βρεθούν από το περίφημο “μαξιλάρι” που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο ο Τσίπρας το παραφούσκωσε και το έφτασε στα 37 δις ευρώ!!!
Βεβαίως παρέλειψε να μας πει, ότι το “μαξιλάρι” έχει σε μεγάλο βαθμό δαπανηθεί από τα ημίμετρα που έλαβε η κυβέρνηση της Ν.Δ και ότι για να αντληθούν και όλα τα υπόλοιπα χρήματα, τα οποία, φυσικά, δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο για να ικανοποιηθούν οι υποσχέσεις Τσίπρα, χρειάζεται η άδεια των θεσμών, η οποία δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ χωρίς την επιβολή ενός πέμπτου και πολύ σκληρού Μνημονίου στη χώρα μας. Μνημόνιο, το οποίο θα είναι και η χαριστική βολή για τον ελληνικό λαό και κυρίως τις νέες γενιές.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι: γιατί ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφουν αδίδακτοι στον τόπο του εγκλήματος και στις επιλογές που οδήγησαν σε αυτό το έγκλημα σε βάρος της χώρας και του λαού μας.
Η απάντηση είναι, μάλλον, απλή. Ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν αμετανόητοι να μην θέλουν να θίξουν την παρουσία της χώρας μας στο ευρώ και την Ε.Ε. Επιμένουν να βάζουν το ευρώ και την γερμανική Ευρώπη, τον δρόμο της “προστασίας” και της “υποτέλειας“, πάνω από το συμφέρον και το μέλλον της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
Μόνο η αμφισβήτηση του ευρώ και της γερμανικής Ε.Ε θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μια Ελλάδα πραγματικά ανεξάρτητη, που θα ήταν ικανή, με την κατάλληλη κυβέρνηση και τη λαϊκή στήριξη, να ασκήσει εθνική οικονομική και νομισματική πολιτική και μια πολυδιάστατη στρατηγική διεθνών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων, ως μόνες επιλογές για να χρηματοδοτήσουν μια πορεία προοδευτικής παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, στήριξης των δυνάμεων της εργασίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και βαθιάς δημοκρατίας.
Και ας μην ξεχνάμε ότι το κύριο για να βγούμε από το τέλμα δεν είναι να επιβιώσουμε απλώς όπως-όπως σε αυτήν την κρίση.
Το κύριο είναι και για αυτό θέλουμε εθνικό νόμισμα και εθνική οικονομική πολιτική, να θέσουμε σε νέες βάσεις μια οικονομία που θα καταστεί παραγωγική, ανταγωνιστική και κοινωνικά δίκαιη και επομένως μακροπρόθεσμα βιώσιμη και ισχυρή διασυνδεδεμένη με αμοιβαία επωφελείς όρους, με τις άλλες οικονομίες στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Β.Ζ
Υ.Γ: Δεν επιστρέφει μόνο ο Αλ. Τσίπρας στον τόπο του εγκλήματος του 2015 αλλά και ο Γ. Βαρουφάκης με άρθρο του, επίσης, στην ΕφΣυν και κατά “σύμπτωση” την ίδια μέρα(!).
Ο Γιάννης Βαρουφάκης, αντί της χρήσης του “μαξιλαριού“, που όπως είπαμε δεν φτάνει και οδηγεί κατευθείαν σε σκληρό πέμπτο Μνημόνιο, προτείνει τον δρόμο των συνεχών veto στα όργανα της Ε.Ε, προκειμένου να εκβιάσει την τελευταία, ώστε να ενδώσει στις ανάγκες της χώρας μας! Αν δεν ήταν ο Γ. Βαρουφάκης που μαζί με τον Τσίπρα ακολούθησαν τον δρόμο των αδιέξοδων, σκληρών, υποτίθεται, “διαπραγματεύσεων” το 2015 με την Τρόικα, των οποίων άλλοι υπουργοί κατάγγελλναν και αρνούνταν να δουν, όπως δεν είδαν, ποτέ την Τρόικα, θα έλεγε κανένας ότι υπάρχουν αυταπάτες. Στην περίπτωση του Γ. Βαρουφάκη προφανώς ο δρόμος των συνεχών veto πρόκειται για δημαγωγία και ανοιχτή κοροϊδία. Γιατί η απάντηση της Ε.Ε στα συνεχή ελληνικά veto, θα ήταν veto από την ίδια και την ΕΚΤ σε κοινοτικά κονδυλια, στην αγορά ομολόγων, στη στήριξη τραπεζών κλπ με συνέπεια μια Ελλάδα σε σοκ να εκλιπαρεί, χειροπόδαρα δεμένη, για πέμπτο Μνημόνιο με εν λευκώ υπογραφή των όρων του.
Η επιλογή της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη σε ένα δρόμο αποδέσμευσης από την Ε.Ε, αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα και συνιστά μια άκρως ρεαλιστική επιλογή με προοπτική για την χώρα μας, σε μια φάση που η Ευρώπη σπαράσσεται , αποσυντίθεται και χάνει έδαφος, οι ΗΠΑ χάνουν σταδιακά την παγκόσμια ηγεμονία και ένας νέος συσχετισμός στην περιοχή μας, στη Ευρώπη και τον κόσμο αναδύεται, που επιβάλλει, για λόγους ανάπτυξης και ασφάλειας, στην χώρα μας να σχεδιάσει νέες στρατηγικές κατευθύνσεις.
Η τόλμη σε συνθήκες βαθύτατων ανακατατάξεων αποτελεί τον πιο ασφαλή ρεαλισμό, ενώ η καθήλωση στα παραδομένα οδηγεί στην καταστροφή.