Η επιθετικότητα της Τουρκίας ακολουθεί προοδευτικά κλιμάκωση τόσο σε διπλωματικό- πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην δεύτερη κρίση με το τρομοκρατικό- αναθεωρητικό καθεστώς Ερντογάν μέσα σε λίγες μέρες .
Στη δεύτερη αυτή φάση έχουμε πλέον την κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από το ερευνητικό Oruc Reis και τον στολίσκο των πολεμικών τουρκικών πλοίων. Αυτές τις ώρες που αναφερόμαστε πλέουν σε βάθος άνω των 50ν.μ εντός Ελληνικής υφαλοκρηπίδας! Η αντίδραση των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων ( φυσικά με εντολή κυβέρνησης) περιορίζεται στο να καλεί μέσω ασυρμάτου τις τουρκικές δυνάμεις να αποχωρήσουν, παρακολουθώντας διακριτικά.
Ο απόλυτος εξευτελισμός της πατριδοκάπηλης κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας, που θα έκαιγε όποιον πάταγε στο ελληνικό έδαφος και μετά θα ρώταγε ποιος ήταν, εκτός και αν η θάλασσα δεν μετράει .
Θα αναρωτηθεί κάποιος τι ζητάτε πόλεμο; Να συρθεί η χώρα σε περιπέτειες; Δε μας φτάνει η κατάντια που έχουμε;
Όχι δεν είμαστε πολεμοχαρείς, δεν είναι δόγμα μας ο πόλεμος αλλά η ειρήνη!
Για να έχεις όμως ειρήνη πρέπει να καλλιεργείς τις συνθήκες αυτές που θα σου επιτρέπουν να μένεις ασφαλής και σε ειρήνη με τους γείτονές σου.
Να έχεις δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της Αποτροπής για να μην χρειαστεί να έρθεις σε εμπλοκή, πόσο μάλλον όταν έχεις ένα γείτονα όπως η Τουρκία. Ο οποίος παραδοσιακά και ιστορικά αποδεικνύει την επιθετική και αναθεωρητική συμπεριφορά του.
Πως όμως έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο; Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική που ακολούθησαν όλες οι πολιτικές κυβερνήσεις των τελευταίων τουλάχιστον 25 χρόνων.
Μια πολιτική συνεχών υποχωρήσεων σε όλα τα επίπεδα έναντι των Τούρκικων απαιτήσεων, με αποτέλεσμα η Τουρκία συνεχώς να κερδίζει χωρίς πόλεμο χωρίς να ρίξει εν βόλι.
Η πάγια πολιτική επιλογή της ελληνικής πλευράς του κατευνασμού και όχι της αποτροπής έφεραν αυτό το αποτέλεσμα ( Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη) δηλαδή την αμετροέπεια της Τουρκίας και την αποθράσυνση της.
Σε όλα αυτά βέβαια συντέλεσε και το υπόλοιπο φαύλο πολιτικό – οικονομικό κατεστημένο, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του και τις νεοφιλελεύθερες παγκοσμιοποιητικές φαντασιώσεις του.
Ξενόδουλοι – υποτελείς- μίσθαρνα όργανα των ξένων κέντρων αποφάσεων και συμφερόντων.
Αλλά αυτούς είναι γνωστό ότι δεν τους ενδιαφέρει η πατρίδα πολύ περισσότερο ο λαός.
Την άρχουσα τάξη παραδοσιακά και πάντα, εδώ και σε όλο τον κόσμο, το μόνο που την απασχολεί είναι η αύξηση των κερδών της και η διαιώνιση της εξουσίας της . Ειδικά στην χώρα μας που ποτέ δεν είχε μια ισχυρή μεγαλοαστική τάξη αλλά μεταπρατική και κομπραδόρικη, το τελευταίο πράγμα που την απασχολεί είναι αυτός ο τόπος!
Εύκολα δέχεται την εξάρτηση από αλλά ισχυρότερα κέντρα με αντάλλαγμα την επιβίωση της. Το έργο το ξέρει καλά και στις δύσκολες στιγμές το έχει αποδείξει: Γερμανική κατοχή, Αμερικανοκρατία και Χούντα, Ευρωϋποτέλεια και μνημόνια.
Το ζήτημα είναι τι πρέπει να κάνει ο φτωχός λαός , που πάντα μόνος τους βρίσκεται να παλεύει για την ζωή του και για το κομμάτι γης πάνω στο οποίο χτίζει το παρών και το μέλλον του.
Αυτό το κομμάτι γης είναι η πατρίδα του, με την ιστορία, τον πολιτισμό, τους αγώνες και τις κατακτήσεις που πέτυχαν οι πρόγονοι του κατοικώντας σε αυτή.
Αυτή η πατρίδα δεν είναι των εξουσιαστών, δεν είναι του κεφαλαίου γι’ αυτό δεν έχουν λόγο να την υπερασπιστούν! Γι αυτό το λόγο μας την αρπάζουν και την ξεπουλάνε!
Ο Λαός όμως έχει χίλιους λόγους γιατί το μόνο που έχει είναι αυτή η πατρίδα! Όπως έλεγε και ο αρχικαπετάνιος εμείς υπερασπιζόμαστε «τις καλύβες και τις πεζούλες μας».
Η υπεράσπιση της είναι πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον του λαού.
Έχοντας αυτά κατά νου γίνεται να έχουμε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με στρατιωτικά μέσα και να μην αντιδρούμε;
Η αντίδραση πρέπει να είναι η λαϊκή απαίτηση για αντίστροφή των όρων υποτέλειας.
Άρνηση συνέχισης των λαοκτόνων πολιτικών, της συμμετοχής μας και υποταγής μας στους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, που όλα αυτά τα χρόνια μόνο δεινά γέννησαν για τον εργαζόμενο λαό και κίνδυνους για την πατρίδα μας.
Αξιοποίηση των διεθνών συσχετισμών με ισχυρές διμερείς συμμαχίες για την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων και την θωράκιση της πατρίδας μας από γεωπολιτικούς αναθεωρητισμούς, (και όχι με τους λαγούς του δυτικού ιμπεριαλισμού που πάντα μας αδειάζουν, βλπ. Ισραήλ).
Αλλαγή του σάπιου – φαύλου – προδοτικού πολιτικού συστήματος.
Εδώ και Τώρα!
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη.
11/08/2020
Διονύσης Φλαμιάτος
Περικλής Δανόπουλος
Γιάννης Αθανασιάδης
