Στη στάση εργασίας, από τη 1 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη του ωραρίου, στη συγκέντρωση που οργανώνει η ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις στη 1.30 στην πλατεία Κλαυθμώνος, και στη συγκέντρωση στον ίδιο χώρο και την πορεία των γυναικείων, φεμινιστικών και αριστερών συλλογικοτήτων στις 6 μ.μ., καλεί το ΜΕΤΑ, για τη Μέρα της Γυναίκας, μεθαύριο, Πέμπτη 8 Μαρτίου.
Η ανακοίνωση του ΜΕΤΑ:
Από το 19o αιώνα, οι γυναίκες σε υφαντουργεία, εργοστάσια και λατομεία απεργούν και διεκδικούν περισσότερα δικαιώματα και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Οι γυναίκες δίνουν έναν άνισο αγώνα, σε ένα ταξικό σύστημα, που τις εκμεταλλεύεται και τις καταπιέζει, προκειμένου να καλύπτουν αγόγγυστα τα κενά που το ίδιο αφήνει (με τις μεγάλες ελλείψεις δημόσιων & δωρεάν υποστηρικτικών δομών). Επιπλέον, η ιδεολογία για τη θέση και τη «φύση» των γυναικών, στο σπίτι και τη δουλειά, ευθύνεται για τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίησή τους, ξεκινώντας από ένα διάχυτο σεξισμό και φτάνοντας μέχρι και τις γυναικοκτονίες, με τραγικά τα πρόσφατα παραδείγματα τη Ρόδο και την Κέρκυρα.
Η 8 Μάρτη, αν είναι επέτειος, είναι επέτειος αγώνων των γυναικών!
8 Μάρτη 2019: Η καταπίεση, η εκμετάλλευση, η ανισότητα, η βία κατά των γυναικών συνεχίζονται αυξανόμενες, με την κρίση να βαραίνει τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων ακόμα περισσότερο.
Οι γυναίκες εργαζόμενες βιώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα, ακόμα και από τους άντρες συναδέλφους τους. Έχουν ένα όλο και μεγαλύτερο βάρος στην οικογένεια και το σπίτι. Οι έγκυες εργαζόμενες έχουν «διλήμματα» ανάμεσα στο παιδί και τη δουλειά, σκοτώνονται, πνίγονται ή τραυματίζονται τα παιδιά τους γιατί είναι εργαζόμενες και δεν έχουν πού να τα αφήσουν, γυναίκες αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών, γονιών, ανέργων της οικογένειας. Παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία, δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις, ολοήμερο σχολείο, μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, δομές υγείας και αποκατάστασης, ψυχολογική υποστήριξη, είναι ελλείψεις που καλύπτουν οι γυναίκες.
Η πρόσβαση και η εξέλιξη των γυναικών στη δουλειά, οι μισθοί και τα επιδόματα, τα εργασιακά δικαιώματα διέπονται από πλήρη ανισότητα σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους και είναι πολύ χρήσιμα στους εργοδότες (ιδιώτες και Δημόσιο), αφού το μισό εργατικό δυναμικό δουλεύει φτηνότερα, ανέχεται περισσότερα, παράγει δουλειά και αναπαράγει το μελλοντικό εργατικό δυναμικό δωρεάν!
Η Ελλάδα της κρίσης και των συνεχιζόμενων μνημονιακών & νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει παράξει αποτελέσματα.
Σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία η ανεργία των γυναικών είναι κατά πολύ υψηλότερη των ανδρών. Η απώλεια θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα –της τάξης του 26,5%– επίσης επηρεάζει αρνητικά τις επαγγελματικές προοπτικές των γυναικών –και ιδιαίτερα των νέων γυναικών–, καθώς τις προσανατολίζει στην αναζήτηση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι διακρίσεις φύλου εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα.
Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο αποδεικνύεται ότι δεν έχει πετύχει να εξαλείψει την αναπαραγωγή των έμφυλων διακρίσεων στους χώρους εργασίας, τις οποίες τα μέτρα λιτότητας και η περαιτέρω ελαστικοποιήση των σχέσεων εργασίας ενίσχυσαν. Οι γυναίκες αμείβονται κατά 15% λιγότερο σε σχέση με τους άντρες (το ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 16%).
Αλλαγές στη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα όπως η χαλάρωση της προστασίας απέναντι σε ατομικές ή συλλογικές απολύσεις, η καθιέρωση των ευέλικτων ωρών εργασίας, η μείωση κατά 20% του ποσοστού νόμιμης υπερωρίας και η καθιέρωση της ημιαπασχόλησης στις Δημόσιες Επιχειρήσεις επηρέασαν πολύ αρνητικά τη θέση των γυναικών στην εργασία. Οι αλλαγές που συνδέονται με την υπονόμευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε επισφαλές καθεστώς εργασίας επηρέασαν περισσότερο τις γυναίκες σε σύγκριση με τους άντρες εξαιτίας της υπερεκπροσώπησής τους σε αυτές τις μορφές. Η ανεργία και η ευέλικτη εργασία απειλούν με φτωχοποίηση τις γυναίκες περισσότερο από τους άντρες. Σύμφωνα με τα ευρήματα της EΛ.ΣΤΑΤ. (2017), ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι ελαφρώς υψηλότερος στην περίπτωση των γυναικών και διαμορφώνεται στα 21,1%.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι, μέχρι το 2000, το 40% των εργαζόμενων γυναικών απασχολούνταν στον δημόσιο τομέα υπηρεσιών, αντιπροσωπεύοντας το 60% του συνολικού πληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων. Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα που διενέργησε το Ινστιτούτο Έρευνας και Εκπαίδευσης της ΑΔΕΔΥ (Κοινωνικό Πολυκέντρο), η κατάσταση έχει αλλάξει αρκετά κατά την διάρκεια της περιόδου της λιτότητας. Το 2015, οι άντρες ήταν 302.190 και οι γυναίκες 264.723, δηλαδή, κάτω από το 50%.
Το ποσοστό που αντιπροσωπεύει τους συνολικά διαθέσιμους τακτικούς ετήσιους πόρους για το σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών ισότητας είναι το 0,37% του συνολικού τακτικού προϋπολογισμού για όλα τα υπουργεία, κάτι που αντανακλά τις πραγματικές προθέσεις και αυτής της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, μνημονιακών.
Αρνητικές επιπτώσεις έχει η εμπορευματοποιήση δημόσιων αγαθών μέσω της προώθησης ιδιωτικοποιήσεων.
Η κρίση του κράτους πρόνοιας έχει επίσης έντονο έμφυλο αντίκτυπο. H κοινωνική φροντίδα και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών δοκιμάζονται υπέρμετρα μέσα στις συνθήκες της λιτότητας. Τα επιδόματα και οι άδειες μητρότητας είναι επίσης στενά συνδεδεμένα με τη μισθωτή/αμειβόμενη εργασία και, συνεπώς, η κρίση της μισθωτής εργασίας και η υψηλή ανεργία υπονομεύουν την πρόσβαση των γυναικών στην κοινωνική ασφάλιση και στις υπηρεσίες φροντίδας.
Μία από τις πιο σημαντικές νομοθετικές εξελίξεις αφορά τη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και τον επαναπροσδιορισμό των ασφαλιστικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. Το νέο ασφαλιστικό που ψηφίστηκε στις 8 Μαΐου του 2016 (Ν. 4378/2016) αύξησε το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης για τις γυναίκες και τους άντρες κατά πέντε έτη.
Είναι προφανές, ότι κοινωνική πολιτική, ισότητα και κατάργηση των διακρίσεων κατά των γυναικών δεν γίνεται χωρίς κρατικά κονδύλια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει συμβάλλει και μετά το 2015 στη διαιώνιση των μνημονιακών πολιτικών και των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών.
Τα οικονομικά-κοινωνικά προβλήματα των γυναικών συνοδεύονται πάντα από την ενίσχυση του σεξισμού και της βίας.
Ακόμα πιο δύσκολα είναι τα πράγματα όταν συσσωρεύονται καταπιέσεις, όπως στην περίπτωση μεταναστριών, προσφύγων, ανάπηρων, λεσβιών γυναικών.
Η εκμετάλλευση και καταπίεση των μεταναστριών στα άθλια κέντρα κράτησης δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη και επηρεάζει, αναπόφευκτα, το σύνολο των γυναικών, προς το χειρότερο.
Έμπνευση από το διεθνές κίνημα
Οι κινητοποιήσεις των γυναικών διεθνώς, τα τελευταία χρόνια, έχουν ξαναφέρει στην επικαιρότητα την πάλη των γυναικών, οργανώνοντας μαζικές και εντυπωσιακές απεργίες γυναικών, διαδηλώσεις, δημοψηφίσματα, από την Ισπανία μέχρι την Αργεντινή, από την Αμερική μέχρι την Ιρλανδία κι από την Πολωνία μέχρι την Ινδία.
Φέτος, διοργανώνονται απεργίες και διαδηλώσεις, στις 8 Μάρτη, σε όλον τον κόσμο, από τη Χιλή και το Περού, μέχρι την Ισπανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Αγγλία.
Η περσινή γυναικεία απεργία στην Ισπανία έβγαλε εκατομμύρια γυναίκες σε διαδηλώσεις στο δρόμο, απεργώντας από τους χώρους εργασίας, από την οικιακή εργασία, από την κατανάλωση. Σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες διευκόλυναν τις διαδηλώσεις των γυναικών και των αλληλέγγυων ανδρών συναδέλφων τους, καλώντας σε απεργίες και στάσεις εργασίας. Το κεντρικό σύνθημα της απεργίας που φώναζαν οι γυναίκες ήταν «Αν σταματήσουμε εμείς, σταματά να γυρίζει ο κόσμος».
Στην Ελλάδα, στις 8 Μάρτη απεργούμε και διαδηλώνουμε μαζικά, για να ακουστεί η φωνή των γυναικών δυνατά!
Οι γυναίκες της εργατικής τάξης έχουν να δώσουν αγώνα για την απελευθέρωσή τους και ως γυναίκες και ως εργαζόμενες. Μέσα στην τάξη τους και για την τάξη τους.
Το ΜΕΤΑ και άλλες αριστερές δυνάμεις στην ΑΔΕΔΥ και σε συλλόγους, σωματεία, ομοσπονδίες έθεσαν φέτος το ζήτημα της απεργίας στις 8 Μάρτη, ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και των συνεχιζόμενων μνημονίων, ενάντια στην επέκταση και εδραίωση της ελαστικής εργασίας και της διάλυσης του Δημοσίου υπέρ των ιδιωτών επιχειρηματιών.
Τα αιτήματα των γυναικών είναι πολλά και θα τα παλέψουμε μέχρι τη νίκη, με μαζικούς ταξικούς αγώνες:
- δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς
- πραγματική δημόσια – δωρεάν παιδεία & υγεία
- παροχή παιδικών κατασκηνώσεων
- προστασία της μητρότητας
- ίση αμοιβή για ίση εργασία
- κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας
- δημόσιες δομές καταγραφής της σεξουαλικής κακοποίησης και υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών (ιατρική, νομική, ψυχολογική, οικονομική)ενίσχυση των δομών κοινωνικής φροντίδας και υποστήριξης (πχ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, κέντρα αποκατάστασης ηλικιωμένων κλπ)
- δημοτικά, δωρεάν, κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, φαρμακεία.