Έχουν λυσσάξει οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι υπάλληλοί τους στη Βρετανία να ακυρώσουν τη θέληση του βρετανικού λαού για την έξοδο της χώρας του από την Ε.Ε. (Brexit), έτσι όπως αδιαμφισβήτητα εκφράστηκε με δημοψήφισμα παρά, και την τότε κατά του Brexit μονομερή προπαγάνδα και κινδυνολογία.
Με σκοτεινές και υπόγειες διαδικασίες συγκροτήθηκε μια ετερόκλητη πραξικοπηματικού τύπου πλειοψηφία κατά του Brexit στην Βρετανική Βουλή με πρόσχημα την αντίθεσή σε no deal Brexit (έξοδο από την Ε.Ε. χωρίς συμφωνία) και η οποία οδήγησε σε ήττα την πρόταση Τζόνσον για έξοδο από την Ε.Ε ανεξαρτήτως συμφωνίας ή όχι. Και λέμε πρόσχημα, διότι οι βουλευτές που συγκρότησαν την πλειοψηφία ενάντια στο ενδεχόμενο του no deal Brexit, έχουν ταχθεί, άλλοι παλιότερα και άλλοι πρόσφατα, ανοιχτά υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. και ζητάνε δημοψήφισμα με ένα και μόνο στόχο: να αποτρέψουν το Brexit.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί, που τώρα καταψήφισαν τον Τζόνσον, είχαν την ευκαιρία με πρωθυπουργό τη Μέι να ψηφίσουν το Brexit με συμφωνία και να το κυρώσουν, αλλά το καταψήφισαν τότε, όταν η Μέι το έφερε στη Βουλή. Αυτό που απασχολούσε και απασχολεί αυτούς τους βουλευτές δεν είναι η ύπαρξη ή μη συμφωνίας, αλλά η ίδια η ακύρωση της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε.
Το Brexit είναι αυτό που θέλουν να ακυρώσουν και όχι απλώς ένα Brexit χωρίς συμφωνία.
Δυστυχώς, τον πιο αρνητικό ρόλο σ’ αυτές τις εξελίξεις διαδραματίζει ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης Τζέρεμι Κόρμπιν με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του. Τελευταία εξ αυτών είναι η απόπειρά του, μετά την χθεσινή καταψήφιση του Brexit χωρίς συμφωνία στη Βρετανική Βουλή, να ματαιώσει τις εκλογές, τις οποίες επίμονα μέχρι πρότινος ζητούσε. Έτσι, δηλώνει τώρα ότι δεν θα ψηφίσει την πρόταση Τζόνσον για άμεσες εκλογές, αν ο τελευταίος δεν διασφαλίσει ότι μετά απ’ αυτές δεν πρόκειται να προχωρήσει σε Brexit χωρίς συμφωνία.
Στη Βρετανία παίζεται, τηρουμένων των αναλογιών, ένα βρόμικο παιχνίδι σαν κι αυτό που παίχτηκε στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Όπως στην Ελλάδα μια ετερόκλητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετέτρεψε με πραξικόπημα το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, το ίδιο πάει να γίνει και στη Βρετανία. Άλλωστε, το ιερατείο των Βρυξελλών κι αυτοί που το ακολουθούν στις διάφορες χώρες, έχουν μεγάλη εμπειρία ματαίωσης δημοψηφισμάτων και αλλοίωσης εκλογικών αποτελεσμάτων όταν δεν είναι αρεστά στο Διευθυντήριο της Ε.Ε.
Στην Ε.Ε. κυριαρχεί ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που απαγορεύει την έξοδο από την Ένωση, από τη μια με επιχειρήσεις κινδυνολογίας και τρομοκρατίας και από την άλλη με πραξικοπήματα καταπάτησης της λαϊκής βούλησης. Οι Βρυξέλλες τρέμουν ιδιαίτερα το Brexit, διότι αν αυτό γίνει, με ή χωρίς συμφωνία, θα αποδείξει στους λαούς ότι μπορούν να ζήσουν καλύτερα εκτός της φυλακής υψίστης ασφαλείας της Ε.Ε., ενώ η έξοδος μιας μεγάλης χώρας, όπως η Βρετανία, από την Ε.Ε. μπορεί να σημάνει την απαρχή της διάλυσης της Ε.Ε.. Πολύ περισσότερο που η τελευταία βρίσκεται σε κρίση και παρακμή και σπαράσσεται από μεγάλες πολιτικές αντιθέσεις.
Θα καταφέρουν, τελικά, οι Βρυξέλλες να επιβάλλουν την άνωθεν θέλησή τους και στη Βρετανία;
Είναι, πάντως, τραγικό ότι τόσο η Αριστερά της Βρετανίας όσο και της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας κρύβεται πίσω από τις Βρυξέλλες και δεν υποστηρίζει ανοικτά το Brexit και την εκφρασμένη, χωρίς να μπορεί να υλοποιηθεί πάνω από τρία χρόνια, βούληση του Βρετανικού λαού, θέτοντας στην πρώτη γραμμή προσχήματα σχετικά με τον υπερσυντηρητικό Τζόνσον και τις νεοφιλελεύθερες συντηρητικές επιλογές.
Όσο, όμως, η Αριστερά δεν μπαίνει μπροστά για να δώσει το δικό της χρώμα και προσανατολισμό στην έξοδο από την Ε.Ε., όσο η Αριστερά κρύβει ως στρουθοκάμηλος και δεν μπορεί να εκφράσει τα προβλήματα και τις σύγχρονες προκλήσεις, τότε οι διάφοροι Τζόνσον είναι βέβαιο ότι θα κυριαρχούν.
Η επαναθεμελίωση μιας σύγχρονης Αριστεράς με ένα αξιόπιστο όραμα ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού είναι η μεγάλη απαίτηση των καιρών. Κι αυτή η επαναθεμελίωση ενάντια σε δόγματα και στερεότυπα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, για να γίνει πραγματικότητα προϋποθέτει ότι αριστερός κόσμος θα πρέπει να πονέσει, και να πονέσει πολύ, για να τη σηκώσει στους ώμους του.
