Διαχρονικά αδιανόητο για ευρωπαϊκό κοινοβουλευτικό καθεστώς το πραξικόπημα που συντελείται αυτές τις μέρες στην Ιταλία, που μόνο με ένα ελληνικό προηγούμενο θα μπορούσε να συγκριθεί. Με την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να επιτρέψει στον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, να αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Μια στάση που οδήγησε στην κρίση των Ιουλιανών του ’65 και τελικά στο στρατιωτικό πραξικόπημα και την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας του 1967-74.
Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε ο ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα, με την άρνησή του να αποδεχτεί ως υπουργό Οικονομικών τον καθηγητή Πάολο Σαβόνα, προκαλώντας την κατάθεση της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης από τα κόμματα της πλειοψηφίας, και την ανάθεσή της στον άνθρωπο του ΔΝΤ και των οίκων αξιολόγησης, Κάρλο Κοταρέλι.
Η αντισυνταγματική παρέμβαση του ιταλού προέδρου, με την απροκάλυπτη αιτιολογία πως δεν γίνεται ανεκτός υπουργός που αμφισβητεί τη σχέση της Ιταλίας με το ευρώ, ανοίγει μια σκοτεινή περίοδο για τη δημοκρατία όχι μόνο στη γειτονική χώρα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Με το ευρώ και τα συμφέροντα που αντιπροσωπεύει να τίθεται υπεράνω των δημοκρατικών θεσμών, ακόμη και της ίδιας της εκφρασμένης με τις εκλογές λαϊκής βούλησης.
Όπως εύστοχα παρατήρησε ο ηγέτης του κόμματος των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι Ντι Μάιο, “ποιος ο λόγος να ψηφίζει κανείς, αν είναι να αποφασίζουν οι οίκοι αξιολόγησης;”.
Ανεξαρτήτως της όποιας επιμέρους ή συνολικότερης διαφωνίας μας μ’ ετούτη ή την άλλη πολιτική δύναμη στην Ιταλία, αυτό που σήμερα διακυβεύεται είναι η δημοκρατία. Και μπροστά στον κίνδυνο περαιτέρω περιορισμού της, καθήκον της Αριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι η υπεράσπισή της.
Οδυσσέας Φερεντίνος
Δηλαδή , όποιος αμφισβητεί Ευρώ , ΕΕ , ΔΝΤ και λοιπούς συγγενείς , δεν μπορεί να κυβερνήσει ακόμη και αν έχει λάβει το 70% των ψήφων του Ιταλικού Λαού.
Θα ορισθεί ως φασίστας , ακροδεξιός από τους ”Δημοκράτες των Βρυξελλών” , εκπροσώπων των οίκων αξιολόγησης και της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας .
Καταργείστε και τις υποτιθέμενες εκλογές ώστε οι φερόμενοι ως Πρωθυπουργοί και Υπουργοί να ορίζονται απευθείας από το ιερατείο των Βρυξελλών , του ΔΝΤ και των Τραπεζών.
Αλήθεια υπάρχει καμμιά Αριστερά στην Ιταλία που εναντιώνεται σε όλα αυτά , εκτός αν ως Αριστερά αυτοπροσδιορίζονται οι υπάλληλοι του Σόρρος , του Ρότσιλντ και άλλων ” Δημοκρατικών Δυνάμεων” πχ κάτι σαν το Νίκι Βέντολα , επικεφαλής της Λίστας Τσίπρα στην Ιταλία , που εγκατέλειψε .. το … κίνημα για να γίνει Μαμά .!!!
Τάσος Σαμπάνης , Οικονομολόγος
Καλησπέρα. Το τι θα γίνει στην Ιταλία είναι βιβλίο ανοιχτό. Στις εκλογές που έρχονται τον Αύγουστο τα 2 κόμματα 5S+Lega θα πιάσουν ταβάνι και οι ηλίθιοι που νομίζουν οτι με τσαμπουκά θα καθαρίσουν θα έχουν τελειώσει οι ίδιοι. Το θέμα τι γίνεται με μας. Αν δεν υπάρξει μια συνεννόηση για ΕΝΩΣΗ και κοινή κάθοδο στις εκλογές, των κινημάτων που αντιστρατεύονται την σημερινή ΝΟΘΑ κατάσταση όπως είναι ο Λαφαζάνης, Ζωή, Λαπαβίτσας, Βαρουφάκης, Αλαβάνος, ΚΚΕ κλπ, τότε δεν υπάρχει μέλλον. Θα δούμε τον Κυριάκο καβάλα στο άλογο. Νομίζω οτι κανεις δεν θέλει τέτοια βαλσημία.
Όχι πως θέλω να κάνω προβλέψεις και ούτε είμαι σε θέση άλλωστε.Σκέφτομαι μόνο τη δική μας περίπτωση με τη διαφωνία βασιλιά – Παπαντρέου και την παραίτηση του Γέρου.Τότε ξεσηκώθηκε σύσσωμος ο λαός και ήταν δυο μήνες στους δρόμους καλοκαιριάτικα! ,όμως τα πράγματα οδηγήθηκαν σε πολιτικό αδιέξοδο και το πραξικόπημα τελικά πέτυχε το στόχο του,γιατί το κίνημα δεν είχε δυστυχώς μια ηγεσία τέτοια,που να πρωτοστατήσει και να προχωρήσει στην ανατροπή.