Η Πάτμος, από το 1995 έως σήμερα ρυθμίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα δηλ. μαι μέσο όρο ανά πέντε [5] χρόνια, με διατάξεις πού περιορίζουν την δόμηση τον ακινήτων της, κατ εξαίρεση των υπολοίπων νησιών τής Δωδεκανήσου μαι πρωτοβουλία τής ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ και χωρίς να ζητηθεί, από καμία ΤΟΠΙΚΗ η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ αρχή, μαι αποτέλεσμα να μειώνονται και καταστρέφονται τα ιδιόκτητα της Πάτμου, να περιορίζεται η δραστηριότητα τον επαγγελματιών πού ασχολούνται μαι τήτην οικοδομή και να μαραζώνει η οικονομία τού νησιού δεδομένης τής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Έτσι παρατηρείται ότι:
α] Κατά το έτος 1995 μαι το υπ. αριθμ. 239/30.3.1995 ΦΕΚ (τεύχος δεύτερο), καθορίστηκε η Ζώνη Α ως αδόμητη στην νήσο Πάτμο και το έτος 2007, μαι το ΦΕΚ 407/7.9.2007 (τεύχος ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ καθορίστηκαν και τα όρια Ζωνών Προστασίας Α΄ και Β΄ εντός τού κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου.
β] Ενδιαμέσως και κατά το έτος 1996 εφαρμόστηκε το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα, πού αφορούσε την σύσταση τού κτηματολογίου. Σ΄ αυτό το πρόγραμμα έγιναν ΔΥΟ αναρτήσεις, η μία στην Πάτμο και η άλλη στην Κω!!!!! όπου ελάχιστοι προσέφυγαν κατά τής δεύτερης ανάρτησης στην Κω και ελάχιστοι γνώριζαν γι αυτή την ανάρτηση, διότι ως γνωστό οι αναρτήσεις γίνονται στο τόπο τού ακινήτου και όχι εκτός αυτού!!!! Ν σημειωθεί ότι όταν άρχισε να εφαρμόζεται το κτηματολόγιο σαι όλη την Επικράτεια δεύτερη ανάρτηση δεν υπήρξε πουθενά.
γ] Κατά το έτος 2001, μαι το υπ. αριθμ. ΦΕΚ 407/7.9.2007 εκδόθηκε διάταγμα περί «Καθορισμού Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου [ΖΟΕ], κατωτάτου ορίου κατάτμησης και λοιπών όρων και περιορισμού δόμησης στην, εκτός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προϋφισταμένων τού έτους 1923, περιοχή Δήμου Πάτμου (νήσου Πάτμου Ν. Δωδεκανήσου).
Να σημειωθεί ότι η δασική υπηρεσία κατά την σύσταση τον ΖΟΕ καμιά απαίτηση δεν προέβαλλε κατά το έτος 2001 για την δημιουργία δασικών ζωνών στην νήσο Πάτμο αντίθετα μαι το υπ. αριθμ. 80445/7.7.1992 έγγραφο τού Υπουργείου Γεωργίας και το σχετικό πρακτικό τής Ε.Ν.Ε. Δωδ/σου (τότε Δασαρχείου) επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει δασική περιοχή στην Πάτμο
δ] Κατά το έτος 2014, μαι την υπ. αριθμ. 2270/2014 τού ΣΤΕ, την οποία προκάλεσε η κ. Τσάτσου-Μυλωνά, απαγορεύτηκε η δόμησης όλων τον οικοπέδων, στην Χώρα τής Πάτμου.
ε] Κατά το έτος 2016 επανέρχεται η αρχαιολογική υπηρεσία μαι σκοπό να συμπεριλάβει ολόκληρο τον οικισμό, αυτή την φορά, της περιοχής «Σκάλας» στην αρχαιολογική ζώνη!!!!!
στ] Κατά το έτος 2017
Δασικός σχεδιασμός μαι δασικούς χάρτες βασισμένους κυρίως σαι αεροφωτογραφίες τον προηγούμενων δεκαετιών αλλά και μετά μαι στόχο τον χαρακτηρισμό τής νήσου Πάτμου κατά το 80% Δασική – χορτολιβαδική και ως ανήκουσα στο Ελληνικό Δημόσιο!!!!
Απολύτως υπεύθυνο γι αυτό το δασονομείο Ρόδου, διά τον εκπροσώπων του, όπου προκαλεί τεράστια εντύπωση η επιμονή τους, να εφαρμοστούν οι δασικοί χάρτες στην Πάτμο, σαι μία προσπάθεια αφαίρεσης τής ιδιοκτησίας τον πολιτών στα εκτός οικισμού ακίνητα και η μεταφορά τους στο δημόσιο.
ΔΕΎΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ
Γιά να γίνει αντιληπτό στην Πάτμο, όλα τα ακίνητα, ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΑΝ από την μονή τού Αγίου Ιωάννη τού Θεολόγου, η οποία μεταβίβαζε τα ακίνητά της από τουρκοκρατίας και ιταλικής κατοχής, μαι έγγραφα φυλασσόμενα στο αρχείο της, και στο αρχείο τής δημογεροντίας και τού δήμου Πάτμου, αλλά και μετά την Ενσωμάτωση ως ΝΠΙΔ, μεταγραφόμενα στο υποθηκοφυλακείο Πάτμου, επικαλουμένου προς τούτο τον Χρυσόβουλο λόγο τού Αλέξιου Κομνηνού.
Όμως για δεύτερη φορά μέσα σαι, σχετικά μικρό, χρονικό διάστημα και μετά την έκδοση δικαστικών αποφάσεων πού οι εκπρόσωποι τού δημοσίου προκάλεσαν,
αμφισβητείται και πάλι και αυτή τι φορά από το Δασονομείο Ρόδου, για τούς ίδιους λόγους, πού είχε αμφισβητηθεί την πρώτη φορά, το ιδιοκτησιακό καθεστώς τής άνω μονής επί τής Πάτμου και η ισχύς τού χρυσόβουλου λόγου τού Κομνηνού στρεφόμενη και πάλι, όπως και τότε, κατά τον ιδιωτών κατοίκων τής νήσου Πάτμου ήτοι:
Ταν κατά το 1999 είχε ασκηθεί δίωξη, για απάτη τού Ελληνικού δημοσίου και είχε αμφισβητηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς τής μονής, και το νομικό της πρόσωπο, ο τότε προϊστάμενος τής κτηματικής υπηρεσίας τού δημοσίου κ. Κυριακόπουλου, για πρώτη φορά, έθετε την αμφισβήτηση τής ισχύος τού άνω χρυσόβουλου και την ιδιοκτησία τής άνω μονής επί τής Πάτμου, αλλά και όλων τον ιδιωτών πού απέκτησαν τα ακίνητα απ αυτή, μαι αβάσιμα έγγραφα, πού περιελάμβαναν δικές του απόψεις.
Τα οποία έγγραφα κοινοποιούσε στα αρμόδια υπουργεία, και στον ανακριτή Κω, προκειμένου να ληφθούν υπ. όψει για τις εκδοθεισόμενες δικαστικές αποφάσεις, μετά την άνω άσκηση τής δίωξης.
Προς τούτο ξεκίνησε ένας μεγάλος δικαστικός αγώνας, γνωστός βεβαίως σ΄ όλα τα Δωδεκάνησα, ο οποίος έληξε το 2007, όπου μεταξύ των άλλων αναγνωρίστηκε για πολλαπλή φορά η άνω μονή ως ΝΠΙΔ και ιδιοκτήτρια εφ ολοκλήρου τής νήσου Πάτμου, με τίτλο ιδιοκτησίας τον Χρυσόβουλο λόγο τού Αλέξιου Κομνηνού, σύμφωνα με τις παρακάτω δικαστικές αποφάσεις ήτοι :
α] με την υπ. αριθμ. 137/2003 απόφαση τού συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κω όπου απορρίφθηκε αρχικά το αδίκημα τής απάτης έναντι τού Ελληνικού Δημοσίου (σελ. 401).
β] με την υπ. αριθμ. 62/2006 απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου των Εφετών Δωδεκανήσου, όπου εφεσιβλήθηκε το άνω βούλευμα (137/2003) με την οποία ευθέως αναγνωρίζεται η άνω μονή με την οποία μεταξύ των άλλων αναφέρεται (σελ. 276 και 279) ότι:
«Η ανδρώα εν Πάτμω Ιερά, Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Αγίου ΙΩΑΝΝΗ τού ΘΕΟΛΟΓΟΥ και ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ, ιδρύθηκε από το έτος 1088, από τον κτήτορα αυτής μοναχό όσιο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ τον ΛΑΤΡΗΝΟ, προς τον οποίο ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων ΑΛΕΞΙΟΣ Α΄ ο ΚΟΜΝΗΝΟΣ δώρισε με το από Αύγουστο 1088 Χρυσόβουλο λόγο του, ολόκληρη την νήσο Πάτμο και ότι η ως άνω Μονή δυνάμει τού υπ. αριθμ. πρωτ. 145/27.10.1970 καταστατικού της, αποτελεί κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1 αυτού Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, αυτοτελές, αυτοδιοίκητο, αυταδέσποτο και αυτεξούσιο, αδιάσειστο και απερίτρεπτον την επ’ αυτής (τής νήσου) δεσποτεία έχειν οφείλουσα εις τον αιώνα τον άπαντα….. ….. (σελ. 276 και 279).
γ] με την υπ. αριθμ. 64/2007 απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου τού Ε΄ ΤΜΗΜΑΤΟΣ τού ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, με την οποία έγινε δεκτή η άνω υπ. αριθμ. 62/2006 απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου των Εφετών Δωδεκανήσου, μετά την άσκηση αναίρεσης κατά το άνω σκεπτικό ακριβώς (σελ. 6),
δ] με την υπ. αριθμ. 127/2003 τελεσίδικη απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου των Πλημμελειοδικών Κω, η οποία εκδόθηκε με βάση το άνω σκεπτικό επεκτεινόμενη στα νησιά Αρκιοί και Μαράθι ως ιδιοκτησία τής άνω μονής (φύλλο 3ο).
Σήμερα το δασονομείο Ρόδου, διά των εκπροσώπων του, επικαλείται εκ νέου τούς ισχυρισμούς Κυριακόπουλου, (πού όπως προαναφέρθηκε απορρίφθηκαν μέσω των άνω δικαστικών αποφάσεων), και στρέφεται κατά τής άνω μονής και των κατοίκων τής Πάτμου, αμφισβητώντας τα ακίνητά τους μέσω τής ανάρτησης των δασικών χαρτών με σκοπό: α] το πέρασμα των χαρακτηριζομένων ως ΔΔ (καθαρά δασικών) στο γνωστό μας ΤΑΙΠΕΔ, και β] την δέσμευση των χαρακτηριζομένων ως χορτολιβαδικών (διαβάθμιση τού δασικού) για άγνωστο χρονικό διάστημα μέχρι τον αποχαρακτηρισμό τους (αν ποτέ αποχαρακτηρισθούν), περνώντας τα στάδια τής συζήτησης των απαιτουμένων αντιρρήσεων από τις υπό σύσταση επιτροπές και σε περίπτωση απόρριψης τους, προσφυγής στα πολιτικά δικαστήρια και στο ΣΤΕ.
Με αποτέλεσμα την αξιακή υποβάθμιση όλων των χαρακτηρισμένων, ως δασικών, ακινήτων και τής απώλειας τής οποιασδήποτε συναλλαγής αφού κανείς δεν επιθυμεί να αποκτήσει δασικό ακίνητο, με αμφισβητούμενο ιδιοκτήτη και δη το δημόσιο.
Έτσι, όχι μόνο επιχειρείται η καταστροφή τού μεγαλύτερου μέρους τής οικονομικής ζωής ολοκλήρου τού νησιού, αφού ο τομέας τής ιδιόκτητης ακίνητης περιουσίας, διαλύεται επιλεκτικά, αλλά ενθυλακώνει και τον κίνδυνο εθνικών θεμάτων όταν αμφισβητείται η ιδιοκτησία τής μονής και μετατίθεται στο οθωμανικό κράτος, όπως επιχειρείται εδώ και 2 δεκαετίας τώρα.
Μετά τα παραπάνω θα πρέπει να γίνει σοβαρός έλεγχος στο Δασονομείο τής Ρόδου για τις αποφάσεις πού πήρε, διά των εκπροσώπων του, σε βάρος τής άνω μονής, των πολιτών τής Πάτμου και τής ιδιόκτητης περιουσίας τους και τις βλάβες πού επέρχονται μέσω τέτοιων αποφάσεων.
Και ο ισχυρισμός περί προσφυγής στο ΣΤΕ είναι παρελκυστικός και απευθύνεται σε αφελείς, όταν δι’ αυθαιρέτων και αδίκων πράξεων, δεσμεύεται για άγνωστο χρονικό διάστημα το 80% έκτασης ενός νησιού και ιδιωτικής περιουσίας, επιφέροντας τεράστια οικονομική αιμορραγία στους κατοίκους και ανεργία στον τομέα τής οικοδομής και αλλού.
*Η Αντωνία Καρδάση είναι Συμβολαιογράφος Δωδεκανήσων, κάτοικος Πάτμου.
Nuntiusweb