Τελικά τι μας πείραξε περισσότερο…

Τελικά τι μας πείραξε περισσότερο από το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, το γεγονός ότι έγινε μια μεγάλη συγκέντρωση με τους γνωστούς οργανωτές και τις συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες, ή, το γεγονός ότι το νομιμοποίησε με την παρουσία του ο Μίκης;

Τι μας πείραξε περισσότερο, η παρουσία των φασιστών και ακροδεξιών, της ακραίας ιεραρχίας και των κάθε λογής λεσχών εθελοντών, ή, το γεγονός ότι ο Μίκης τους «αγκάλιασε» αποδεχόμενος στην ουσία το πάγιο επιχείρημα που χρησιμοποιεί το σύστημα όταν θέλει να καπηλευτεί τα εθνικά ζητήματα, δηλ. την δήθεν υπερκομματικότητα των συγκεντρώσεων;

Τι μας πείραξε περισσότερο, το γεγονός ότι την πρωτοβουλία στο εθνικό αυτό θέμα έχει αναλάβει η δεξιά και η ακροδεξιά με το γνωστό περιεχόμενο και σκοπιμότητες, η, το γεγονός ότι η αριστερά παρακολουθεί, ανήμπορη να αντιδράσει και να αναλάβει πρωτοβουλία δίνοντας το δικό της ταξικό, αντιιμπεριαλιστικό, διεθνιστικό και αντιμνημονιακό περιεχόμενο;

Δεν είναι φανερό ότι η συνολικά η αριστερά αντιμετωπίζει με ένα συμπλεγματικό τρόπο τις εξελίξεις, παραμένοντας στο μετερίζι της «αξιολόγησης της κατάστασης» της «ερμηνείας της» της «καταγγελίας της», αδυνατώντας να εμπνεύσει το λαό, έχοντας φορτωμένη την πλάτη την ήττα του ’15 και την απογοήτευση που έχει επικρατήσει; Και ας θέλουν κάποιοι να δείξουν ότι δικαιώθηκαν για την πορεία του Σύριζα. Στην ουσία είμαστε ηττημένοι όλοι.

Λέμε ότι εμείς είμαστε με τον Μίκη της αντίστασης, του αντιφασιστικού αγώνα, της αντιδικτατορικής πάλης, τον Μίκη της Ρωμιοσύνης και του Άξιον εστί, αλλά ξεχνάμε ότι ο Μίκης μεγαλούργησε μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες ενότητας και έμπνευσης του λαού από την Αριστερά. Θέλουμε το έργο του και την ιστορική του διαδρομή, αλλά δεν θέλουμε τα μηνύματα εκείνης της πορείας του. Και σήμερα επειδή ακριβώς θέλουν, τα διάφορα κομμάτια της αριστεράς, να δικαιολογήσουν την άρνηση αυτών των μηνυμάτων, κάνουμε κριτική για τα σημερινά του λάθη. Μα είναι πρώτη φορά που κάνει λάθη; Το λάθος του συλλαλητηρίου βέβαια είναι καθοριστικό και όχι μόνο για την υστεροφημία του. Πιθανό να θεώρησε ότι μπορεί να δώσει το δικό του τόνο και να περάσει τα δικά του μηνύματα, αν αυτό βέβαια πέρναγε μέσα από τον λόγο του. Κάτι που δεν έγινε. Το μόνο που κατάφερε βέβαια είναι να δώσει άλλοθι στους πολιτικούς σχεδιασμούς του συστήματος και να «ξεπλύνει» τους φασίστες και την ακροδεξιά.

Υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε. Που θα ήταν ο Μίκης αν την πρωτοβουλία για το πρόβλημα με την ονομασία της FYROM, το περιεχόμενο της και τη λύση της, την είχε αριστερά και ήταν αυτή που κινητοποιούσε το λαό απέναντι στα σχέδια του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων. Υποθετικό βέβαια ερώτημα γιατί σήμερα η Αριστερά ομφαλοσκοπεί, διυλίζει το κώνωπα, αναζητά το γένος των αγγέλων, αναζητά την ιστορική δικαίωση, κάνει ασκήσεις επί χάρτου. Εμφανίζεται αρκετά μαχητική, επαναστατική, ταξική, και πάνω απ΄όλα δημοκρατική γιατί είναι έτοιμη να συνομιλήσει και να διαλεχθεί μεταξύ της, αρκεί όμως να μιλάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια επαναστατικά λόγια!!!!! Γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος να γυρίσει κάποιος και να κατηγορήσει τον άλλο για ρεφορμιστή, για έλλειψη ταξικότητας και επαναστατικότητας. Και ας καίγεται ο κόσμος δίπλα μας. Και ας υποφέρει. Και ας χάνει την δουλειά του και το σπίτι του. Και ας φεύγουν τα παιδιά του στη ξενητιά. Και ας ξεπουλιέται η πατρίδα του. Αυτήν για την οποία γίνεται τόσο μεγάλος ντόρος!!!

Γιατί εμείς έχουμε μάθει να κρατάμε τη σημαία πάντα ψηλά!!! Δεν υποστέλλουμε τη σημαία των αγώνων και της επαναστατική μας προοπτικής!!!!!Γιατί εμείς οι αριστεροί κάθε απόχρωσης, θέλουμε να φτάσουμε στα βαθιά γεράματα μας και να αφηγούμαστε στα παιδιά και ιδιαίτερα στα εγγόνια μας ότι επαναστάτες σαν εμάς λίγοι θα βρεθούν, ότι δεν κιοτέψαμε μπροστά στον ταξικό μας αντίπαλο, ότι δεν ρεφορμίσαμε, δεν αναθεωρήσαμε. Ξέρεις τι πράμα είναι η υστεροφημία!!!! Εμείς θέλουμε να έχουμε τη συνείδηση μας εντάξει και ας είναι όλα γύρω μας κατεστραμμένα………..

Τελικά ο Μίκης έστειλε πολλά μηνύματα, μάλλον……….

Λοιπόν ο Μίκης κάνει τα δικά του λάθη και κρίνεται. Ας κοιτάξει και η Αριστερά να περιορίσει τα δικά της λάθη και να κάνει το μόνο σωστό που της απομένει. ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ.

*Ο Παπαδέας Χρήστος είναι Μέλος του Π.Σ της ΛΑΕ