Τα φαντάσματα των φετινών Χριστουγέννων: Ο συνεχιζόμενος εφιάλτης του Μακρόν με τα Κίτρινα Γιλέκα

Το κί­νη­μα πα­ρα­μέ­νει ζωηρό και απο­φα­σι­σμέ­νο, ει­δι­κά στις με­γά­λες νό­τιες πό­λεις όπως η Του­λούζ και το Μπορ­ντό, και ο αντί­κτυ­πός του είναι ση­μα­ντι­κός: η εμπο­ρι­κή κί­νη­ση πριν τα Χρι­στού­γεν­να έχει χτυ­πη­θεί βαριά, οι ιδιω­τι­κές εται­ρί­ες που δια­χει­ρί­ζο­νται τις εθνι­κές οδούς έχουν χάσει δε­κά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ και οι ει­κό­νες κα­μέ­νων αυ­το­κι­νή­των και σπα­σμέ­νων τζα­μιών τρα­πε­ζών στα Ηλύ­σια Πεδία έχουν δια­λύ­σει την ει­κό­να του Μα­κρόν ως του αγα­πη­μέ­νου παι­διού του ευ­ρω­παϊ­κού κα­πι­τα­λι­σμού στον 21ο αιώνα.

Σε πολ­λές δια­σταυ­ρώ­σεις και διό­δια που έχουν κα­τα­λη­φθεί από τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα έχουν στη­θεί χρι­στου­γεν­νιά­τι­κα δέ­ντρα, συμ­βο­λί­ζο­ντας το γε­γο­νός ότι δεν σκο­πεύ­ουν να τα πα­ρα­τή­σουν. Σε κά­ποια μπλό­κα το κί­νη­μα μα­ζεύ­ει είδη για τρά­πε­ζες τρο­φί­μων. Αλλού στή­νουν ρέ­πλι­κες γκι­λο­τί­νων. Μια βου­λευ­τής του Μα­κρόν τις προ­άλ­λες πήγε για δου­λειά και βρήκε τα γρα­φεία της βαμ­μέ­να κί­τρι­να.

Κα­θη­με­ρι­νά ση­μειώ­νο­νται νέες πρω­το­βου­λί­ες. Μια πι­κε­το­φο­ρία έξω από τα γρα­φεία της Μον­σά­ντο, μια άλλη έξω από το σπίτι του προ­έ­δρου του MEDEF (ΣτΜ: ο γαλ­λι­κός ΣΕΒ) κι ένα μπλό­κο έξω από μια υπε­ρα­γο­ρά τρο­φί­μων έξω από το Πα­ρί­σι είναι μόνο τρία πα­ρα­δείγ­μα­τα. Όταν Κί­τρι­να Γι­λέ­κα απέ­κλει­σαν τα γρα­φεία της εφο­ρί­ας στο Figeac, κά­ποιοι από τους ερ­γα­ζό­με­νους της υπη­ρε­σί­ας κα­τέ­βη­καν σε απερ­γία για να τους υπο­στη­ρί­ξουν. Για το επό­με­νο σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο υπάρ­χει πρό­θε­ση να απο­κλει­στούν τα σύ­νο­ρα Γαλ­λί­ας-Ισπα­νί­ας.

Σε αρ­κε­τές πε­ριο­χές (όπως η Του­λούζ ή στη Clermont-Ferrand) διε­ξά­γο­νται για πρώτη φορά ως τα τώρα με­γά­λες γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις για να συ­ζη­τή­σουν αι­τή­μα­τα. Όποιος επι­χει­ρεί να μι­λή­σει εκ μέ­ρους κόμ­μα­τος ή συν­δι­κά­του δεν είναι πάντα ευ­πρόσ­δε­κτος, αλλά οι σχο­λια­στές που είχαν πι­στέ­ψει τις υπερ­βο­λές για το μέ­γε­θος της επιρ­ρο­ής της ακρο­δε­ξιάς αιφ­νι­διά­στη­καν όταν είδαν ότι στην Του­λούζ δεν υπήρ­ξε κα­νέ­να ρα­τσι­στι­κό αί­τη­μα -ούτε καν να τεθεί προς συ­ζή­τη­ση- ενώ στην Κλερ­μόντ το μο­να­δι­κό αντι­με­τα­να­στευ­τι­κό αί­τη­μα που προ­τά­θη­κε κα­ταρ­ρί­φθη­κε πα­νη­γυ­ρι­κά και μέσα σε φωνές. Από τα πε­ρί­που 30 δια­φο­ρε­τι­κά συν­θή­μα­τα που είδα προ­σω­πι­κά σε γι­λέ­κα και σε πι­κέ­τες στο Πα­ρί­σι στις 15 Δε­κέμ­βρη, ούτε ένα δεν ανέ­φε­ρε τη με­τα­νά­στευ­ση.

Οι επεμ­βά­σεις της αστυ­νο­μί­ας ενά­ντια στα μπλό­κα αυ­ξά­νο­νται -γί­νο­νται πλέον δε­κά­δες κα­θη­με­ρι­νά, αλλά τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα που διώ­χνο­νται συχνά επι­στρέ­φουν και ξα­να­στή­νουν τα μπλό­κα την άλλη μέρα. Κά­ποιοι δή­μαρ­χοι υπο­στη­ρί­ζουν το κί­νη­μα, και η οργή στις γραμ­μές του πα­ρα­μέ­νει πολύ με­γά­λη (αυτή τη βδο­μά­δα κά­η­καν πολ­λοί σταθ­μοί διο­δί­ων στις εθνι­κές οδούς). Εξα­κο­λου­θούν να λει­τουρ­γούν πε­ρί­που 200 μπλό­κα.

Οι πα­ρα­χω­ρή­σεις του Μα­κρόν

Μετά την Τέ­ταρ­τη Πράξη και την κι­νη­το­ποί­η­ση των φοι­τη­τών και μα­θη­τών, ο Μα­κρόν έβγα­λε τη­λε-διάγ­γελ­μα στις 10 Δε­κέμ­βρη. Προ­σπά­θη­σε να εμ­φα­νι­στεί απο­λο­γη­τι­κός για την ως τότε στάση του κι έκανε μια σειρά πα­ρα­χω­ρή­σεις (ενώ την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα είχε ήδη υπο­χω­ρή­σει μια φορά ακυ­ρώ­νο­ντας την αύ­ξη­ση στο φόρο στα καύ­σι­μα). Οι πα­ρα­χω­ρή­σεις είναι μι­κρές αλλά εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κές, καθώς διέ­λυ­σαν την ει­κό­να του Θα­τσε­ρι­κού Αγο­ριού από Σί­δε­ρο. Ελ­πί­ζει απε­γνω­σμέ­να ότι αυτές οι μι­κρές πα­ρα­χω­ρή­σεις και οι γιορ­τές των χρι­στου­γέν­νων θα αρ­κέ­σουν για να θα­φτεί το κί­νη­μα.

Η πρώτη πα­ρα­χώ­ρη­ση αφο­ρού­σε πε­ρισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα για τους ερ­γα­ζό­με­νους που παίρ­νουν τον κα­τώ­τα­το μισθό. Προ­φα­νώς αυτά τα χρή­μα­τα είναι χρή­σι­μα, αλλά ο μη­χα­νι­σμός της πρό­τα­σης είναι πέρα για πέρα σά­πιος. Αντί να αυ­ξή­σει τον κα­τώ­τα­το μισθό, κάτι το οποίο λει­τουρ­γεί ως ώθηση και για τις άλλες μι­σθο­λο­γι­κές κα­τη­γο­ρί­ες, ο Μα­κρόν απο­φά­σι­σε μια αύ­ξη­ση σε ένα επί­δο­μα που παίρ­νουν οι χα­μη­λό­μι­σθοι ερ­γά­τες από την κυ­βέρ­νη­ση. Αυτό ση­μαί­νει ότι δεν θα κο­στί­σει τί­πο­τα στους ερ­γο­δό­τες (και υπάρ­χει η πρό­θε­ση τα χρή­μα­τα να βρε­θούν από πε­ρι­κο­πές στις δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες).

Το ακρι­βές ποσό της αύ­ξη­σης, πε­ρί­που 100 ευρώ, ήταν κα­τα­νοη­τό ότι αφο­ρού­σε μια ήδη απο­φα­σι­σμέ­νη αύ­ξη­ση που ήταν κα­θο­δόν. Αλλά την επό­με­νη μέρα, όταν έγινε σαφές ότι τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα δεν εντυ­πω­σιά­στη­καν κα­θό­λου από τις πα­ρα­χω­ρή­σεις, βγήκε μια νέα ανα­κοί­νω­ση που διευ­κρί­νι­ζε ότι θα ερ­χό­ταν ως επι­πλέ­ον από αυτό που είχε ήδη σχε­δια­στεί, ένα μικρό επι­πλέ­ον κέρ­δος 20 πε­ρί­που ευρώ. Η κυ­βέρ­νη­ση επί­σης έσπευ­σε να δια­βε­βαιώ­σει ότι η αύ­ξη­ση θα εφαρ­μο­στεί μέσα σε λίγες βδο­μά­δες, αφού οι πρώ­τες διαρ­ρο­ές μι­λού­σαν για 6 μήνες.

Η δεύ­τε­ρη πα­ρα­χώ­ρη­ση ήταν η ακύ­ρω­ση ενός νέου φόρου που επι­βλή­θη­κε πρό­σφα­τα στους συ­ντα­ξιού­χους, για όσων το οι­κο­γε­νεια­κό ει­σό­δη­μα είναι κάτω από 2.000 ευρώ.

Τρίτη ήταν η επα­νει­σα­γω­γή ενός μέ­τρου που είχε ξε­κι­νή­σει επί Σαρ­κο­ζί: οι υπε­ρω­ρί­ες δεν θα υπό­κει­νται πλέον στο φόρο ει­σο­δή­μα­τος. Αυτό μπο­ρεί να εξοι­κο­νο­μή­σει χρή­μα­τα για πε­ρί­που 1 στους 3 Γάλ­λους ερ­γά­τες. Αλλά πάρα πολ­λοί άν­θρω­ποι ερ­γά­ζο­νται σε θέ­σεις όπου δεν υπάρ­χουν υπε­ρω­ρί­ες έτσι κι αλ­λιώς. Και πάνω από όλα, η κα­τά­στα­ση της ανερ­γί­ας απαι­τεί μια πο­λι­τι­κή όπου θα υπάρ­χει μι­κρό­τε­ρο ωρά­ριο ερ­γα­σί­ας κι όχι πε­ρισ­σό­τε­ρες υπε­ρω­ρί­ες, προ­κει­μέ­νου να δη­μιουρ­γη­θούν θέ­σεις ερ­γα­σί­ας. Η κα­τάρ­γη­ση της φο­ρο­λό­γη­σης της υπε­ρω­ρια­κής ερ­γα­σί­ας λει­τουρ­γεί και ως προ­σπά­θεια εξα­γο­ρα­σμού όσων είναι πρό­θυ­μοι να εξα­ντλη­θούν προ­κει­μέ­νου να ξε­φύ­γουν ατο­μι­κά από τον χα­μη­λό μισθό.

Τέ­ταρ­τον, ο Μα­κρόν ανα­κοί­νω­σε ότι η κυ­βέρ­νη­ση θα εν­θαρ­ρύ­νει τους ερ­γο­δό­τες “που μπο­ρούν να το κά­νουν”, να πλη­ρώ­σουν ένα μπό­νους Χρι­στου­γέν­νων στους ερ­γα­ζό­με­νούς τους. Αυτό, αν είναι κάτω από 1.000 ευρώ, θα είναι αφο­ρο­λό­γη­το. Κα­λε­σμέ­νοι για κο­κτέιλ στο προ­ε­δρι­κό μέ­γα­ρο, μια σειρά με­γά­λοι ερ­γο­δό­τες, όπως Total, Orange και Publicis, ανα­κοί­νω­σαν ότι θα κα­τα­βά­λουν τέ­τοια μπό­νους. Σύμ­φω­να με ένα αρι­στε­ρό ενη­με­ρω­τι­κό πε­ριο­δι­κό, η απο­στο­λή τους ήταν “Η Διά­σω­ση του Στρα­τιώ­τη Μα­κρόν”.

Στο τη­λε-διάγ­γελ­μα του Μα­κρόν, υπήρ­ξαν κά­ποια ανη­συ­χη­τι­κά υπο­νο­ού­με­να. Ανα­κοί­νω­σε ότι χρειά­ζε­ται ένας “εθνι­κός διά­λο­γος” για μια σειρά ζη­τή­μα­τα, πε­ρι­λαμ­βά­νο­ντας την “βαθιά ταυ­τό­τη­τα” των Γάλ­λων, τη με­τα­νά­στευ­ση και τις απει­λές στην κο­σμι­κό­τη­τα. Ο Μα­κρόν ήταν γνω­στός ως πο­λι­τι­κός που χρη­σι­μο­ποιού­σε πολύ λι­γό­τε­ρο την ισλα­μο­φο­βία και το ρα­τσι­σμό σε σχέση με άλ­λους δε­ξιούς ηγέ­τες. Για πα­ρά­δειγ­μα τον πε­ρα­σμέ­νο Ιούλη είχε πει ότι “Δεν υπάρ­χει κα­νέ­νας λόγος για τη Ρε­που­μπλίκ να έχει οποια­δή­πο­τε δυ­σκο­λία με το Ισλάμ” και έχει υπάρ­ξει πολύ επι­κρι­τι­κός απέ­να­ντι στον ακραίο σε­κου­λα­ρι­σμό (την φα­να­τι­κή υπε­ρά­σπι­ση της κο­σμι­κό­τη­τας με ακραίο τρόπο). Φαί­νε­ται όμως ότι αυτήν την φορά ήταν πολύ με­γά­λος ο πει­ρα­σμός να στρέ­ψει την προ­σο­χή σε κά­ποιους απο­διο­πο­μπαί­ους τρά­γους. Ο “εθνι­κός διά­λο­γος” που ανα­κοι­νώ­θη­κε λίγες μέρες μετά, δεν πε­ρι­λαμ­βά­νει τε­λι­κά το ζή­τη­μα της με­τα­νά­στευ­σης, αλλά αυτές οι ρη­το­ρι­κές ανα­φο­ρές ίσως απο­δει­χθούν σκο­τει­νά ση­μά­δια για το μέλ­λον.

Ο Μα­κρόν είναι πολύ φο­βι­σμέ­νος, δεν υπάρ­χει αμ­φι­βο­λία για αυτό. Αυτός και οι φίλοι του ξε­φυλ­λί­ζουν μα­νιω­δώς αντί­τυ­πα της “Νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης Δια­κυ­βέρ­νη­σης για Αρ­χά­ριους”, ανα­ζη­τώ­ντας ιδέες. Ξαφ­νι­κά οι εθνι­κο­ποι­η­μέ­νες εται­ρί­ες σι­δη­ρο­δρό­μων και του Πα­ρι­σι­νού Μετρό, όπως και τα Τα­χυ­δρο­μεία, ανα­κοί­νω­σαν την πρό­θε­σή τους να πλη­ρώ­σουν ένα χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο μπό­νους 200 ευρώ στους 300.000 συ­νο­λι­κά ερ­γα­ζό­με­νούς τους. Ένας από τους υπουρ­γούς του Μα­κρόν δή­λω­σε προ­σφα­τα ότι η κυ­βέρ­νη­ση θα επι­βά­λει έναν νέο φόρο στους ιντερ­νε­τι­κούς κο­λοσ­σούς Google, Facebook, Amazon κλπ, που είχαν στο­χο­ποι­η­θεί από τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα για την φο­ρο­α­πο­φυ­γή τους. Ενώ 400 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ για τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό των νο­σο­κο­μεί­ων τα οποία ήταν γρα­φειο­κρα­τι­κά μπλο­κα­ρι­σμέ­να εδώ και 5 χρό­νια, ξαφ­νι­κά “απο­δε­σμεύ­τη­καν” κι έγι­ναν δια­θέ­σι­μα, όπως ανα­κοί­νω­σε την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα το υπουρ­γείο Υγεί­ας.

Προ­πα­γάν­δα

Όταν, στις 11 Δε­κέμ­βρη, υπήρ­ξε το τρα­γι­κό πε­ρι­στα­τι­κό με τους πυ­ρο­βο­λι­σμούς στο Στρα­σβούρ­γο, η Δεξιά άρ­πα­ξε την ευ­και­ρία να επι­χει­ρή­σει να κλεί­σει το κί­νη­μα. Ολη­με­ρίς τα κα­νά­λια και οι υπουρ­γοί επέ­με­ναν ότι “τα πιο λο­γι­κά από τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα” κα­λού­σαν να στα­μα­τή­σουν οι δια­δη­λώ­σεις κι ότι η ηρω­ι­κή αστυ­νο­μία είχε εξα­ντλη­θεί κι έπρε­πε να αφο­σιω­θεί στην τρο­μο­κρα­τία. Υπήρ­ξε επί­σης η διαρ­κής προ­σπά­θεια να δυ­σφη­μι­στεί η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά μέσα από το τσου­βά­λια­σμά της με τους φα­σί­στες. “Ο Με­λαν­σόν και η Λεπέν κα­λούν για νέες βί­αιες δια­δη­λώ­σεις” ήταν η μό­νι­μη επω­δός της πε­ρα­σμέ­νης βδο­μά­δας. Όλα τα κα­νά­λια προ­σκα­λού­σαν τους πιο κα­λο­ντυ­μέ­νους κι ευ­φυ­είς ναζί της χώρας για να εκ­φρά­σουν τις από­ψεις τους για το κί­νη­μα. Οι θε­α­τές υπο­τί­θε­ται ότι έτσι θα κα­τα­λή­ξουν στο ότι ο Μα­κρόν είναι η μόνη εναλ­λα­κτι­κή στο φα­σι­σμό. Εν τω με­τα­ξύ, η αστυ­νο­μι­κή βία κλι­μα­κώ­θη­κε σε έντα­ση. Πολ­λοί δια­δη­λω­τές έχουν χάσει τα μάτια τους από πλα­στι­κές σφαί­ρες. Η Διε­θνής Αμνη­στία έχει κα­ταγ­γεί­λει την αστυ­νο­μι­κή βία ως υπερ­βο­λι­κή, και μετρά 1.500 τραυ­μα­τί­ες, ανά­με­σά τους οι 47 σε κρί­σι­μη κα­τά­στα­ση.

Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες

Ένα από τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα που έχει ένα κί­νη­μα χωρίς ανα­γνω­ρι­σμέ­νη ηγε­σία είναι ότι δεν υπάρ­χουν ηγέ­τες που να μπο­ρούν να κλεί­σουν το κί­νη­μα με αντάλ­λαγ­μα μι­κρές αλλά σύν­θε­τες πα­ρα­χω­ρή­σεις. Ο ρόλος των επι­κε­φα­λών των συν­δι­κά­των τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες υπήρ­ξε γε­νι­κά κα­τα­στρο­φι­κός, την ίδια ακρι­βώς στιγ­μή που η συ­ντρι­πτι­κή λαϊκή υπο­στή­ρι­ξη προς το κί­νη­μα έκανε απο­λύ­τως δί­καιο κι εφι­κτό το κά­λε­σμα σε μια γε­νι­κή απερ­γία.

Πρώτα, στις 6 Δε­κέμ­βρη, μια κοινή δή­λω­ση όλων των συ­νο­μο­σπον­διών εκτός από μια, δή­λω­νε προ­θυ­μία να δια­πραγ­μα­τευ­τεί με την κυ­βέρ­νη­ση. Η δή­λω­ση δεν κα­τα­δί­κα­ζε την αστυ­νο­μι­κή βία και δεν κα­λού­σε σε στή­ρι­ξη του κι­νή­μα­τος των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων. Μετά, υπό πίεση από τα κάτω, η με­γα­λύ­τε­ρη αρι­στε­ρή συ­νο­μο­σπον­δία, η CGT, κά­λε­σε σε απερ­για­κή δράση την Πα­ρα­σκευή 14 Δε­κέμ­βρη. Αλλή η έκ­κλη­ση βγήκε με μισή καρ­διά και ρου­τι­νιά­ρι­κα, με ελά­χι­στη ανα­φο­ρά στα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα. Αυτό συ­νέ­βα­λε στο ότι οι απερ­γί­ες της Πα­ρα­σκευ­ής ήταν σχε­τι­κά αδύ­να­μες. Επι­πλέ­ον, πολ­λοί ερ­γά­τες είναι απο­θα­ρυμ­μέ­νοι μετά την απο­τυ­χία των μα­ζι­κών απερ­γιών της πε­ρα­σμέ­νης Άνοι­ξης κι ελ­πί­ζουν ότι θα λύ­σουν τα προ­βλή­μα­τα τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα χωρίς να χρεια­στούν νέες μα­ζι­κές απερ­γί­ες, οπότε δεί­χνουν μόνο πα­θη­τι­κή υπο­στή­ρι­ξη. Πα­ρό­λα αυτά, αυτή τη βδο­μά­δα υπήρ­ξε μια σειρά από κλα­δι­κές απερ­γί­ες (για πα­ρά­δειγ­μα στο εμπό­ριο), με κά­ποιες να απαι­τούν χρι­στου­γεν­νιά­τι­κα μπό­νους όπως αυτό στο οποίο συμ­φώ­νη­σαν οι με­γά­λες εται­ρί­ες που ανα­φέρ­θη­καν πα­ρα­πά­νω.

Το κί­νη­μα φοι­τη­τών και μα­θη­τών είναι ισχυ­ρό αλλά δεν έχει ακόμα κα­τα­φέ­ρει να ανα­πτυ­χθεί στην πλειο­ψη­φία των ιδρυ­μά­των. Μετά τις δια­κο­πές των γιορ­τών θα μπο­ρέ­σου­με να εκτι­μή­σου­με πώς δια­θέ­σι­μη ενέρ­γεια έχει το νε­ο­λαι­ί­στι­κο κί­νη­μα. Εν τω με­τα­ξύ εμ­φα­νί­στη­κε μια άλλη αιτία απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης της κυ­βέρ­νη­σης, από μια πρώτη κι­νη­τι­κό­τη­τα στις γραμ­μές της αστυ­νο­μί­ας που ζητά πε­ρισ­σό­τε­ρους πό­ρους και τη διευ­θέ­τη­ση του ζη­τή­μα­τος των απλή­ρω­των υπε­ρω­ριών. Στις 19 Δε­κέμ­βρη, η αστυ­νο­μία στον έλεγ­χο δια­βα­τη­ρί­ων “επι­βρά­δυ­νε” το ρυθμό ερ­γα­σί­ας της και κά­ποια τμή­μα­τα έμει­ναν κλει­στά. Η αστυ­νο­μία βέ­βαια κα­τέ­κτη­σε μι­σθο­λο­γι­κή αύ­ξη­ση 150 ευρώ μέσα σε 12 ώρες!

Η Αρι­στε­ρά

Στη Βουλή, ο Ζαν Λικ Με­λαν­σόν, ηγέ­της της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας, απαί­τη­σε ενός λε­πτού σιγή για τα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα που πέ­θα­ναν στη διάρ­κεια του κι­νή­μα­τος (ο τε­λευ­ταί­ος χτυ­πή­θη­κε από ένα λε­ω­φο­ρείο που επι­χεί­ρη­σε να σπά­σει ένα μπλό­κο). Η κυ­βέρ­νη­ση αρ­νή­θη­κε να συμ­με­τέ­χει σε αυτή τη συμ­βο­λι­κή κί­νη­ση σε­βα­σμού. Οι βου­λευ­τές της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας είναι πολύ καλοί στην υπε­ρά­σπι­ση του κι­νή­μα­τος και στην τη­λε­ό­ρα­ση και στους δρό­μους. Πα­ρό­λα αυτά, η με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κή αντί­λη­ψη της Α.Γ. για κα­τα­μέ­ρι­σμο ερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ συν­δι­κά­των και πο­λι­τι­κών κομ­μά­των ση­μαί­νει ότι ο Με­λαν­σόν δεν θα κα­λέ­σει σε γε­νι­κή απερ­γία. Το Νέο Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό Κόμμα καλεί σε γε­νι­κά απερ­γία, αλλά έχει πολύ μι­κρό­τε­ρη επιρ­ροή και πα­ρα­μέ­νει στο πε­ρι­θώ­ριο, πα­ρό­τι οι αγω­νι­στές του πα­λεύ­ουν μαζί με τους αγω­νι­στές της ΑΓ σε πολ­λές ομά­δες Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων.

Aι­τή­μα­τα που αλ­λά­ζουν

Αυτή τη βδο­μά­δα στα πρω­το­σέ­λι­δα βρέ­θη­κε ένα συ­γκε­κρι­μέ­νο αί­τη­μα των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων. Αφορά μια συ­νταγ­μα­τι­κή αλ­λα­γή που θα επι­τρέ­πει τη διε­ξα­γω­γή δη­μο­ψη­φί­σμα­τος μετά από λαϊκή πρω­το­βου­λία. Τέ­τοια δη­μο­ψη­φί­σμα­τα θα μπο­ρού­σαν να απο­φα­σί­σουν την κα­τάρ­γη­ση ενός νόμου ήν την από­λυ­ση ενός βου­λευ­τή, για πα­ρά­δειγ­μα. Η συ­ντα­ταγ­μα­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση υπήρ­ξε συχνά ση­μα­ντι­κή πρό­τα­ση για τη γαλ­λι­κή Αρι­στε­ρά και αυτή η πρό­τα­ση υπήρ­χε ήδη στο πρό­γραμ­μα της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας από τις πε­ρα­σμέ­νες εκλο­γές. Είναι ένα πολύ δη­μο­φι­λές αί­τη­μα που αντι­κα­το­πτρί­ζει την δυ­σπι­στία απέ­να­ντι στους υπαρ­κτούς θε­σμούς της γαλ­λι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, αλλά είναι μόνο ένα ζή­τη­μα ανά­με­σα σε πολλά άλλα. Μια με­γά­λη αύ­ξη­ση στον κα­τώ­τα­το μισθό, η επα­να­φο­ρά του πρό­σφα­τα κα­ταρ­γη­μέ­νου φόρου στις με­γά­λες πε­ριου­σί­ες και η πα­ραί­τη­ση του Μα­κρόν είναι όλα τους εξί­σου δη­μο­φι­λή. Δεί­χνει να υπάρ­χει μια προ­σπά­θεια των με­γά­λων ΜΜΕ να ανα­δεί­ξουν στο κέ­ντρο της συ­ζή­τη­σης την πρό­τα­ση για δη­μο­ψη­φί­σμα­τα. Αυτό δεν θα είναι θε­τι­κή εξέ­λι­ξη για την Αρι­στε­ρά, καθώς πρό­κει­ται για ζή­τη­μα από αυτά που μπο­ρούν εύ­κο­λα να θα­φτούν μέσα από μια υπό­σχε­ση να στη­θεί μια επι­τρο­πή που θα διε­ρευ­νή­σει τα διά­φο­ρα είδη δη­μο­ψη­φι­σμά­των που θα μπο­ρού­σαν να βελ­τιώ­σουν τη δη­μο­κρα­τία. Το “επα­να­φέρ­τε τον φόρο στις με­γά­λες πε­ριου­σί­ες” και το “πε­ρισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα για μι­σθούς και συ­ντά­ξεις” είναι κα­λύ­τε­ρα αι­τή­μα­τα για να ιε­ραρ­χη­θούν ψηλά, καθώς είναι δυ­σκο­λό­τε­ρο να τα απο­φύ­γει η κυ­βέρ­νη­ση με κά­ποιο ελιγ­μό. Ένας από τους λό­γους που είναι τόσο δη­μο­φι­λές το αί­τη­μα για δη­μο­ψη­φί­σμα­τα στα Κί­τρι­να Γι­λέ­κα είναι γιατί εμ­φα­νί­ζε­ται ως “ούτε αρι­στε­ρό ούτε δεξιό” οπότε επι­τρέ­πει στους αν­θρώ­πους να απο­φύ­γουν τα πιο δύ­σκο­λα πο­λι­τι­κά ερω­τή­μα­τα. Δεν είναι ακόμα σαφές αν αυτό το αί­τη­μα θα πα­ρα­μεί­νει στο επί­κε­ντρο, αν και οι υπουρ­γοί του Μα­κρόν κά­νουν το σχε­τι­κό θό­ρυ­βο ότι είναι ανοι­χτοί στο να το συ­ζη­τή­σουν το συ­γκε­κρι­μέ­νο. Κυ­κλο­φο­ρούν κι άλλες προ­τά­σεις. Κά­ποιοι έχουν προ­τεί­νει να δη­μιουρ­γη­θεί ευ­ρω­ψη­φο­δέλ­τιο των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων τον επό­με­νο Μάη.

Το μέλ­λον του Μα­κρόν

Τα πε­ριο­δι­κά κυ­κλο­φο­ρούν με τί­τλους όπως “Ξό­φλη­σε ο Μα­κρόν;”. Η δη­μο­φι­λία του βρί­σκε­ται στο 23%, σε σύ­γκρι­ση με το 50% στις αρχές του 2018, πα­ρό­τι δια­θέ­τει άνετη πλειο­ψη­φία στο κοι­νο­βού­λιο. Ανή­συ­χοι δε­ξιοί σχο­λια­στές ισχυ­ρί­ζο­νται ότι είναι σε τόσο αδύ­να­μη θέση που ίσως απο­δει­χθεί ανί­κα­νος να προ­ω­θή­σει την άγρια επί­θε­ση στις συ­ντά­ξεις την οποία σχε­δί­α­ζε.

Εν τω με­τα­ξύ, το κού­φιο κόμμα του πολ­λα­πλα­σιά­ζει τις γκά­φες του. Ένα από τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη του εξή­γη­σε την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα ότι το πρό­βλη­μα είναι πως το κόμμα ως τώρα υπήρ­ξε πολύ δια­κρι­τι­κό και πολύ ευ­φυ­ές! Η άρ­χου­σα τάξη κα­τα­βά­λει ακραί­ες προ­σπά­θειες να υπο­στη­ρί­ξει τον Μα­κρόν, καθώς οι προη­γού­με­νοι ακραί­οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι Σαρ­κο­ζί (Δεξιά) και Ολάντ (Αρι­στε­ρά) δεν απο­δυ­νά­μω­σαν τις ερ­γα­τι­κές κα­τα­κτή­σεις όσο επι­θυ­μού­σαν οι κα­πι­τα­λι­στές και ο Μα­κρόν γί­νε­ται αντι­λη­πτός ως το τε­λευ­ταίο τους χαρτί. Αλλά αν και περ­νά­νε από τη Βουλή μια σειρά από τε­ρά­στια δώρα για τους πλου­σιό­τε­ρους, η δη­μο­φι­λία του Μα­κρόν έχει πέσει κάτω από το 30% ακόμα και στις γραμ­μές των ιδιο­κτη­τών επι­χει­ρή­σε­ων.

Κα­νείς δεν μπο­ρεί να προ­βλέ­ψει πώς θα προ­χω­ρή­σει το κί­νη­μα των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων τις ερ­χό­με­νες βδο­μά­δες, αλλά ίσως μας πε­ρι­μέ­νουν πολ­λές ακόμα εκ­πλή­ξεις. Η φτώ­χεια των ερ­γα­ζο­μέ­νων βρί­σκε­ται πλέον στο επί­κε­ντρο της δη­μό­σιας συ­ζή­τη­σης. Και δε­κά­δες χι­λιά­δες άν­θρω­ποι της ερ­γα­τι­κής τάξης που μέχρι πρό­τι­νος δεν κι­νη­το­ποιού­νταν, ανα­κά­λυ­ψαν τη ρι­ζο­σπα­στι­κή συλ­λο­γι­κή δράση. Αυτό είναι ένα βήμα μπρο­στά που θα πα­ρά­ξει καρ­πούς.

*Ο John Mullen είναι μέλος του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού δι­κτύ­ου Ensemble, στο Πα­ρί­σι, και υπο­στη­ρι­κτής της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας