Tου Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου
Στο βιβλίο αυτό, τρίτο έργο της τριλογίας «Εις το όνομα της Μητρός και του Υιού», «Του Υιού και του Αγίου», «Τα του Πνεύματος τω Πνεύματι», η πορεία προς την αυτογνωσία του ήρωα του έργου, του ηθοποιού Θωμά, συνεχίζεται… κάτω από το βλέμμα τώρα της αδελφής του.
Επιχειρεί μια πρωτόγνωρη καταβύθιση «εν βυθώ η αλήθεια» στην ψυχή του, αλλά και στην καρδιά τού Θεάτρου. Ο Θωμάς, μέσα στο θέατρο -στο καμαρίνι αυτήν την φορά – συναντά τον ανώτερό του εαυτό… «Η Ύλη – Πύλη του Θεού, το Πνεύμα μονοπάτι, Η Ποίηση το Ά-λογο κι ο Άνθρωπος το άτι».
Μια μεγάλη φιλοσοφική συζήτηση γύρω από την τέχνη του ηθοποιού… Ο ηθοποιός Θωμάς φτάνει, επιτέλους, εκεί όπου το «ήταν», το «είναι» και το «θα είναι» έχουν πλέον συνοχή και μεταφέρουν το μήνυμα: «…να γίνει χώρα, να χωρά, να συν-χωρά… ν’ αντέχει!» Κι έτσι… και ως ηθοποιός αλλά και ως άνθρωπος, επιτυγχάνει «…να γίνει κύκλος ορατός, κι αυτό που περιμένει: να ‘ναι στο φως χαρταετός, παιδί της Οικουμένης»
Η γραφή εξαιρετική! Η πλοκή εικόνα! Το ξέσπασμα του ανθρώπου μπροστά στο καθημερινό γίγνεσθαι και τις ανατροπές από το πολιτικό και εξουσιαστικό κατεστημένο κομμάτι αναπόσπαστο του συνόλου και του καθένα ξεχωριστά!