Ο προφητικός χάρτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ανατολική Μεσόγειο
Σε προηγούμενο άρθρο μας έγινε αναφορά σε δημοσίευμα-φωτιά της Μc Clatchy DC που αποκάλυψε ένα χάρτη σχεδιασμένο από χαρτογράφους του Bureau of Energy Resources των ΗΠΑ (υπηρεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπεύθυνη για τη διεθνή ενεργειακή ασφάλεια) “υπό τις οδηγίες του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν”.
Ο εν λόγω χάρτης (xάρτης 1) παρουσιάστηκε προσωπικά στον Ερντογάν κατά την περίοδο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό (2015-2017) και χρησιμοποιήθηκε ως δέλεαρ κατευνασμού μετά την ισραηλοτουρκική κρίση του Μαβί Μαρμαρά. Δεν διευκρινίζεται εάν η ελληνική πλευρά έλαβε γνώση επ’ αυτού, αλλά ξεκαθαρίζεται ότι εκτός του Λίβανο και το Ισραήλ, η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ενήμερη, γεγονός που ενδεχομένως να εξηγεί τις εσπευσμένες ενέργειές της για τη μίσθωση των βυθοτεμαχίων νοτίως του νησιού.
Χάρτης-1: Χάρτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ο καθηγητής οικονομικών και ειδικός στο Δίκαιο της Θάλασσας, Θεόδωρος Καρυώτης σχολιάζοντας τον χάρτη ξεκαθαρίζει ότι ο εν λόγω χάρτης, παραβιάζει εξόφθαλμα τις προβλέψεις της UNCLOS, αφού παραχωρεί στη Ρόδο, στην Κάρπαθο και στο Καστελόριζο μόνο 6 νμ αιγιαλίτιδα ζώνη και καθόλου υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Μάλιστα εκτιμά ότι με όχημα τον χάρτη, οι Αμερικανοί επαναφέρουν το σενάριο της “συνεκμετάλλευσης”, όχι μόνο σε περιοχές όπου οι ΑΟΖ των δύο κρατών συνορεύουν (κάτι που θα ήταν λογικό), αλλά σε ολόκληρη την Αν. Μεσόγειο.
Το 1975 οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά τον όρο “συνεκμετάλλευση”, όταν ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για το Αιγαίο και εκείνος αρνήθηκε. Ομοίως αντέδρασε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, σύμφωνα με τον καθηγητή, ο οποίος επισημαίνει ότι ο χάρτης αποδεικνύει ότι οι σύμμαχοί μας δεν έχουν αλλάξει στάση. Με περαιτέρω ανάλυσή του εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα που αφορούν και στον αγωγό EastMed του οποίου η όδευση δεν αποτυπώνεται.
Χάρτης-2: Ο χάρτης που κατατέθηκε στον ΟΗΕ σε συνέχεια του τουρκολιβυκού συμφώνου.
Αντ’ αυτού, προκρίνεται αντιπρόταση ενός αγωγού φυσικού αερίου προς την ενδοχώρα της Τουρκίας μέσω Κύπρου, που αποτελεί πάγιο αίτημα/επιδίωξη της γείτονος. Είναι βέβαια απορίας άξιον, γιατί οι Αμερικανοί “θάβουν” τον EastMed, ενώ μερικά χρόνια αργότερα εμφανίζονται υπέρμαχοι της τριμερούς διακρατικής συμφωνίας κατασκευής του, μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ (2 Ιανουαρίου 2020). Τελικά, ο EastMed σχεδιάστηκε για να γίνει ή μήπως όχι, δεδομένου ότι ο συντάκτης του άρθρου στην Μc Clatchy DC αναφέρει ότι ο χάρτης παρέμενε κρεμασμένος στον τοίχο του Λευκού Οίκου τουλάχιστον μέχρι τις 5 Ιουνίου 2019 (ήτοι, έξι μήνες πριν την υπογραφή της τριμερούς), με ότι αυτό συνεπάγεται…
Χάρτης “προφητικός“
Χάρτης-3: Παρουσίαση του Τούρκου πρέσβη Çagatay Erciyes (Director General for Bilateral Political & Maritime-Aviation-Border Affairs, MFA) στις 26/05/19
Οι αντιφάσεις του χάρτη όμως δεν περιορίζονται μόνο στα προαναφερθέντα, αφού θα έλεγε κανείς ότι αποτυπώνει και μια σειρά από προφητικές παραδοξότητες. Κατ’ αρχάς, παρότι σχεδιάστηκε από δύο έως τέσσερα χρόνια (περίοδο 2015-2017 ή νωρίτερα σύμφωνα με την Μc Clatchy DC) πριν το τουρκολιβυκό μνημόνιο (27 Νοεμβρίου 2019), εμφανίζει λεπτομερώς τα νοτιοανατολικά όρια της υποτιθέμενης “τουρκικής υφαλοκρηπίδας”.
Αυτά κατατέθηκαν στον ΟΗΕ στις 18 Μαρτίου 2020 (χάρτης 2), τμήμα των οποίων δημοσιεύτηκε δέκα μήνες πριν (26 Μαίου 2019) σε παρουσίαση του Τούρκου πρέσβη Çagatay Erciyes (Director General for Bilateral Political & Maritime-Aviation-Border Affairs, MFA) μαζί με τα βυθοτεμάχια έρευνας/εξόρυξης της TPAO (χάρτης 3). Η ταύτιση των ορίων επιβεβαιώνεται στον χάρτη 4 ο οποίος προκύπτει με αντιπαραβολή των χαρτών 3, 2 και 1.
Χάρτης-4: Αντιπαραβολή του χάρτη β3 (με απαλοιφή όλων των στοιχείων εκτός της υποτιθέμενης “τουρκικής” [κόκκινο] και “τουρκοκυπριακής” [ροζ] υφαλοκρηπίδας για λόγους ευκρίνειας), και των ορίων του Χάρτη 2 (με απαλοιφή των λοιπών στοιχείων), στον χάρτη 1 (με απαλοιφή του υπομνήματος).Η δεύτερη “παραδοξότητα” αφορά στο σύνολο των παράνομων τουρκικών Navtex για τις έρευνες του Oruc Reis ανατολικά της Ρόδου και νοτίως (και δυτικά) του Συμπλέγματος Μεγίστης (χάρτης 5), οι οποίες εμπίπτουν εντός των δυτικών ορίων των υποτιθέμενων “τουρκικών θαλασσίων ζωνών” του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αυτό επιβεβαιώνεται στον χάρτη 6 ο οποίος προκύπτει με αντιπαραβολή του χάρτη 1 στον χάρτη 5.
Χάρτης-5: Οι διαδοχικές παράνομες τουρκικές Navtex 0977/20 (ροζ), 1085/20 (κόκκινο), 1093/20 (πράσινο), 1262/20 (κίτρινο), 1314/20 (πορτοκαλί), 1332/20 (λευκό που υπερκαλύπτει τις τέσσερις πρώτες Navtex) για τις έρευνες του Oruc Reis. Η Ελληνοαιγυπτιακή τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με κίτρινη γραμμή (A,B,D,C,E).Χάρτης-6: Αντιπαραβολή του χάρτη 1 του Στείτ Ντιπάρτμεντ (με απαλοιφή του υπομνήματος για λόγους ευκρίνειας) στον Χάρτη-5 με τις παράνομες τουρκικές Navtex ερευνών του Oruc Reis και την Ελληνοαιγυπτιακή τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ (A,B,C,D,E).
Η τρίτη “παραδοξότητα” αφορά στην ελληνοαιγυπτιακή μερική οριοθέτηση ΑΟΖ (κίτρινη γραμμή A,B,D,C,E στον χάρτη 6) η οποία υπογράφηκε στις 06 Αυγούστου 2020 και τερματίζει στο σημείο Α, λίγο πριν το δυτικό όριο των υποτιθέμενων “τουρκικών θαλασσίων ζωνών” του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ερωτήματα για δυνατούς λύτες
Ως απόρροια των ως άνω παρατηρήσεων, ανακύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα για δυνατούς λύτες:
- Γιατί ο δημοσιευμένος χάρτης 3 του Τούρκου πρέσβη Çagatay Erciyes υιοθετεί τα όρια του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Χάρτης-1) ο οποίος προηγήθηκε χρονικά;
- Γιατί οι τουρκικές Navtex για τη διεξαγωγή ερευνών με το Oruc Reis, καίτοι παράνομες, εμπίπτουν αποκλειστικά εντός των ορίων του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και σέβονται πλήρως την ελληνοαιγυπτιακή μερική οριοθέτηση ΑΟΖ;
- Γιατί το ανατολικό όριο της Ελληνοαιγυπτιακής μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ εναρμονίζεται με το δυτικό όριο του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τις Navtex ερευνών του Oruc Reis (Χάρτης-6);
- Γιατί οι ενέργειες της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν παρεκκλίνουν από τις προβλέψεις του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, εκτός της “παραφωνίας” των συντεταγμένων που κατατέθηκαν στον ΟΗΕ βάσει του τουρκολιβυκού μνημονίου (σημεία D,E,F,G στον Χάρτη 4) το οποίο εισέρχεται δυτικά του 28ουΜεσημβρινού “κατά παράβαση” του χάρτη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Μήπως το εντελώς ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο θεσπίστηκε ως διπλωματικό “αντάλλαγμα” για να παρουσιαστεί ως δήθεν “υποχώρηση” στην τελική ελληνοτουρκική συμφωνία;
- Έχουν κάποια σχέση όλα αυτά με την ομολογία του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη ότι υπήρξε μυστική συμφωνία στις 13 Ιουλίου 2020 για τις θαλάσσιες ζώνες (σσ. αιγιαλίτιδα ζώνη/συνορεύουσα ζώνη/υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ) με την Τουρκία στο Βερολίνο υπό γερμανική επιδιαιτησία; Υπενθυμίζεται ότι η αποκάλυψη του πρωθυπουργού έγινε σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στις 12 Οκτωβρίου στο gr όπου αναφέρεται συγκεκριμένα:
-«Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: «Στο Βερολίνο, συμφωνήθηκε μόνο θαλάσσιες ζώνες;» -Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: «Βεβαίως. Βεβαίως έχει συμφωνηθεί».
–Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: «Γιατί τότε δεν δώσατε στη δημοσιότητα τη Συμφωνία του Βερολίνου, αν είναι τόσο υπέρ μας;» –Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: «Γιατί εξαρχής είχαμε συμφωνήσει να μην δοθεί. Δεν ήταν άλλωστε συμφωνία, όπως σας είπα κατ’ αρχάς. Είναι τα γραπτά πρακτικά του τι συμφωνήθηκε εκεί».
Ας σημειωθεί επίσης ότι η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία οριοθέτησης υπογράφηκε στις 6 Αυγούστου 2020, περίπου ένα μήνα μετά τη μυστική συμφωνία του Βερολίνου 13 Ιουλίου 2020. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις προβλέψεις του χάρτη της Σεβίλλης, η Αμερική όμως που διατείνεται ότι εμμένει στο Διεθνές Δίκαιο, γιατί συνέταξε τον επίμαχο χάρτη (Χάρτης 1); Μήπως η διαπίστωση του καθηγητή Θ. Καρυώτη, σύμφωνα με την οποία η Αμερική προωθεί την ίδια πολιτική από το 1975, τελικώς επιβεβαιώνεται συνεργεία της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς;
Δημοσιοποίηση πρακτικών άμεσα
Σε περίπτωση που τα εύλογα αυτά ερωτήματα δημιουργούν αβάσιμες υπόνοιες, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να τις ανατρέψει γνωστοποιώντας στον κυρίαρχο λαό (όπως άλλωστε υποχρεούται) τα πρακτικά του Βερολίνου. Ή ακόμη καλύτερα, μπορεί να προβεί σε σύναψη συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο, όπως όφειλε να πράξει την επομένη της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας.
Ούτε λόγος βέβαια για την έτερη χαίνουσα πληγή των αναξιοποίητων προνομιακών ρυθμίσεων της UNCLOS και τη διαχρονική φοβικότητα ως προς την ενιαία επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12 νμ, προς τέρψιν και χάριν υπακοής στα κελεύσματα της “Υψηλής Πύλης”. Αλλά είναι μόνο η φοβικότητα των αθηναϊκών ελίτ που λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγων στην διασφάλιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Ο Ted Galen Carpenter, Αμερικανός αναλυτής στο CATO Institute, αναφέρει σχετικά με την στρατηγική της Αμερικής τα εξής: «Η Τουρκία ήταν [ανέκαθεν] πολύ πιο σημαντική σύμμαχος από την Ελλάδα όσον αφορά στρατηγικά ζητήματα. Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η στάση των ΗΠΑ έχει αλλάξει. Ακόμα κι αν μια κυβέρνηση Μπάιντεν δεν θα συμμεριζόταν τον φαινομενικό θαυμασμό του Ντόναλντ Τραμπ για τον αυταρχικό πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τόσο η ασφάλεια όσο και οι οικονομικοί υπολογισμοί θα ωθούσαν την Ουάσιγκτον προς αυτό το συμπέρασμα».
Από την άλλη, ο καθηγητής γεωπολιτικής Κώστας Γρίβας, συμπληρώνοντας την άποψη του T.G. Carpenter παρατηρεί ότι: «Κατά τα φαινόμενα, η επιδίωξη των ελληνικών ελίτ δεν είναι η αντίσταση. Είναι ο διάλογος με σκοπό τον “συμβιβασμό” μέσω “λελογισμένης” παραχώρησης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η προοπτική μιας Ελλάδας, η οποία θα στοχεύει σε στρατηγική νίκη επί της Τουρκίας και σε ανάδειξή της σε ισχυρή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και σε σημαντικό παράγοντα στην Ευρώπη είναι κάτι που φαίνεται να τις ξεπερνά. Για να προχωρήσουν στην υλοποίηση μιας τέτοιας στρατηγικής, οι ελληνικές ελίτ πρέπει να “απειθαρχήσουν” έναντι του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον. Κι αυτό τους προκαλεί τρόμο». Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων λοιπόν… Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην κρίση σας.
Αποστόλου-Κατσαρός Κωνσταντίνος, SLPress,31 Οκτωβρίου 2020
