Μετά τον ΣΥΡΙΖΑ που εφάρμοσε από το 2015 μέχρι σήμερα το σκληρότερο μνημόνιο (μείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, κτλ) και μοιράζει χαντρούλες στους ιθαγενείς με επιδόματα, και σήμερα η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μέσω Μητσοτάκη υπόσχεται επιδόματα.
Ο Μητσοτάκης προχθές εξήγγειλε επίδομα 2000€ για κάθε νέα γέννηση στην οικογένεια, την ίδια ώρα που αυτό το ποσό θα το πάρει πίσω ο Μητσοτάκης εφαρμόζοντας την μείωση αφορολόγητου που ψήφισε ο Τσίπρας.
ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία από το 2012 μέχρι το 2023 (και βλέπουμε) και βάση της ισχυρής τους βούλησης να υποταχθούν στις απαιτήσεις των δανειστών για να παραμείνουμε σε ευρώ και ΕΕ, προς όφελος του εγχώριου Κεφαλαίου, εφάρμοσαν και θα εφαρμόσουν (ο ένας ή και οι δύο μαζί σε μία μεγάλη συγκυβέρνηση) πολιτικές χαμηλών μισθών και συντάξεων την ίδια ώρα που το κόστος ζωής θα είναι κολλημένο στα χρόνια προ κρίσης. Θα μειώσουν και άλλο το κοινωνικό κράτος και μέσω πλειστηριασμών και κατασχέσεων θα οδηγήσουν τα 2/3 της κοινωνίας σε απλή ή ακραία φτώχεια (σήμερα το ποσοστό είναι κοντά στο 50%).
Και ενώ μέσω φορολογίας και χαμηλών αποδοχών θα ληστεύουν αυτά τα 2/3 της κοινωνίας (το 1/3 είναι αυτό το βολεμένο, που υπηρετεί την ολιγαρχία και δεν ενοχλείται από καμία αστική κυβέρνηση), θα έρχονται 2-3 φορές το χρόνο και θα δίνουν επιδόματα σε ένα μέρος του πληθυσμού που οι ίδιοι εξαθλίωσαν. Επιδόματα χρήσιμα για τον φτωχό κόσμο που όμως θα του εξασφαλίζουν μία αξιοπρεπή ζωή για έναν μήνα το χρόνο. Τον υπόλοιπο καιρό μιζέρια και ανέχεια.
Η επιδοματική πολιτική όμως, και όταν αυτή είναι η μόνη ασκούμενη κοινωνική πολιτική, κινείται και στα όρια της ανηθικότητας ,όταν η πηγή των επιδομάτων που δίνεται στο 10-35% του πληθυσμού, προέρχεται από την αφαίμαξη μίας ολόκληρης κοινωνίας. Τροφοδοτείται ένας κοινωνικός αυτοματισμός όπου ο “λιγότερος φτωχός” είναι υποχρεωμένος να γίνει “πιο φτωχός” για να φάει ο “εντελώς φτωχός”. Και το Κεφάλαιο στη χώρα την ίδια χώρα να περηφανεύεται που γίνεται πιο πλούσιο.
Μόνη λύση υπέρ των δυνάμεων της εργασίας αποτελεί η μείωση στην φορολογία των αδύναμων, η αύξηση των μισθών και η μεγάλη φορολόγηση του πλούτου στην χώρα, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, στα πλαίσια κάποιου μεταβατικού σοσιαλιστικού σχεδίου,.
