Νίκος Χουντής (ΛΑΕ) στο Συνέδριο «Ένα Σχέδιο Β για την ΕΕ και την Ευρωζώνη», στη Ρώμη:
-
«Οι λαοί μπορούν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας, πέρα από το Ευρώ»
-
«Η συνταγματική τάξη κρατών με μεγάλη ιστορία και παράδοση ακυρώνονται στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, των spreads και των αποφάσεων του Eurogroup και της ΕΚΤ»
Στο Συνέδριο «Ένα Σχέδιο Β για την ΕΕ και την Ευρωζώνη» που έλαβε χώρα στη Ρώμη το Σαββατοκύριακο 11-12 Μαρτίου, συμμετείχε ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής, μιλώντας στην εκδήλωση με θέμα «Συνθήκη του Μάαστριχτ: ένα οπισθοδρομικό ‘Σύνταγμα’ για τη δημοκρατία στην ΕΕ».
Ο Νίκος Χουντής στις παρεμβάσεις του, ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:
«Ο ελληνικός λαός, από το 2010, έχει διαπιστώσει πόσο ασφυκτικό, αντικοινωνικό και αντιδημοκρατικό, είναι το οικονομικό-πολιτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την μετεξέλιξή της, σε Συνθήκες της ΕΕ.
Τα οικονομικά συνθήματα της «Συναίνεσης της Ουάσιγκτον» για περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία, χαμηλά ελλείματα και χρέος, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών, ελαστικοποίηση της εργασίας, πήραν νομική και πολιτική μορφή στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία αποτέλεσε και αποτελεί την πιο συγκροτημένη συμπύκνωση του νεοφιλελευθερισμού.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, σήμερα, έχει αλλάξει μορφή, προσπαθώντας να συνεχίσει να λειτουργεί ως ένας υπερεθνικός καπιταλιστικός θεσμός προς όφελος των συμφερόντων των πιο ανταγωνιστικών και ισχυρών κεφαλαίων των χωρών της Ευρώπης.
Με τα Μνημόνια η Ευρωζώνη, στο όνομα του χρέους, επιβάλλει τη νεοφιλελεύθερη συνταγή της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, παραμερίζοντας ακόμα και τις αδρές κοινωνικές πινελιές που είχαν ενσωματωθεί στο νομικό σώμα της ΕΕ.
Έτσι, ο Κοινωνικός Χάρτης της Ευρώπης, η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, ακόμα και η συνταγματική τάξη κρατών με μεγάλη ιστορία και παράδοση, ακυρώνονται στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, των σπρέντς και των αποφάσεων του Eurogroup και της ΕΚΤ.
Πλέον, κανένα κράτος-μέλος δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει οποιαδήποτε οικονομική πολιτική πέραν των πολιτικών της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.
Η τιμωρία για το αντίθετο είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός, αφού τα περισσότερα κράτη-μέλη έχουν απωλέσει το εθνικό τους νόμισμα, μεταφέροντας οικονομική και πολιτική ισχύ στην ΕΚΤ και τη Γερμανία…..
… Εμείς στην Ελλάδα μαχόμαστε ώστε να ενωθεί η Αριστερά, όχι μόνο στους δρόμους, αλλά και πολιτικά, μέσα από Μέτωπα που θα συμπυκνώνουν τα βασικά επίκαιρα πολιτικά αιτήματα της κατάργησης της λιτότητας, της επανάκτησης των βασικών οικονομικών και νομισματικών εργαλείων και της εθνικής κυριαρχίας και της εφαρμογής φιλο-εργατικών και κοινωνικών πολιτικών.
Αγωνιζόμαστε για μια πορεία σύγκρουσης με τη λιτότητα και επομένως μια πορεία σύγκρουσης με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν χρειάζεται η ευρωπαϊκή Αριστερά να φοβάται να πει ότι δεν είναι πανάκεια το Ευρώ. Δεν χρειάζεται να φοβάται να πει ότι οι λαοί μπορούν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας, πέρα από το Ευρώ».