''Συμφωνία'' χαριστικής βολής στην Ελλάδα. Τέλος στις συντάξεις, εξαθλίωση της μισθωτής εργασίας. Ανάγκη πολιτικού μετώπου

Η συμφωνία του Eurogroup εξελίχθηκε σε ένα βατερλό για τον τόπο και την οικονομία.
Η συμφωνία είναι σαφέστατη στα σκληρά μέτρα που θα πρέπει να προνομοθετήσει και να προωθήσει η Ελλάδα αλλά απολύτως ασαφής, διφορούμενη, δυσερμήνευτη και αβέβαιη σε όλα όσα υποτίθεται λειτουργούν, έστω και εν μέρει, αντισταθμιστικά των καταθλιπτικών επιβαρύνσεων.
Οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ έσπρωξαν λίγο και όπως όπως, προς τα πίσω τον δραματικό ελληνικό πονοκέφαλο, εν όψει κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων στον ευρωπαϊκό χώρο, έχοντας την οικτρή αυταπάτη ότι συν τω χρόνω θα μπορέσουν να προσπεράσουν πιο μαλακά στο επόμενο διάστημα.
Η εκτός τόπου και χρόνου ευρωπαϊκή γραφειοκρατεία δεν θέλει να αντιληφθεί ότι η ελάφρυνση των πονοκεφάλων τώρα θα φέρει ιλίγγους τους επόμενους μήνες.
Η Ελλάδα είναι μια ωρολογιακή βόμβα για την ευρωζώνη, η οποία ευρωζώνη έχει μπροστά της μια συνολικότερα ναρκοθετημένη πορεία μέχρι το τέλος του χρόνου, την οποία είναι αμφίβολο αν μπορέσει να τη διανύσει.
Το ευρωπαϊκό όνειρο έχει εξελιχθεί σε πραγματικό εφιάλτη.
Ο Ευκλ. Τσακαλώτος είπε πολύ κατηγορηματικά ότι είναι παράλογο να νομοθετηθούν τώρα μέτρα για μετά το 2018. Αυτό ακριβώς όμως συμφώνησε στο Eurogroup.
Συμφώνησε να προνομοθετήσει μέτρα που θα μειώνουν αφορολόγητο μέχρι και τις 5.000 ευρώ, θα περικόπτουν δραστικά τις κύριες συντάξεις από 30%-40, θα απελευθερώνουν τις απολύσεις, θα ξεπουλάνε τον δημόσιο ενεργειακό τομέα και μια ντουζίνα άλλων, τα ονομαζόμενα προαπαιτούμενα.
Και ενώ τα παράλογα αυτά μέτρα θα ψηφισθούν τώρα, χωρίς να μπορούν να ακυρωθούν, τα λεγόμενα ”αντισταθμιστικά μέτρα’‘ ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος θα θεσπισθούν, αν και εφ’ όσον θεσπισθούν, πράγμα πολύ αμφίβολο, εφ’ όσον η Ελλάδα υπερβεί μετά το 2018 τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% επί των οποίων συμφώνησε.
Τέτοια ”αντισταθμιστικά” μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος αποτελούν φύλο συκής, είναι ”παράλογο” να έχουν αποφασιστεί, είναι μάλλον αδύνατο να γίνουν δεκτά από τους πιστωτές, θα χρειαστούν ατέρμονες διαπραγματεύσεις και σε κάθε περίπτωση δεν θα αναπληρώνουν με τίποτα τα εισοδήματα εκείνων ακριβώς τα έχασαν.
Για παράδειγμα, αν μειωθεί, ως αντισταθμιστικό μέτρο, ο ΦΠΑ της εστίασης από 24% σε 13%, ουδόλως μέτρα σαν και αυτό, θα αποκαθιστούν μειώσεις εισοδημάτων από τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων.
Η συμφωνία του Eurogroup (20/2), ακόμα στα περισσότερα αόριστη και αδιευκρίνιστη, έρχεται να δώσει την χαριστική βολή στην οικονομία και τον τόπο, αντιπροσωπεύει το τέλος των συντάξεων, την βαθιά εξαθλίωση των μισθωτών στρωμάτων και την ριζική απορρύθμιση του οικονομικού προτύπου με το ξεπούλημα του δημόσιου ενεργειακού τομέα, το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και τον ενταφιασμό των εναπομεινάντων εργασιακών κατακτήσεων.
Η Ελλάδα, με τέτοια αδυσώπητα μέτρα, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να βγει στις αγορές και συντηρείται, για πολύ λίγο, όμως, από τους πιστωτές ως περιφερόμενο οικονομικό και πολιτικό πτώμα, μόνο και μόνο για να αποφύγουν, ματαίως, το άμεσο πολιτικό κόστος.
Η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς σε άτακτη χρεοκοπία μέσα σε μια ευρωζώνη και μια ΕΕ που αποσυντίθεται.
Ας κινητοποιηθούμε και ας οικοδομήσουμε ένα μεγάλο μέτωπο, πριν το μακάβριο τέλος επισυμβεί.

ΜΑΡΙΑ ΒΛΑΣΣΗ