Έχουν περατωθεί οι τρίμηνες, περίπου, διαπραγματεύσεις της Χώρας μας και των ΗΠΑ για μια νέα ανανέωση της «Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» και απομένει η υπογραφή της, που μάλλον θα γίνει με τον ερχομό στην Αθήνα, στις προσεχείς μέρες,του Αμερικανού ΥΠΕΞ κ. Πομπέο.
Μια πρώτη παρατήρηση. Η Συμφωνία αυτή προχώρησε, εντελώς αθόρυβα, χωρίς ίχνος αντιδράσεων, και με εντελώς ξεχασμένο το κυρίαρχο σύνθημα- αίτημα της Μεταπολίτευσης «Έξω οι Βάσεις του Θανάτου», ως να επρόκειτο για μια Συμφωνία για ένα θέμα άνευ ιδιαίτερης σημασίας. Σήμερα έχομε ξεχάσει τον αισχρό ρόλο των ΗΠΑ, το 1974, στην προδοσία της Κύπρου και την κατοχή του βόρειου τμήματός της μέχρι σήμερα, από την Τουρκία. Ξεχάσαμε επίσης ότι μέχρι και τώρα η στάση των ΗΠΑ, απέναντι στις συνεχείς και όλο και πιο απειλητικές προκλήσεις της Τουρκίας και τις έμπρακτες αμφισβητήσεις της, της Εθνικής μας Κυριαρχίας καθώς και της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι στάση Πόντιου Πιλάτου. Καθίσαμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ξεκάθαρο δεδομένα:
– Οι ΗΠΑ χωρίς τη Σούδα μένουν άοπλες για την υπεράσπιση της γεωπολιτικής τους Στρατηγικής, στην Ευρώπη, την Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και αφήνουν ελεύθερο πεδίο δράσεως στη Ρωσία.
– Η Χώρα μας, όπως και η Κύπρος, απειλούνται άμεσα από την Τουρκία.
– Διακηρυγμένη επιδίωξη της Τουρκίας είναι να αποκτήσει πλήρη έλεγχο της ολόκληρης της Κύπρου, να διχοτομήσει το Αιγαίο, να υφαρπάξει το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής ΑΟΖ και να απομονώσει έτσι την Ελλάδα από την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τη Λιβύη και να αυτονομήσει, σε πρώτη φάση την Θράκη. Τους στόχους αυτούς είναι αποφασισμένη να τους επιτύχει είτε «ειρηνικά», είτε με τη βία .
– Η Ελλάδα του 2019 βιώνει, εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια, τη λαίλαπα των Μνημονίων, με δυσμενείς επιπτώσεις δυστυχώς, λόγω της οσφυοκαμψίας των πολιτικών μας, και στην Εθνική μας Άμυνα, τη στιγμή που η Τουρκία υπερεξοπλίζεται και έχει ανατρέψει την ισορροπία που υπήρχε στο παρελθόν.
Με τα δεδομένα αυτά διαπραγματευτήκαμε τη νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί ζήτησαν και ως φαίνεται πήραν:
Την παραμονή στη Σούδα και την αναβάθμιση της. Βάση στη Λάρισα και στο Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Η Ελλάδα τι έπρεπε να ζητήσει, υποθέτουμε ότι το ζήτησε, έμπρακτη στήριξη μας από τις ΗΠΑ, σε περίπτωση που η Τουρκία επιμείνει να προκαλεί και να απειλεί και πολύ περισσότερο αν οι απειλές μετατραπούν σε επιθετική ενέργεια. Τι πήραμε;
Το επίσημο κείμενο της Συμφωνίας δεν είναι γνωστό. Από δημοσιεύματα του τύπου λέγεται ότι: Οι Αμερικανοί δεν δίδουν εγγυήσεις. Επαναλαμβάνουν το γνωστό, «βρέστε τα» και μας δίδουν, για «γλυφιτζούρι» που λέει ο λαός, τη δυνατότητα να εκπαιδεύσουν προσωπικό μας στη χρήση των μη επανδρωμένων αεροπλάνων τους, αλλά στη χρήση μόνο, όχι στην παροχή τέτοιων αεροπλάνων στις Ε.Δ. Δυνάμεις μας, που θα ήταν σημαντικό. Δίδουν και κάτι άλλα «ψιλά».
Συμπέρασμα. Οι Πολιτικές μας Δυνάμεις όπως λειτούργησαν και λειτουργούν, αντί να οδηγούν τη Χώρα σε όλο και περισσότερους βαθμούς ελευθερίας και αξιοπρέπειας, την απαξιώνουν όλο και περισσότερο και την παραδίδουν άβουλο όργανο στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. Έτσι θα μας παρουσιάσουν, κάποια στιγμή, ως επιτυχία τους, αν φέρουν τη Χώρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, αλλά με ατζέντα Τουρκίας, όπως είχαμε γράψει, προ καιρού σε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας. Θα μας πουν τότε, τι θέλατε πόλεμο; Ασφαλώς και κανένας δεν θα ήθελε πόλεμο. Αλλά για να τον αποτρέψεις η λύση δεν είναι να σκύβεις το κεφάλι, αλλά να θωρακίζεσαι, διπλωματικά, υλικά και πνευματικά και να καλλιεργείς Παιδεία και Πολιτισμό που να κρατούν όρθιο το λαό και πανίσχυρους τους αμυντικούς και αποτρεπτικούς μηχανισμούς σου. Το πολιτικό μας όμως κατεστημένο, χρόνια τώρα γκρεμίζει αντί να οικοδομεί. Και έτσι επιβεβαιώνεται το «Ου συλλέγουσιν εξ ακανθών σταφυλλήν..,». Ας προβληματιστούμε όλοι μας.
Μανώλης Μηλιαράκης
