(Οι νεκροί που δεν υπάρχουν, η κλιματική αλλαγή)
Η Ελλάδα μοιάζει με άνθρωπο που έχει χάσει τα κατάλληλα κοινωνικά και πολιτικά εργαλεία και χάνει πλέον τη μνήμη και το μυαλό του
Αν αυτά που συμβαίνουν σήμερα συνέβαιναν σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες, τα μέσα ενημέρωσης θα ούρλιαζαν, αν δεν είχε ήδη πέσει και η κυβέρνηση. Ποτέ μετά τη στρατιωτική δικτατορία (1967-74), τα “Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης” δεν ήταν τόσο πολύ και τόσο περίτεχνα ελεγχόμενα από την εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου, μια από τις απεχθέστερες και αντικοινωνικότερες σε όλη την Ευρώπη. Κατήντησαν ουσιαστικά εργαλείο μιας προσπάθειας πλήρους αποβλάκωσης, απονάρκωσης, παθητικοποίησης και παραπλάνησης του ελληνικού πληθυσμού, παραμόρφωσης και αντιστροφής ακόμα της πραγματικότητας. Με το αζημίωτο βέβαια.
Παρουσιάζουν ασφαλώς τις ειδήσεις για τις πυρκαγιές (δεν θα μπορούσαν άλλωστε να τις κρύψουν, όταν μυρίζουν τους καπνούς περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες) μέσα όμως σε ένα πλαίσιο που επιχειρεί ανεπαίσθητα να εξασθενήσει μέχρι εξαφανίσεως τη σημασία τους και να συσκοτίσει τις αιτίες της καταστροφής. Δεν θέτουν στοιχειώδη ερωτήματα, όπως π.χ. το πώς είναι δυνατόν να ξαναμπήκε δεύτερη φωτιά στην προς “αξιοποίηση” περιοχή Βαρυμπόμπης-Κρυονερίου-Τατοΐου. Κανείς δεν επιτηρούσε αυτή την περιοχή δίπλα στην Αθήνα; Πώς μπήκαν θηριώδεις φωτιές σε συνθήκες άπνοιας; Πώς έχουμε φτάσει σε αυτή την κατάσταση; Στην Ελλάδα οι τηλεοράσεις κάνουν την τρίχα τριχιά. Τώρα πως εξηγείται η τόση “κοσμιότητά” τους;
Τα γεγονότα παρουσιάζονται λες και είναι δυσάρεστα φυσικά συμβάντα που αγωνίζεται να αντιμετωπίσει η καημένη η κυβέρνηση. Μας κλείνουν το μάτι για το “Μάτι”, λες και επειδή δεν κάηκαν 100 άνθρωποι ζωντανοί αυτή τη φορά, πρέπει να θεωρούμε περίπου επιτυχία το ότι κάηκε όλη η χώρα. Δεν μετράνε ούτε πρόκειται να μετρήσουν την αύξηση της θνησιμότητας στην Αθήνα εξαιτίας των καπνών που έπνιξαν την πρωτεύουσα, σε συνδυασμό μάλιστα με την ύπαρξη σημαντικής μερίδας του πληθυσμού που δεν έχει κλιματιστικό ή του έκοψε το ρεύμα η ΔΕΗ του κ. Χατζηδάκη. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ανύπαρκτοι για τα ελληνικά μέσα και για το δημόσιο λόγο, ακόμα και για το λόγο της υποτιθέμενης αριστεράς. Περιφρονητέα και αναλώσιμα σκουπίδια μιας κοινωνίας που πεθαίνει στους καπνούς της αναισθησίας της. Ντράπηκα για τη χώρα μου όταν βρήκα ένα και μόνο δημοσίευμα που αναφέρεται σε αυτούς, στο γαλλικό οικολογικό Reporterre, το μοναδικό δημοσίευμα που συνδέει επίσης τις επιπτώσεις της θεομηνίας με την κοινωνική κρίση λόγω των συνεχιζόμενων εδώ και μια δεκαετία μνημονιακών πολιτικών.
Μας μιλάνε τα μέσα για την κλιματική αλλαγή, δηλαδή ένα πασίγνωστο εδώ και πολλά χρόνια φαινόμενο, που κάνει ακόμα πιο εγκληματική την παντελή απουσία προετοιμασίας για αυτό. Δεν ελέγχουν την κυβέρνηση γιατί δεν έκανε τίποτα για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της, αλλά προτιμούσε να μπουκώνει τα ίδια με δημόσιο χρήμα για της βάζουν πλάτη στην πορεία λεηλασίας και διάλυσης της χώρας.
Η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης, που λέει πολύ λίγα, πολύ αργά και ελάχιστα ουσιαστικά, έχει συμβάλλει ασφαλώς και αυτή στην τραγική κατάσταση. Και τη λέμε τραγική, γιατί ένας ουσιώδης συντελεστής για να αντιμετωπίσει μια κοινωνία τα προβλήματα είναι να τα συνειδητοποιεί και να τα αξιολογεί. Η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με άνθρωπο που έχει χάσει τα μάτια, τα αυτιά, τα χέρια του (δηλ. τα κατάλληλα κοινωνικά και πολιτικά εργαλεία) και χάνει πλέον τη μνήμη και το μυαλό του.
Καλά ξεμπερδέματα σε όλους μας.
