Συνάντηση είχαν ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών, Ματέο Σαλβίνι, μαζί με την πρόεδρο του γαλλικού Εθνικού Συναγερμού Μαρίν Λε Πεν στη Ρώμη, με τους δύο να συζητούν για την διαμόρφωση ενός “μαύρου μετώπου” των σύγχρονων μελανοχιτώνων εν όψει των ευρωεκλογών.
«Η άγρια παγκοσμιοποίηση είναι σε βάρος της Ευρώπης», τόνισε η Μαρίν Λε Πεν στην Ρώμη, μιλώντας από την σκοπιά του άγριου νεοφιλελεύθερου εθνικού Γαλλικού καπιταλισμού, μετά την συνάντηση που είχε στην έδρα του δεξιού συνδικάτου Ugl με τον αντιπρόεδρο της ιταλικής κυβέρνησης και υπουργό Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι.
Στους γνωστούς τόνους της η επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού πρόσθεσε υποκριτικά ότι «δεν θέλει να πληρώσουν τον λογαριασμό η Ευρώπη και οι πιο φτωχοί πολίτες της».
Ο Ματέο Σαλβίνι από την μεριά του αναφέρθηκε στην οικονομική κρίση της Ευρώπης και τόνισε: «oι γιατρoί έδωσαν το ίδιο φάρμακο επί πέντε χρόνια. Πρέπει, λοιπόν, να αλλάξουμε γιατρό ή φάρμακο». Είπε επίσης, μεταξύ άλλων, ότι «οι εχθροί της Ευρώπης είναι ο Γιούνκερ και ο Μοσκοβισί. Αυτοί προκαλούν φόβο και εργασιακή ανασφάλεια», παραβλέποντας, φυσικά, ότι Γιούνκερ και Μοσκοβισί αντιπροσωπεύουν την δικτατορία του ευρώ και της νεοφιλελεύθερης ΕΕ, η οποία δεν μεταρρυθμίζεται αλλά μόνο ανατρέπεται.
Κοινή δράση Σαλβίνι-Λε Πεν για τις ευρωεκλογές
Σύμφωνα με τον Ματέο Σαλβίνι «κάθε χώρα της Ένωσης πρέπει να εφαρμόζει την δική της οικονομική πολιτική διότι υπάρχουν ειδικές παραδόσεις, ανάγκες και συνθήκες (…) Χρειάζεται μια διαφορετική Ευρώπη. Όσοι μιλούν για κόστος δανεισμού πρέπει να ξέρουν ότι η Ιταλία δεν θα ξεπουλήσει τις επιχειρήσεις της, ούτε με τις επιθέσεις του σπρεντ» πρόσθεσε ο Σαλβίνι.
Τόνισε δε ότι η Ρώμη δεν θα κάνει πίσω (!) σε ό,τι αφορά τον νέο προϋπολογισμό της. «Θέλουμε λιγότερους φόρους, περισσότερη εργασία για τους νέους μας και αξιοπρεπή σύνταξη για τους ηλικιωμένους», ανέφερε με περισσή υποκρισία ο Ιταλός υπουργός.
Σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό η Λέγκα και ο Εθνικός Συναγερμός της Λε Πεν έχουν την ίδια θέση. Θεωρούν δηλαδή ότι η Ευρώπη δεν χρειάζεται νέους μετανάστες διότι «στο τέλος, γίνονται σκλάβοι», παραβλέποιντας ότι οι ίδιοι διατηρούν την ίδια σκλαβιά όχι μόνο για τους μετανάστες αλλά και για τους Ιταλούς εργαζόμενους.
Με την συνάντηση αυτή της Αιώνιας Πόλης ξεκινά η κοινή δράση των δυο αυτών πολιτών δυνάμεων ενόψει των Ευρωεκλογών. Πρόκειται ουσιαστικά για τον κύριο κορμό των εθνικιστικών κομμάτων, που μαζί με τον Ούγγρο, Βίκτορ Ορμπάν, αμφισβητούν τις σημερινές ισορροπίες και συμμαχίες στην Ευρώπη και στοχεύουν ανοικτά στην ανατροπή τους.
Σχόλιο του Άλκη Αντωνιάδη
Θα επιστρέψουν τα φαντάσματα στην Ευρώπη;
Το φάντασμα της Ακροδεξιάς πλανάται 
πάνω απ την Ευρώπη . Ο Σαλβίνι και η Λεπέν ανακοίνωσαν σήμερα στη Ρώμη τη συμπόρευση τους ενόψει των Ευρωεκλογών του Μαΐου. Το σενάριο της νίκης ακροδεξιών–ξενοφοβικών κομμάτων σε μεγάλες χώρες όπως η Γαλλίακαι η Ιταλία είναι πιο ορατό από ποτέ. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι οι Ευρωεκλογές αυτές θα είναι οι πιο κρίσιμες από το 1979 και θα αποτυπώσουν τη συνεχιζόμενη πολιτική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πώς όμως μπορεί να ανακοπεί η νέα «πορεία προς τη Ρώμη» (τις Βρυξέλλες αυτη τη φορά) των σύγχρονων μελανοχιτώνων;
Σίγουρα όχι από την ευρωπαϊκή δεξιά και τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία που αποτελούν τη βασική αιτία του προβλήματος. Σίγουρα όχι από μεταλλαγμένες πολιτικές τύπου ΣΥΡΙΖΑ που καλεί τους ευρωπαίους να επιστρέψουν στις ιδρυτικές άξιες της καπιταλιστικής Ε.Ε και ενθαρρύνει έτσι ακόμη περισσότερο την Ακροδεξιά.
Μπορεί όμως η ριζοσπαστική–αντικαπιταλιστική αριστερά να αποτελέσει το αντίβαρο; Κατά τη γνώμη μου ΝΑΙ αρκεί να λάβει υπόψη της δύο σημαντικές παραμέτρους : Ότι η ώρα της ριζοσπαστικοποίησης των αιτημάτων της για την ανατροπή αυτής της Ε.Ε-έκτρωμα έχει φτάσει κόβοντας το οξυγόνο της ριζοσπαστικότητας στην άκρα δεξιά και ότι ο συντονισμός σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να υπερβεί τις μέχρι τώρα σχεδόν εθιμοτυπικές διαδικασίες. Η ανατροπή της νεοφιλελέυθερης Ε.Ε δεν είναι και δεν μπορεί να είναι πραγματικό αίτημα της άκρας δεξιάς παρά τις λαθροχειρίες που επιχειρούν. Ο φασισμός είναι το μακρύ χέρι του καπιταλισμού και όχι ο αντίπαλός του. Η ανατροπή της εκμετάλλευσης είναι δομικό στοιχείο της Αριστεράς και ως τέτοιο χρειάζεται να επανέλθει στο λόγο της. Όχι με όραμα μια Ευρώπητων εθνικισμών και των εθνικών ανταγωνισμών αλλά για μία Ευρώπη των από τα κάτω, της αλληλεγγύης, της ειρήνης και του Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα. Le moment est arrivé που λένε και οι Γάλλοι..