«Η κυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου- Κοτζιά αξίζει βραβείο Γκίνες για το ρεσιτάλ υποκρισίας στο οποίο επιδίδεται, σχετικά με την ιμπεριαλιστική επίθεση στη Συρία.
Ενώ η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να θολώσει τα νερά στο εσωτερικό της χώρας με διάφορα τεχνάσματα και λεκτικά παίγνια, σε σχέση με την θέση της απέναντι στην πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας, η ίδια αυτή κυβέρνηση υιοθέτησε απολύτως στις Βρυξέλλες (14/4) το εμπρηστικό και ψυχροπολεμικό ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ, με το οποίο αποδίδεται ευθέως και αναπόδεικτα η χρήση χημικών στην κυβέρνηση Άσαντ και υποστηρίζεται πλήρως, στο όνομα της δήθεν αυτής χρήσης χημικών, η βροχή των αμερικανο-γαλλο-βρετανικών πυραύλων κατά της Συρίας.
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπορεί να κρύψει με την διπροσωπία και τη διγλωσσία την υποτέλεια της.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει κάνει κάτι που δεν θα μπορούσε, ίσως, να κάνει καμιά άλλη κυβέρνηση σε αυτήν την χώρα.
Έχει γεμίσει την Ελλάδα προσφέροντας γη και ύδωρ στην Ουάσιγκτον, με νέες αμερικάνικες βάσεις, ενώ αναβαθμίζει τις παλιές, όπως αυτήν την Σούδας, μετατρέποντας, ταυτόχρονα, τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, J. Pyatt, σε ρόλο Ύπατου Αρμοστή της ελληνικής αποικίας.
Είναι τραγικό ότι μετά την άρνηση της Τουρκίας να χρησιμοποιηθεί το έδαφος της και η στρατηγική βάση του Ίνστιρλικ προς υποβοήθηση της πυραυλικής επίθεσης στην Συρία, την τελευταία υποστήριξαν καθοριστικά και σχεδόν αποκλειστικά οι αμερικάνικες βάσεις στην χώρα μας, πρώτα απ’ όλα η αναβαθμισμένη βάση της Σούδας αλλά και οι αμαρτωλές βάσεις της Βρετανίας στην Κύπρο.
Δυστυχώς, Ελλάδα αλλά και Κύπρος μετατρέπονται σε προκεχωρημένα αβύθιστα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σε άφωνα παρακολουθήματα του Ισραήλ και σε «πειραματόζωα» των πιο επιθετικών κύκλων της Δύσης, τα οποία «πειραματόζωα», ως συνήθως, είναι τα πρώτα που θυσιάζονται στους συμβιβασμούς, στις τακτικές κινήσεις και πολύ περισσότερο στις υποχωρήσεις των ισχυρών «προστατών» τους.
Η κυβέρνηση αυτή, όπως και όλο το μνημονιακό πολιτικό μπλοκ, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να προσφέρουν χείρα βοηθείας σε αυτούς που κλιμακώνουν τον πόλεμο στην περιοχή και πολύ περισσότερο δεν έχουν κανένα δικαίωμα να «θάβουν» τα εθνικά μας συμφέροντα με αποφάσεις που ενισχύουν τον ρόλο της Τουρκιάς ως «επιτήδειου» ουδέτερου ούτε να βάζουν απέναντι στην χώρα μας όσους θα έπρεπε να ήταν δίπλα μας και να είχαμε μαζί τους σχέσεις φιλίας και συνεργασίας, όπως την Συρία και ιδιαίτερα την Ρωσία.
Η Ελλάδα χρειάζεται όσο ποτέ μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή και μια νέα ανεξάρτητη πολυδιάστατη εξωτερική και αμυντική πολιτική, μακριά από προστασίες και κηδεμονίες, οι οποίες σκάβουν τον λάκκο στην χώρα μας και στην ειρήνη αλλά και σε όλους τους λαούς της περιοχής που έχουν απόλυτη ανάγκη από ειρήνη και φιλία, τήρηση του Διεθνούς Δικαίου, ειρηνική συνύπαρξη, ασφάλεια, ανάπτυξη και ισότιμη συνεργασία.»
