Πρόταση μορφής Τσίπρα: Πρόταση αποδυνάμωσης και πτώσης ή συσπείρωσης-ανάσας της κυβέρνησης;

Το ερώτημα του τίτλου είναι πολύ υπαρκτό.

Ανεξάρτητοι πολιτικοί κύκλοι εξέφραζαν ζωηρές επιφυλάξεις αν η πρόταση μορφής στη Βουλή κατά της κυβέρνησης, που με πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρόσφορη στις συγκεκριμένες περιστάσεις ή αποτελεί χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση να αλλάξει την ατζέντα και να την μετατοπίσει σε μια κομματική αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, την ώρα που το κυβερνητικό σχήμα υφίσταται μεγάλες επικρίσεις, ακόμα και από το εσωτερικό του και μια φθορά χωρίς φρένα.

Οι ίδιοι κύκλοι εξέφραζαν φόβους ότι σε αυτή τη συγκυρία η πρόταση μορφής από μια αξιωματική αντιπολίτευση που δεν βρίσκεται στα πάνω της και αντιμετωπίζεται σε σημαντικό βαθμό ως αναξιόπιστη, ενώ δεν είναι ορατή μια φερέγγυα εναλλακτική κυβερνητική λύση, μπορεί να “ανακόψει” την κοινωνική κατακραυγή στην κυβέρνηση για την κακοδιαχείριση της κακοκαιρίας και σειράς άλλων προβλημάτων, κατακραυγή που μπορεί να έπαιρνε μορφή χιονοστιβάδας με απρόβλεπτες συνέπειες για το κυβερνητικό σχήμα, αν δεν υπήρχαν υστερόβουλες αντιπολιτευτικές κινήσεις.

Ο Αλ. Τσίπρας, ενώ έχει απέναντί του προνομιακό έδαφος για να κινηθεί αντιπολιτευτικά απέναντι σε μια ανίκανη, επικίνδυνη και διαπλεκόμενη με εγχώρια ληστρικά συμφέροντα και ξένα κέντρα κυβέρνηση, σαν αυτή του Κυρ. Μητσοτάκη, δέσμιος των προσωπικών του αδυναμιών, των σκληρών δεσμεύσεών του και “νευρικός” λόγω των εσωτερικών του προβλημάτων και της δημοσκοπικής προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, αδυνατεί να αρθρώσει ψύχραιμο αξιόπιστο εναλλακτικό λόγο και μια ριζοσπαστική και ρεαλιστική εναλλακτική κυβερνητική προγραμματική λύση.

Έγκυροι παρατηρητές τόνιζαν στην Iskra ότι, αντίθετα, ο Αλ. Τσίπρας, στη θέση που έχει περιέλθει, αποτελεί ανέλπιστο “σωσίβιο” για τον Μητσοτάκη. Όπως σωσίβιο για ένα κάκιστο και απίστευτα επιζήμιο πρωθυπουργό είναι το γεγονός ότι η χώρα γενικώς δεν διαθέτει ουσιαστική αντιπολίτευση αλλά μια αντιπολίτευση αλαλούμ και “μαϊμού” από “ανύπαρκτους”, άμεσα ή έμμεσα καθεστωτικούς, βαθιά εξαρτημένους και κυνηγούς της καρέκλας αλλά και δυνάμεις που “ουτοπικά” πετάνε την μπάλα στην εξέδρα για να μην θέσουν το δάκτυλο στην καρδιά των επίκαιρων προβλημάτων και κόμπων που πρέπει να λυθούν στη χώρα για να ανασάνει.

Ν.Ζ