Σιωπή από το ΚΚΕ. (Δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η στάση αυτή δεν πρέπει να επισημανθεί).
Σιωπή από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-κεντρικά. (Προφανώς λόγω προεκλογικής περιόδου. Είναι μάλλον γεγονός ότι, παρά τις αντίθετες διακηρύξεις, η περίοδος «ιεραρχεί», δυστυχώς λανθασμένα, επιλογές και κινήσεις).
Σιωπή- όμως- και από τις οργανώσεις/συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Σιωπή από όλες τις υπόλοιπες οργανώσεις-συλλογικότητες της αριστεράς, οποιαδήποτε ιδεολογικής αναφοράς. (Συνολικά στη χώρα ξεπερνούν τις 40).
Σιωπή από τον αντιεξουσιαστικό χώρο.
Σιωπή από συλλογικότητες «δικαιωματικές»,«κινηματικές» ή αλληλεγγύης.
Σιωπή από τις εφημερίδες της αριστεράς.
Σιωπή από ιστοσελίδες/blog που αναφέρονται (έμμεσα ή άμεσα) στην αριστερά.
Σιωπή από συνδικαλιστικές παρατάξεις (ανεξάρτητες , θεωρητικά, από κομματικούς φορείς).
Σιωπή από δημοτικές παρατάξεις (επίσης και εξίσου ανεξάρτητες).
Σιωπή από μεμονωμένες «προσωπικότητες», διανοούμενους, δημοσιογράφους της ευρύτερης αριστεράς, χωρίς κομματική ένταξη.
Σιωπή από «εγκλωβισμένους», (χωρίς αυταπάτες- “shy SYRIZA”).
Όμως η πιο εκκωφαντική σιωπή, είναι η σιωπή στα social media, όχι των ηγεσιών, αλλά του κόσμου της αριστεράς και των κινημάτων. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό.
Δείγμα της βαθιάς «οπαδοποίησης» του κόσμου της αριστεράς. Μιας «οπαδοποίησης»-δείγμα-με τη σειρά της- της ουσιαστικής κρίσης που διατρέχει πλέον όχι μόνο της ηγεσίες αλλά και το ίδιο το κοινωνικό σώμα της αριστεράς.
Μια κρίση στο επίπεδο της ηθικής (και όχι μόνο πολιτική, οργανωτική, ιδεολογική), στο επίπεδο εκείνο δηλαδή, που αποτελούσε το συγκριτικό πλεονέκτημα της αριστεράς στην κοινωνία.
Όταν αναζητάς, σαν άλλος Διογένης, έστω και μία ανάρτηση αλληλεγγύης, έστω και σαν προσωπικό σχόλιο, σημαίνει, δυστυχώς, ένα και μόνο: η αριστερά και η αλληλεγγύη στη χώρα δε νοσούν απλά. Είναι σε κλίνη επιθανάτια.
Καληνύχτα Κεμάλ…
Υ.Γ. Φυσικά, το φαινόμενο αυτής της σιωπής δεν είναι παρά μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σύμπτωμα, ανάμεσα σε πολλά άλλα, του ουσιαστικού, (της ηθικής ήττας) που διατρέχει κάθετα και οριζόντια, ότι έχει απομείνει. Η λίστα των παθογενειών δεν έχει τέλος, πλέον. Και εάν η κοσμοθεωρία μας διδάσκει να είμαστε «απαισιόδοξοι με τη νόηση, αισιόδοξοι με τη βούληση», ελάχιστα στη περίοδο που διανύουμε συνηγορούν σε κάτι τέτοιο.
Ας τα αναδείξουμε. Κι ας συγκροτηθεί, η ελάχιστη ενότητα, γύρω τους.
Να πουμε ομως οτι περα απο την σιωπη…ακουσαμε παρων απο τον κοσμακη να φωναζει για τις πολιτικεσ διωξεις,απο το επαμ,απο την κωνσταντοπουλου τον μικη και τον μανωλη,Βεβαιως και ειμαστε παρων ζωντανοι… οι αλλοι εχουν πεθανει ηθικα και πνευματικα….Οι κρυφοναζι νεοδεξιοι κομπλεξικοι ,ναι θα το πω και ετσι ειναι και χιλια συγνωμη απο την σελιδα αλλα αυτη ειναι η γνωμη μου…του συριζα ειναι το αυγο το φιδιου που εσπασε.Δεν αναφερομε στους ψηφοφορους που του θεωρω παντα συντοφους,αλλα στην χιτλερικη ηγεσια τσιπρα.ψυχραιμια στον αριστερο κοσμο να σκεφτει λογικα,το κκε το εξαιρω απο την κριτικη του αρθρου, δεν το δικαιολογω αλλα το εξαιρω ,με το συμπαθειο κιολας για εναν λογο…προειδοποιουσε τι κουμασι ηταν ο τσιπρας ,αυτο οντως ειναι αληθεια.
“Qui tacet, consentire videtur”, πίστευαν οι πρακτικοί Ρωμαίοι ( = όποιος σιωπά, θεωρείται ότι συμφωνεί). Οσον για το ΚΚΕ , είναι συνεπές πρός την όλη θέση του ότι τα Μνημόνια και η μνημονιακή νομοθεσία αποτελούν νόμιμη και κατα πάντα συνταγματική έκφραση της Κρατικής Βούλησης. Το ότι θεωρητικά την κατηγοριοποιεί ως βούληση της αστικής τάξης η του ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος, σε τιποτε δεν αλλάζει την πρακτική του στάση αποδοχής . Το ότι τα χαρακτηρίζει “αντιλαικά”, “αντεργατικα” ή ο,τι δήποτε άλλο, δεν αναιρεί την θεμελιακή του οπτική. Αρα, εαν συμπαρίστατο σε οποιοδήποτε θύμα της πρακτικής εφαρμογής των πολιτικών αυτών , ( διωκομενους “οφειλέτες” του Δημοσίου ,των ασφαλιστικών Ταμείων ,κλπ βασει των μνημονιακών νόμων, πολιτικές δυνάμεις ή πρόσωπα που υπερασπίζονται τους ανθρώπους – στοχους των νομοθετημάτων αυτών) , θα αντέφασκε πρός την παραπάνω θεμελιακή του θέση και οπτική.
δεν είναι νεοναζί φίλε Ντινος.Β, οπορτουνιστές είναι. Αν τους βολεύει στις καρέκλες ο ναζισμός, θα είναι με τον ναζισμό και θα τον βαφτίζουν δημοκρατία και αριστερά. Αν τους βολεύει κάτι άλλο, θα είναι με το άλλο. Επαγγελματίες. Το ίδιο είναι και οι ψηφοφόροι τους, πασοκογενείς στη συντριπτική πλειοψηφία τους, ρουσφέτια. Όσο για την ΛΑΕ, θα έπρεπε να την απασχολεί η μηδαμινή απήχηση στο εκλογικό σώμα και όχι η συμπαράσταση των ανταγωνιστικών κομμάτων. Η εγκατάλειψη του Εθνικού θέματος (ενδεικτικά αναφέρω τη συμμετοχή σε αντιφασιστικό συλλαλητήριο απέναντι στον Μίκη), οδηγεί σε αποξένωση με τον λαϊκό παράγοντα και με τους αριστερούς πατριώτες. Ο αρθρογράφος πιστεύω με αντιλαμβάνεται. Εθνικό και κοινωνικό δεν διαχωρίζονται. Αλλιώς κάτσε στο 1-2% να πλακώνεσαι με τους χαχόλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ιδεολογική καθαρότητα
Η επίκληση της ηθικής καλή και άγια αλλά δεν προωθεί την γιατρειά, την απαλλαγή από τον καλυμμένο ή απροκάλυπτο χρόνιο και καθολικό κοινοβουλευτικό κρετινισμό. Η αξιοποίηση του κοινοβουλευτισμού με ξεπούλημα αρχών (πρωτίστως αλληλεγγύης) φέρνει αντίστροφα αποτελέσματα.