Θυμάμαι κάθε κυβέρνηση που βρισκόταν στα τελευταία της να εφαρμόζει την ίδια ακριβώς συνταγή: παροχές ψίχουλα, με τις οποίες επιχειρούνταν να εξωραϊστεί η εικόνα των κυβερνώντων και να αποκομιστούν εκλογικά οφέλη. Κάθε κυβέρνηση, ιδίως πριν την χρεοκοπία της χώρας το 2009-2010 έδινε ακριβώς το ίδιο σόου ως τελευταία και απέλπιδα προσπάθεια να «γυρίσει» το παιχνίδι.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου με το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα» και τους δεκάδες χιλιάδες διορισμούς στο δημόσιο το 1988-89 (ανεπιτυχώς). Ο Κώστας Μητσοτάκης, που θυμήθηκε μετά τα χουνέρια του 1992 την κοινωνία, χωρίς να καταφέρει τίποτα. Ο Σημίτης το 2000 (επιτυχώς) και το 2003 (ανεπιτυχώς), με παροχές και κοινωνικά πακέτα. Ο Καραμανλής τσάτρα πάτρα το 2007 με τα τριχίλιαρα στους σεισμόπληκτους (επιτυχώς τελικά). Μέσα στην μνημονιακή κρίση το επιχείρησε (ανεπιτυχώς) και ο Σαμαράς, όταν είδε με τις ευρωεκλογές του 2014 ότι πάει για τα βράχια. Μείωσε το ΦΠΑ στην εστίαση στο 13% για παράδειγμα, μείωσε το φόρο αλληλεγγύης και άλλα τέτοια. Ω, του θαύματος, από το αγαπημένο μέρος του Σαμαρά, το Ζάππειο, το κάνει τώρα και ο Τσίπρας. Έχοντας επιστρατεύσει την αντιαναπτυξιακή και άδικη συνταγή της υπερφορολόγησης, ακόμη και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, καθώς έχουν αυξηθεί και οι έμμεσοι φόροι, και αφού περιόρισε το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, έφτιαξε ένα «πουγκί», που το μοιράζει ως… ελεήμων ηγεμών. Μοιράζει περίπου όσα μάζεψε από τους ίδιους τους δικαιούχους τώρα των «δώρων» του. Ακόμα χειρότερα, μοιράζει «δώρα», για τα οποία δεν θα είναι αυτός υπόλογος αύριο, καθώς τα περίφημα «μόνιμα μέτρα» θα κληθούν οι επόμενοι να τα υλοποιήσουν!
Αν το υπερπλεόνασμα προερχόταν από τη θεαματική και αντίστοιχη αύξηση του εθνικού πλούτου, θα είχε κάθε λόγο η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για τα «δώρα», που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Αν τα μέτρα στήριξης των αδυνάμων υπάκουαν επίσης και περιλαμβάνονταν σε μία πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης και παροχής δυνατοτήτων και κινήτρων για την ανάπτυξη, θα δικαιολογούνταν η κυβέρνηση να υπερηφανεύεται. Αν τα «θετικά μέτρα» δεν συνοδεύονταν την ίδια ώρα από μνημονιακές πολιτικές, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση δημόσιων επιχειρήσεων, ισοπέδωσης της εργασίας και άλλα σχετικά, όπως χιλιάδες πλειστηριασμοί με θύματα αδυνάμους, τότε η κυβέρνηση θα άξιζε της λαϊκής αναγνώρισης.
Επειδή όμως δεν συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω, η πραγματικότητα είναι ότι τα «μέτρα Τσίπρα», είναι απλώς στάχτη στα μάτια και φθηνό αντίδωρο ενόψει εκλογών. Ένα κακοστημένο σόου παλαιοκομματικού τύπου. Το έκαναν σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι, το κάνουν και τούτοι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Απλώς η μετάλλαξη στο χειρότερο είδος ΠΑΣΟΚ, γίνεται όλο και πιο εκκωφαντική…
