Φαίνεται ότι ο Ερντογάν όσο χάνει έδαφος, προχωρά σε έναν εντεινόμενο βρώμικο
πόλεμο ενάντια στους λαούς, τις μειονότητες, τους εργάτες και τους εργαζόμενους
της Τουρκίας και του Κουρδιστάν.
Οι εξελίξεις φαίνεται να δικαιώνουν τις προβλέψεις προηγούμενου άρθρου μας («Ο
Ερντογάν αναζητεί διέξοδο. Μπροστά σε εξελίξεις η Τουρκία»).
Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα με εντολή του Ερντογάν κινήθηκε η διαδικασία του
κλεισίματος του κουρδικού κόμματος HDP. Ο βουλευτής Ομέρ Φαρούκ
Γκεργκελίογλου οδηγήθηκε βιαίως στην Ασφάλεια. 687 στελέχη του κόμματος
αντιμετωπίζουν πολλά χρόνια φυλάκισης και απαγόρευσης της πολιτικής
δραστηριότητάς τους. Καταργήθηκε η συνθήκη της Κωνσταντινούπολης για την
καταπολέμηση της βίας σε βάρος των γυναικών ενώ εξαπολύθηκαν αστυνομικές
επιχειρήσεις και οικονομικά μέτρα που πλήττουν ακόμα περισσότερο τον φτωχό λαό.
Ναι, όλα αυτά έγιναν μέσα σε μία βδομάδα. Το HDP μπήκε στη Βουλή με 6.000.000
ψήφους του κουρδικού λαού και τώρα πηγαίνει προς κλείσιμο. Και όχι μόνο αυτό. Ο
Ερντογάν, για να εξασφαλίσει τη μη ανασυγκρότηση του κουρδικού κινήματος,
απαγορεύει να έχουν πολιτική δραστηριότητα σχεδόν όλα τα στελέχη του
κόμματος για μια πενταετία. Μέσα στη λίστα του εισαγγελέα που ζητεί την
απαγόρευση των πολιτικών δραστηριοτήτων υπάρχουν ακόμα και αγωνιστές που
έχουν χάσει τη ζωή τους ή στελέχη άλλων κομμάτων όπως ο αντιπρόεδρος του
Κόμματος Εργασίας ΕΜΕΡ Λεβέντ Τουζέλ και κάποια άλλα στελέχη.
Να υπενθυμίσουμε ξανά ότι το HDP είναι το 7ο κόμμα του κουρδικού κινήματος που
απαγορεύεται απ’ το καθεστώς της Άγκυρας.
Το 2011 ο Ερντογάν δήλωνε πανηγυρικά ότι η Τουρκία είναι μία σύγχρονη και
ευρωπαϊκού πολιτισμού χώρα, υπέγραψε με την ΕΕ και με δεκάδες κράτη μία
Συνθήκη η οποία εξασφάλιζε τα «πλήρη» δικαιώματα των γυναικών. Ο ίδιος ο
Ερντογάν, με ένα προεδρικό διάταγμα, καταργεί την «πλήρη» Συνθήκη της
Κωνσταντινούπολης.
Το 2016 δολοφονήθηκαν 328 γυναίκες, το 2017 409, το 2018 440 και 2020 419
γυναίκες.
Η Συνθήκη αυτή είχε υπογραφεί το 2011 από 41 χώρες εναντίον της βίας που
δέχονται οι γυναίκες εντός και εκτός οικογένειας και προέβλεπε την νομική κάλυψη
των δικαιωμάτων των γυναικών και τη δίωξη των βίαιων πράξεων εναντίον τους. Η
Συνθήκη αυτή πέρασε απ’ τη Βουλή με τη σύσσωμη συμφωνία των κομμάτων. Είναι
περιττό να αναφέρει κανείς ότι η κατάργησή της απαιτούσε ξανά την απόφαση της
Βουλής. Όμως ο Ερντογάν, ως δικτάτορας, την κατάργησε με ένα προεδρικό
διάταγμα.
Την ίδια στιγμή που ήταν σε εξέλιξη όλα αυτά, στις τουρκικές και κουρδικές πόλεις
συνεχίζονταν οι αστυνομικές επιχειρήσεις ενάντια στους Κούρδους, τους
διανοούμενους, κατά αριστερών οργανώσεων, οργανώσεων των γυναικών και της
νεολαίας.
Η κατάργηση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης και η επιχείρηση ενάντια
στο κουρδικό κίνημα και στην υπόλοιπη λαϊκή αντιπολίτευση προέρχεται απ’ τον
φόβο του Ερντογάν που μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Προσπαθεί να
εξουδετερώσει το κουρδικό κίνημα και την υπόλοιπη λαϊκή αντίσταση για να
καθαρίσει το πεδίο της ταξικής πάλης και να προχωρήσει σε εκλογές. Όμως για να
υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο πρέπει να συσσωρεύσει όλες τις φασιστικές,
ισλαμοφασιστικές, συντηρητικές δυνάμεις και τις αιρέσεις που έχουν τεράστια
δύναμη ως αποτέλεσμα της πολιτικής του που υλοποιείται εδώ και χρόνια.
Οι δυνάμεις αυτές εδώ και καιρό προπαγάνδιζαν ότι η Συνθήκη της
Κωνσταντινούπολης είναι πλήγμα κατά «της παραδοσιακής τουρκικής
οικογένειας». Με την πράξη της κατάργησης ο Ερντογάν χαϊδεύει αυτές τις δυνάμεις
και προχωρεί στην ανασυγκρότησή τους γύρω απ’ το κόμμα του. Ενώ με την
τρομοκρατία και τις απαγορεύσεις προσπαθεί να εξουδετερώσει τη λαϊκή
αντιπολίτευση και με την αλλαγή του εκλογικού νομοσχεδίου να εξασφαλίσει την
κυριαρχία του. Επίσημα δεν το έχει ανακοινώσει, όμως όλες οι εξελίξεις δείχνουν ότι
πηγαίνει στην κατάργηση του τουρκικού Συντάγματος (το μεγαλύτερο μέρος του
είχε αλλαχτεί απ’ τον ίδιο) για να επικρατήσει η σαρία και η διαρκής προεδρία του
Ερντογάν.
Οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις της Τουρκίας δείχνουν φανερά ότι ο
Ερντογάν δυσκολεύεται πια να κινητοποιήσει τις μάζες όπως τις κινητοποιούσε πριν
μερικά χρόνια. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, το τελευταίο χρονικό διάστημα δίνει
μεγάλο βάρος στη μαύρη προπαγάνδα που έχει σκοπό να αποπροσανατολίσει τις
μάζες απ’ την πραγματικότητα όπως με την Αγία Σοφία, με την ανακάλυψη φυσικού
αερίου στη Μαύρη Θάλασσα, όπως το διαστημικό πρόγραμμα κ.α. Βέβαια δεν λείπει
απ’ αυτή τη μαύρη προπαγάνδα η πόλωση που τρέφεται απ’ τον εθνικισμό, το
ρατσισμό και τη φασιστική προπαγάνδα.
Η άλλη εξέλιξη είναι η απομάκρυνση του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της
Τουρκίας Νατζί Ακμπάλ. Είναι ο τρίτος κατά σειρά πρόεδρος που απομακρύνεται.
Ο Ερντογάν προπαγάνδιζε συνεχώς ότι δεν θα επιτρέψει ο ίδιος την αύξηση του
επιτοκίου που ζητούν οι τράπεζες. Όμως απ’ την άλλη μεριά το επιτόκιο από εκεί που
ήταν 10,15% το 2020, αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στο 19%. Η πολιτική αυτή πλήττει
τις λαϊκές μάζες και οδηγεί σε χρεοκοπία το 30% των επιχειρήσεων. Ο Ερντογάν
προπαγανδίζει ότι θέλει να προστατέψει τις φτωχές μάζες αλλά η Τουρκία ανεβαίνει
στην 7η θέση με το υψηλότερο επιτόκιο. Η Στατιστική Υπηρεσία της Τουρκίας, με
όλες τις καταπιέσεις του καθεστώτος και με λογιστικά κόλπα, δηλώνει ότι μόνο το
2020 υπάρχουν 50 δισ. έλλειμμα.
Ο Ερντογάν με την αλλαγή των προέδρων της Κεντρικής Τράπεζας προσπαθεί να
μετακυλήσει την ευθύνη της οικονομικής κρίσης στη διαχείριση της Κεντρικής
Τράπεζας και όχι στην κυβέρνηση.
Στη θέση του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας διορίστηκε ο Σαχάπ Καβτζίογλου ο
οποίος είναι αρθρογράφος σε μία φασιστική ημερήσια εφημερίδα. Πριν μερικά
χρόνια όταν 1500 διανοούμενοι είχαν υπογράψει μία διακήρυξη ειρήνης και μετά
διώχτηκαν σχεδόν όλοι είτε ποινικά είτε απ’ την δουλειά τους, ο Καβτζίογλου είχε
δηλώσει «όσοι έχουν υπογράψει αυτή τη διακήρυξη δεν έχουν δικαίωμα ζωής ούτε σ’
αυτή τη χώρα ούτε το εξωτερικό».
Η οικονομική κρίση που επικρατεί έγινε δεκαπλάσια αισθητή με την πανδημία. Το
όριο της φτώχειας έχει φτάσει σε δεκάδες εκατομμύρια κόσμο και η ανεργία σε 17,2
εκατομμύρια. Η μελέτη της Εργατικής Συνομοσπονδίας DISK δείχνει ότι η
πραγματική ανεργία φτάνει το 50%.
Να λοιπόν γιατί ο Ερντογάν αυξάνει συνεχώς την κρατική τρομοκρατία και τις
απαγορεύσεις.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά, η πλευρά της κινηματικής πραγματικότητας.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη σχεδόν την Τουρκία και το Κουρδιστάν
διαδήλωσαν για την κουρδική γιορτή Νεβρόζ και έδειξαν την αντίδρασή τους στην
κατάργηση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης στις πλατείες, στους χώρους
δουλειάς και στους δρόμους λέγοντας ότι «Ο φασισμός θα ηττηθεί, οι λαοί θα
νικήσουν!» Οι απαγορεύσεις και η κρατική βία δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να
εμποδίσουν την καθημερινή αντίδραση και τον αγώνα που κάνουν οι λαοί, οι
μειονότητες, οι εργάτες και εργαζόμενοι της Τουρκίας και του Κουρδιστάν.
Ο Σεΐτ Αλντογάν είναι ανταποκριτής στην Αθήνα της ημερήσιας εφημερίδας της
Τουρκίας «Εβρενσέλ»
