Είναι γνωστή η χώρα μας ως η γη της φαιδράς πορτοκαλέας. Και στη γη αυτή πλάι στα πορτοκάλια και τα κιτρολέμονα ευδοκιμούν το αμπέλι , η ελιά και άλλα πράγματα. Κατ΄ αρχήν ευδοκιμεί ένας μπρούτος μουσολινικός οθωμανισμός, συνέπεια του ότι στην κορυφή της εξουσίας δεν ανεβαίνουν άνθρωποι αυθεντικοί, εκφραστές ιδεών και αρχών, αλλά εκφραστές της απομίμησης των αρχών και των αξιών, δηλαδή, μαϊμούδες. Και όσο πιο ψηλά σκαρφαλώνει η μαϊμού , όλοι ξέρουμε τι φαίνεται περισσότερο .
Το κακό είναι ότι η μαϊμού δε μπορεί να συμμαζευτεί, και όλο και περισσότερο επιδεικνύεται. Και όσο οι θιγόμενοι από τις μαϊμουδιές διαμαρτύρονται τόσο η μαϊμού φρενιάζει, και αρχίζει να κάνει διάφορα καραγκιοζιλίκια, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει και όλα τα «όπλα» που διαθέτει.
Στο προκείμενο, η μαϊμού αριστερά ,ως φαίνεται, διακατέχεται από κάποιου είδους εμμονή κατά της Λαϊκής Ενότητας και του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Θέλεις γιατί αποτελούν τη μόνη ασυμβίβαστη αντιπολιτευτική φωνή, θέλεις γιατί προκαλούν, τα καλά κρυμμένα, αντανακλαστικά του «πού είσαι νιότη πού ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος…» . Πάντως ακούνε Λαϊκή Ενότητα ή Λαφαζάνης και τους πιάνει το τάραμα. Όπως, ας πούμε, στα κόμικς το Τζόε Ντάλτον όποτε ακούει το όνομα Λούκυ Λούκ. Αφρίζουν, μπλαβίζουν, έχουν σπασμούς, καταλαμβάνονται από τρομώδες παραλήρημα.
Πρόβλημά τους θα μου πείτε. Στο κάτω – κάτω αυτές οι καταστάσεις λύνονται με φαρμακάκια.
Το κακό αρχίζει όταν οι μαϊμούδες αδυνατούν να καταλάβουν ότι πρέπει να ζητήσουν βοήθεια και να λύσουν το πρόβλημά τους με φαρμακάκια και , αντιθέτως, προσπαθούν να το λύσουν με την εξουσία που απέκτησαν εκεί ψηλά όπου σκαρφάλωσαν , από όπου, όπως είπαμε, φαίνεται και περισσότερο, ο … ξέρετε τι .
Διότι από εκεί ξεκινά μια ιστορία του … , ό,τι φαίνεται από χαμηλά τέλοσπάντων.
Οι μαϊμούδες, όταν νιώσουν κίνδυνο επιστρατεύουν τους γορίλες, που ανέκαθεν επανδρώνουν εκφοβιστικά μαγαζιά προσφέροντας προστασία στις μαϊμούδες , προκειμένου να βγαίνει η καθημερινή μπανάνα. Έτσι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας , από την επιούσια μπανάνα που προκύπτει από την όσμωση μαϊμούδων και γορίλων, βλέπουμε σήμερα καταστάσεις χούντας λατινοαμερικάνικης μπανανίας , όπου αναμιγνύονται το καραγκιοζιλίκι και ένας οπερετικού τύπου κρατικός αυταρχισμός, άλλο ένα ελληνικό ευδοκιμούν προϊόν με πρστατευόμενη ονομασία προέλευσης.
Αυτό είναι και η κεντρική ιδέα της δίωξης Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς με κατηγορίες του μισού ποινικού κώδικα. Ο Λαφαζάνης έχει περισσότερες ανοιχτές δικογραφίες και από τον Παλαιοκώστα, αφού οι μαϊμούδες και οι γορίλες έχουν ξεπεράσει κάθε όριο γραφικότητας.
Για να δικαιολογηθεί, μάλιστα, αυτή η γραμμή επιστρατεύονται και άλλοι εκπρόσωποι της πιθηκοειδούς λογικής , οι οποίοι ως πίθηκοι είναι και επιδέξιοι σε διάφορες ακροβασίες. Ξεκινούν οι μακάκοι, ας πούμε, οι οποίοι καταδικάζουν το φαινόμενο, αλλά δεν κάνουν τίποτε για να περιστείλουν το φαινόμενο . Μακάκοι είναι θα μου πείτε , μακακίες κάνουν.
Ακολουθούν οι χιμπατζήδες , οι οποίοι καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχονται και διαδίδουν ότι όποιος είναι νόμιμος δεν έχει τίποτε να φοβάται .
Και, τέλος, καθαρίζουν οι ουρακοτάγκοι , οι οποίοι ευτελίζουν το ζήτημα και λένε « σιγά το πράγμα για δύο πλημμεληματάκια»
Και οι ουρακοτάγκοι είναι οι πιο επικίνδυνοι . Γιατί η κατάσταση δεν είναι μόνο γελοία. Είναι και επικίνδυνη. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι επικεφαλής ενός πολιτικού κόμματος και κατηγορείται για μια κινητοποίηση απολύτως επιτρεπτή σε μια δημοκρατία. Στη Δημοκρατία έχεις δικαίωμα και να διαδηλώνεις και να φωνάζεις και να είσαι υπέρ ενός εθνικού νομίσματος και να επιδιώκεις να απαγκιστρώσεις τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ .
Ο Λαφαζάνης διώκεται για την πολιτική δράση του και μάλιστα από το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος , που παραπέμπει σε νουάρ κινηματογραφικές φιγούρες με σηκωμένους τους γιακάδες της καμπαρτίνας και καβουράκι, οι οποίοι σε παίρνουν από πίσω επιταχύνουν το βήμα όταν επιταχύνεις και εσύ, κοντοστέκονται όταν κοντοσταθείς ( έγινε και αυτό με διαδηλωτή που του έκαναν φυσική παρακολούθηση – με δελτίο – από την Ακαδημίας μέχρι τη Γρηγορίου Λαμπράκη στον Πειραιά). Το επικίνδυνο είναι ότι ενίοτε οι νουάρ αυτές φιγούρες σε συλλαμβάνουν και παύουν να είναι διασκεδαστικές. Οι μόνοι που διασκεδάζουν σε αυτές τις καταστάσεις είναι όσοι , ενώ εσύ βγάζεις τη φυλακή σου, παρακολουθούν συναυλίες συμπαράστασης που διοργανώνει για σένα η διεθνής αμνηστία.
Μαζί με το Λαφαζάνη στοχοποιούνται και άλλοι αγωνιστές , πέντε τη μία φορά , δέκα την άλλη , δεκαπέντε σήμερα ( πόσοι άραγε αύριο ;). Οι οποίοι μάλιστα φωτογραφίζονται από την Κρατική Ασφάλεια και ως «καθ΄έξιν και κατ΄ επάγγελμα» εγκληματίες. Σε λίγο όποιος έχει κάρτα της Λαϊκής Ενότητας θα καλείται από την Ασφάλεια «δι΄υπόθεσίν του» .
Η γελοία αυτή κατάσταση «Λαφαζάνης- Ντίλιγκερ- Δημόσιος κίνδυνος Νο 1» και μέλη της ΛΑΕ « διαδηλωτές – καθ΄έξιν και κατ΄επάγγελμα εγκληματίες» έχει παρατραβήξει.
Πρέπει είτε να τεθούν τώρα στο αρχείο αυτές οι δικογραφίες που παραπέμπουν σε μπανανία , ή η υπόθεση να οδηγηθεί τάχιστα στο ακροατήριο , ώστε να λάβουν απάντηση οι μαϊμούδες .
