Η ακροδεξιά υποψήφια είναι μάλλον ο μόνος “λόγος” που θα κερδίσει ο νεοφιλελεύθερος διεκδικητής, ο οποίος θα γίνει πρόεδρος αν και η μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων διαφωνεί μαζί του!
Μιας που οι δημοσκοπήσεις στη Γαλλία έπεσαν μέσα και προφανώς δεν έχουμε λόγο να τις θέτουμε υπό αμφισβήτηση, πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την επικράτηση του Μακρόν με ένα ποσοστό τουλάχιστον της τάξης του 65%.. Γιατί αν ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία καταγράφει τις τάσεις και τις διαθέσεις των πολιτών, ο δεύτερος, ο καθοριστικός για την εκλογή, κερδίζεται από αυτόν που μπορεί να συγκροτήσει συμμαχίες και έχει δεξαμενές άντλησης ψήφων.
Είναι προφανές, και από τις δηλώσεις των ανθυποψηφίων και από την καταγραφή των τάσεων που αποτυπώθηκε στις κάλπες του α’ γύρου, ότι όλοι οι παράγοντες είναι υπέρ του Μακρόν και αυτό επιβεβαιώνουν και οι καθημερινές δημοσκοπήσεις.
Από εδώ και πέρα, κάθε περαιτέρω διεύρυνση αυτού του ποσοστού μεγαλώνει την επιτυχία του νεοφιλελεύθερου υποψήφιου και περιορίζει αρκετά τις μελλοντικές κινήσεις της Μαρί Λεπέν. Αντίθετα, αν η ακροδεξιά υποψήφια, παρ’ ελπίδα και παρά τις εκτιμήσεις, υπερβεί το 35%, αλλάζουν άρδην οι δυνατότητές της και για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές και γενικότερα για το μέλλον.
Το πρόβλημα της Λεπέν, που δεν της επιτρέπει συμμαχίες και της περιορίζει την προσέλκυση πολιτών που επέλεξαν κάποιον από τους άλλους υποψήφιους την προηγούμενη Κυριακή, εικόνα που δεν αλλάζει από την προσέλκυση του ενός τρίτου όσων υποστήριξαν τον Φιγιόν, είναι βέβαια η ακροδεξιά ταυτότητα και η ρατσιστική ρητορική της “εθνικής προτίμησης”.
Το πρόβλημα του Μακρόν, που το κρύβει η συσπείρωση σχεδόν όλων για να περιοριστεί η παρουσία της Λεπέν είναι το πρόγραμμά του! Γιατί δεν είναι εύκολο να στηρίξεις κάποιον που δεν τον ήθελες και ο οποίος δηλώνει ότι η δική του Γαλλία θα έχει 120.000 δημόσιους υπάλληλους λιγότερους, το επίδομα ανεργίας θα το παίρνουν μόνο όσοι ικανοποιούν μια νέα σειρά όρων και προϋποθέσεων, θα αυξηθούν οι φυλακές αλλά θα περικοπούν οι δαπάνες για την υγεία, ενώ το 35ωρο θα “παραμείνει” μεν αλλά θα επιτρέπεται να… καταργείται μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων.
Λέμε συχνά ότι οι δημοκρατίες δεν έχουν αδιέξοδα. Και προφανώς ισχύει αυτό. Συχνά όμως έχουν ζόρια και μάλιστα μεγάλα. Δεν είναι καθόλου εύκολο λοιπόν να υπερψηφιστεί για πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας ένας πολιτικός που είναι ένθερμος υποστηρικτής των αλλαγών στα εργασιακά που έκανε η κυβέρνηση Ολάντ και τα οποία δεν ήθελε -και το έδειξε με τεράστιες κινητοποιήσεις- η μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων πολιτών. Ούτε είναι ευχάριστο -και ναρκοθετεί τις προοπτικές της χώρας- η πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών να εκλέγει πρόεδρο που θα κάνει “μεταρρυθμίσεις” τις οποίες αυτή η ίδια πλειοψηφία αρνείται.
Με άλλα λόγια, η Λεπέν θα χάσει γιατί περίπου επτά στους δέκα Γάλλοι δεν την θέλουν με τίποτε στην προεδρία και για αυτό θα κερδίσει ο Μακρόν με τον οποίο διαφωνούν οριζοντίως και καθέτως περίπου επτά στους δέκα Γάλλοι!
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
**Πηγή: news247.gr
Από εδώ και πέρα, κάθε περαιτέρω διεύρυνση αυτού του ποσοστού μεγαλώνει την επιτυχία του νεοφιλελεύθερου υποψήφιου και περιορίζει αρκετά τις μελλοντικές κινήσεις της Μαρί Λεπέν. Αντίθετα, αν η ακροδεξιά υποψήφια, παρ’ ελπίδα και παρά τις εκτιμήσεις, υπερβεί το 35%, αλλάζουν άρδην οι δυνατότητές της και για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές και γενικότερα για το μέλλον.
Το πρόβλημα της Λεπέν, που δεν της επιτρέπει συμμαχίες και της περιορίζει την προσέλκυση πολιτών που επέλεξαν κάποιον από τους άλλους υποψήφιους την προηγούμενη Κυριακή, εικόνα που δεν αλλάζει από την προσέλκυση του ενός τρίτου όσων υποστήριξαν τον Φιγιόν, είναι βέβαια η ακροδεξιά ταυτότητα και η ρατσιστική ρητορική της “εθνικής προτίμησης”.
Το πρόβλημα του Μακρόν, που το κρύβει η συσπείρωση σχεδόν όλων για να περιοριστεί η παρουσία της Λεπέν είναι το πρόγραμμά του! Γιατί δεν είναι εύκολο να στηρίξεις κάποιον που δεν τον ήθελες και ο οποίος δηλώνει ότι η δική του Γαλλία θα έχει 120.000 δημόσιους υπάλληλους λιγότερους, το επίδομα ανεργίας θα το παίρνουν μόνο όσοι ικανοποιούν μια νέα σειρά όρων και προϋποθέσεων, θα αυξηθούν οι φυλακές αλλά θα περικοπούν οι δαπάνες για την υγεία, ενώ το 35ωρο θα “παραμείνει” μεν αλλά θα επιτρέπεται να… καταργείται μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων.
Λέμε συχνά ότι οι δημοκρατίες δεν έχουν αδιέξοδα. Και προφανώς ισχύει αυτό. Συχνά όμως έχουν ζόρια και μάλιστα μεγάλα. Δεν είναι καθόλου εύκολο λοιπόν να υπερψηφιστεί για πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας ένας πολιτικός που είναι ένθερμος υποστηρικτής των αλλαγών στα εργασιακά που έκανε η κυβέρνηση Ολάντ και τα οποία δεν ήθελε -και το έδειξε με τεράστιες κινητοποιήσεις- η μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων πολιτών. Ούτε είναι ευχάριστο -και ναρκοθετεί τις προοπτικές της χώρας- η πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών να εκλέγει πρόεδρο που θα κάνει “μεταρρυθμίσεις” τις οποίες αυτή η ίδια πλειοψηφία αρνείται.
Με άλλα λόγια, η Λεπέν θα χάσει γιατί περίπου επτά στους δέκα Γάλλοι δεν την θέλουν με τίποτε στην προεδρία και για αυτό θα κερδίσει ο Μακρόν με τον οποίο διαφωνούν οριζοντίως και καθέτως περίπου επτά στους δέκα Γάλλοι!
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
**Πηγή: news247.gr
