Καλείται ένας σεβάσμιος 93χρονος (εθνικό σύμβολο) να αποβάλει το ερίτιμο φορτίο που κουβαλάει και να παρέμβει σε ένα μείζον εθνικό θέμα κινούμενος, όπως είπε, από άδολο πατριωτισμό· του λένε (ποιοι;) να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και συμβαίνει το εξής: ζεματίζεται ο ίδιος και τα κάστανα γίνονται κάρβουνο. Φορτισμένος προφανώς συναισθηματικά ξέχασε ότι με βάση διεθνείς συνθήκες δικαίου περί καθορισμού εθνών και εθνοτήτων, συνόρων και ονομάτων (και όχι, δυστυχώς, με βάση πολιτισμικό και ιστορικό παρελθόν) Μακεδονίες είναι πλέον τέσσερις.
Περιφέρειες όλες των χωρών τους πλην της γιουγκοσλαβικής, η οποία για ένα εκατομμύριο λόγους κάποια στιγμή «μετεξελίχθηκε» σε κράτος. Επί δεκαετίες οι κάτοικοί της εκπαιδεύτηκαν (τερατωδώς και βιάζοντας η εκπαίδευσή τους την Ιστορία -και αυτό είναι ένα άλλο μείζον θέμα) και γαλουχήθηκαν ως κάτοικοι της Μακεδονίας -δεν φταίνε οι άνθρωποι (οι εξουσίες πάντα φταίνε).
Θα περίμενε κανείς στη θέση του Μίκη ή του Κασιμάτη να είναι κατά πολύ νεότεροί τους, σφυρηλατημένοι στη σύνεση και την ιστορική γνώση, απαλλαγμένοι από στερεότυπα που διαιωνίζουν τη μη επικοινωνία. Αυτό δεν σημαίνει κάτι για την ηλικία, απλώς θέλει να πει ότι οι νέες γενιές δεν μπορούν να εμπνεύσουν ή να σηκώσουν στους ώμους τους εθνικά θέματα σε τέτοιες λαοσυνάξεις -όχι μόνο εθνικά θέματα…
Ακουγα μερικούς ανιστόρητους να λένε στην τηλοψία ότι οι αριστεροί ήσαν πάντα διεθνιστές και ουχί πατριώτες. Μπα; Η Αριστερά της Αντίστασης τι ήταν; Μισαλλόδοξη μήπως και ετερόδοξη και όχι πατριωτική; Ας αφήσουμε κατά μέρος τους μετέπειτα «διανοητές» της· αυτοί, έτσι κι αλλιώς, ακόμη και σήμερα, άλλα λένε τον ένα χρόνο, άλλα τον άλλο -τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
Ακουσα επίσης, τυχαία, πριν από λίγες μέρες, την ανάγνωση μιας επιστολής ενός αντισυμβατικού συγγραφέα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (πρέπει να ήταν το 1992)· δεν γνωρίζω εάν περιήλθε σε γνώση του Προέδρου ή ποια ήταν η τύχη της, υπάρχει πάντως ως έγγραφο) Ελεγε μεταξύ άλλων ότι δεν μπορούμε να μην ονομάζουμε τη γείτονα χώρα Μακεδονία αλλά ταυτόχρονα ότι οι κάτοικοί της πρέπει να αποκαλούνται Μακεδονίτες και ουχί Μακεδόνες, ως ανήκοντες ή προερχόμενοι από μια μεγάλη μητέρα – πατρίδα (κατά το Ελλαδίτες, Ισραηλίτες κ.λ.). Μακεδόνες μπορούν να καλούνται (για καθαρά ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους) μόνο οι Μακεδόνες που ζουν στα ερείπια της ελληνικής μακεδονικής δυναστείας -Βεργίνα, τάφοι Φιλίππου κ.λπ.
Τέλος πάντων. Λένε ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα αλλά δεν νομίζω να ισχύει αυτό για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, το έργο του οποίου είναι κτήμα της οικουμένης, αφού πρώτα δόξασε τη μικρή τούτη χώρα περισσότερο από τους «ρεαλιστές» πολιτικούς ή άλλους καθαρόαιμους αριστερούς της διανόησης (και όχι φολκλορικά, αλλά ουσιαστικά). Ισως νόμισε ότι μια τέτοια παρέμβαση θα ένωνε τους διχασμένους Ελληνες -ποιος ξέρει… Ισως ήταν κάποιο υπόλοιπο μεγαλομανίας -ποιος πάλι ξέρει… Ισως να ένιωσε Πανέλληνας -ποιος ξανά ξέρει… Ηθελε πάντως πολλή τόλμη να μιλήσει για αριστερόστροφο φασισμό -πλήγωσε πολλούς…
Οι κάτοικοι της Μακεδονίας λέγονται φυσικά Μακεδονίτες στη νεοελληνική ζωντανή γλώσσα,σύμφωνα με το γλωσσικό αισθητήριο που διαθέτει κάθε Έλληνας και με βάση αυτό μπορεί να σχηματίζει ονομασίες κατοίκων αναλογα με την περιοχή απ’ όπου προέρχονται.Μακεδόνες είναι η αρχαία ελληνική ονομασία.Όπως π.χ. η ονομασία των κατοίκων της Κρήτης στη ζωντανή νεοελληνική γλώσσα είναι Κρητικοί,ενώ το αρχαίο ήταν Κρήτες.Κάθε γλώσσα έχει τους κανόνες της.Η ονομασία Μακεδόνες επικρατεί καθαρά για λόγους προγονοπληξίας και περιφρόνησης στη ζωντανή γλώσσα μας.Εδώ ταιριάζει ο λόγος του ποιητή,του Νίκου Γκάτσου,για “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα:
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τ’ αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήγες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα,Ελλάδα,μάνα του καϋμού.
Και δεν είναι καν για τη μεγαλοσύνη της αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας.αλλά γιαωτην αυτοκρατορία του Αλεξάντρου!