Συγχαρητήρια στον Α. Καρακούση. Κουράστηκε λίγο λίγο αλλά ανακάλυψε τον ένοχο και για την τραγική εξέλιξη της ΔΕΗ, όπως προηγούμενα άλλοι, πριν απ’ αυτόν, είχαν ανακαλύψει τον ίδιο ένοχο για την καταστροφή της χώρας, την οποία μόλις γλίτωσαν, αποτρέποντας το περίφημο”ριφιφί” που υποτίθεται σχεδίαζε στο Νομισματοκοπείο.
Όπως καταλάβατε πρόκειται για τον συνήθη ένοχο για όλα τα δεινά της χώρας, που συνήθως ανακαλύπτουν σε προεκλογικές περιόδους και δεν είναι άλλος από τον Παναγ. Λαφαζάνη.
‘Όχι δεν φταίει για την τραγική [πορεία της ΔΕΗ ούτε το ΠΑΣΟΚ το οποίο ξεκίνησε το ξεπούλημα της και τη διάλυση της εταιρείας σε όφελος των ανταγωνιστών της.
Δεν φταίει σε τίποτα, επίσης, η ΝΔ η οποία με νομοθετικές ρυθμίσεις, άκουσον-άκουσον , έβαζε την ΔΕΗ να πριμοδοτεί τους ανταγωνιστές της. Δεν φταίει σε τίποτα ένα κράτος “ληστών” που έδινε και δίνει τα φιλέτα των πελατών στους ιδιώτες παρόχους και αφήνει στην ΔΕΗ να προικοδοτεί και να φεσώνεται, χωρίς κρατική πρόνοια ή επιδότηση. απ’ όλους όσους η κρίση έχει καταστήσει ανήμπορους. Και ασφαλώς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κόβεται το ρεύμα στα ανήμπορα και φτωχά νοικοκυριά, πράγμα που ισοδυναμεί με “δολοφονία” ανθρώπων, γέρων και παιδιών, πράγμα που δυστυχώς, πράττει η ΔΕΗ. Δεν είναι δυνατόν, όμως, από τη μια το κράτος να θεωρεί την ΔΕΗ επιχείρηση εκτεθειμένη στον ανταγωνισμό και μάλιστα να επιδοτεί(!!!) τους ανταγωνιστές της και από την άλλη να μην υπάρχει καμιά στην ουσία κρατική μέριμνα για τα κοινωνικά βάρη που μέσα στην κρίση επωμίζεται η ΔΕΗ.
Δεν φταίει σε τίποτα, ακόμα, ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ για την εγκατάλειψη, την καταλήστευση και την χαριστική βολή που πάει να δώσει στην ΔΕΗ. Όχι, δεν έχουν ευθύνη ούτε ο Σκουρλέτης ούτε ο Σταθάκης.
Ευθύνη έχει ο Παν. Λαφαζάνης γιατί μέσα σε ελάχιστους μήνες (!) και σε φοβερά αντίξοες συνθήκες, με αφόρητες πιέσεις, έβαλε ένα στοπ στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του χώρου της ενέργειας. Γιατί έβαλε στοπ στην καταλήστευση της ΔΕΗ από ιδιώτες παρόχους (ΝΟΜΕ, ΑΔΙ κλπ) και ξεκίνησε να βάζει στοπ στην χαριστική πολιτική στου μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Γιατί έβαλε μπροστά ένα σχέδιο ανασυγρότησης, αντεπίθεσης και επαναθεμελιώσης της επιχείρησης που δεν χωρούσε, φυσικά, στα μνημονιακά δεσμά, όπως επισημοποιήθηκαν με τις αποικιακές για τη ΔΕΗ ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου, τις οποίες κανένα στοιχειωδώς ανεξάρτητο κράτος δεν μπορούσε να κάνει δεκτές.
Για όλα τούτα μπορεί κάποιοι να χαρακτηρίζουν με περισσή ευγένεια “ιδεοληπτικό”(!) τον Παναγ. Λαφαζάνη.
Μπορεί, φυσικά, να συσχετίζουν τη στοιχειώδη συνέπεια σε αρχές και αξίες και την άρνηση της καρεκλοθηρίας με την “ιδεοληψία”. Θα θεωρήσουμε, όμως, τον χαρακτηρισμό “ιδεοληπτικός” μάλλον ατυχή και εκ παραδρομής. Διότι για τον Λαφαζάνη δεν θα έχει δει πολλούς ιδεοληπτικούς ο Α. Καρακούσης να έχουν τη δύναμη παρά τα όποια αξιώματα και τις προοπτικές στο ΚΚΕ, τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία κάθε άλλο παρά αποκτήθηκαν δια του προσκυνήματος της εκάστοτε ηγεσίας, να καινοτομούν κόντρα στην ενσωμάτωση αλλά και με την προσήλωση στην ανάγκη μιας νέας επαναθεμελιωμένης Αριστεράς, ικανής να κάνει την πιο αμείλικτη αυτοκριτική και κριτική στο παρελθόν της για επιτύχει ένα νέο ξεκίνημα.
