Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους…
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, για μία ακόμη φορά, πούλησαν και την Ελλάδα και την Κύπρο. Μεταξύ των δύο χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας, επέλεξαν την κατοχική δύναμη.
Η κατάσταση δεν ωραιοποιείται με τίποτα. Καλή η προσπάθεια του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που στο τέλος την στήριξε και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά μέχρι εκεί. Η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγγελα Μέρκελ, φίλη κατά τα άλλα του κ. Αναστασιάδη και του κ. Μητσοτάκη, αποφάσισε να “σκοτώσει” την προσπάθεια τιμωρίας της Τουρκίας.
Ας μην το κουράζουμε άλλο… Καταλαβαίνω ότι η Αθήνα και η Λευκωσία θέλουν να δείξουν ότι “πήγαν όλα καλά”, αλλά βασικά εννοούν το “μη χειρότερα”… Δεν μας είπαν ότι οι δύο πρώτες προτάσεις των εταίρων ήταν χάλια; Φανταστείτε πόσο κακές ήταν εάν θεωρούμε την τρίτη πρόταση καλή.
Έχουμε απέναντι μας, εκτός της κατοχικής δύναμης, και τη Γερμανία. Να το καταλάβουμε και να προχωρήσουμε με τις άλλες συμμαχίες. Τι φοβούνται ο κ. Αναστασιάδης και ο κ. Μητσοτάκης; Είμαστε σε μία νέα φάση. “Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”…
- Ζούμε μέρες του Απριλίου του 2004, μου είπε ένας παλαίμαχος διπλωμάτης, που πέρασε δια πυρός και σιδήρου πολλές από τις προσπάθειες επιβολής φιλοτουρκικής λύσης στην Κύπρο…
Ζούμε, όντως εκείνες τις ημέρες, όταν ο Κυπριακός Ελληνισμός δεχόταν ένα άνευ προηγουμένου εκβιασμό για να αποδεχθεί το φιλοτουρκικό και ρατσιστικό σχέδιο Ανάν;
Θα έλεγα ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός μείγματος απειλών και εκβιασμών με αφορμή την ορθή θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, να ζητήσει από τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να αποφασιστούν κυρώσεις και για τη Λευκορωσία, αλλά και για την κατοχική Τουρκία.
Η τελευταία, απειλεί και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε, τούτες τις γραμμές την Κύπρο και τους πολίτες της. Και έχει περικυκλώσει το νησί με τις ναυτικές της δυνάμεις, που προστατεύουν, υποτίθεται, τις παρανομίες του Barbaros και του Yavuz στην κυπριακή ΑΟΖ. Από που προστατεύουν άραγε τα τουρκικά γεωτρύπανα; Η Κύπρος δεν έχει ούτε ναυτικό, ούτε αεροπορία.
Είχα εκφράσει το ερώτημα μεγαλοφώνως και ένας αγαπητός συνάδελφος μου θύμισε την αεροπορική επίθεση στη λιβυκή βάση, που χρησιμοποιούσε η Τουρκία και η οποία, ένα βράδυ γύρω στα μεσάνυχτα τινάχθηκε στον αέρα. Και ακόμα οι Αττίλες ψάχνουν να πληροφορηθούν ποια δύναμη τους έκανε τη ζημιά…
- Βεβαίως, δεν περιμένω να έρθει ουρανοκατέβατη η τιμωρία, αλλά ποιος ξέρει. Εκεί που δεν το περιμένει κανείς, συμβαίνουν τα απρόοπτα!!!
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα μας ήταν το δίκαιο αίτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας να επιβληθούν κυρώσεις και στον Ταγίπ Ερντογάν, όχι μόνο στον Αλεξάντερ Λουκασένκο. Και η Ε.Ε. είχε πολλούς λόγους για να τιμωρήσει τον αυταρχικό ηγέτη της Τουρκίας και τον φίλο του δικτάτορα της Λευκορωσίας. Ξεκινάμε από την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και στο γεγονός ότι και οι δύο κέρδισαν τις εκλογές μετά από νοθεία.
Ο Λουκασένκο είναι Λουκασένκο. Στυγνός βιαστής της Δημοκρατίας και των Ελευθεριών του Ανθρώπου. Καλώς “έφαγε” τις κυρώσεις. Πρέπει επιτέλους να πέσει. Η θέση του είναι στη φυλακή, εκεί που έχει στείλει χιλιάδες υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Βεβαίως, και ο Ερντογάν είναι Ερντογάν. Εκτός όλων των άλλων, απειλεί δύο χώρες-μέλη της αμαρτωλής Ε.Ε. Την Ελλάδα και την Κύπρο. Και αντί να σπεύσουν να υπερασπιστούν τους εταίρους τους, οι Ευρωπαίοι ερωτοτροπούν με την Τουρκία, εκτός της Γαλλίας βέβαια, που εκνευρίζει αφάνταστα τον Ερντογάν.
Το μήνυμα στα τουρκικά του προέδρου Μακρόν, έβγαλε έξω από τα ρούχα του τον Σουλτάνο. Μην νομίζετε. Έχουν συμβεί μερικά γεγονότα που χάνονται διότι η πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης παρουσιάζει πάντα την εικόνα που θέλουν οι νεοφιλελεύθεροι των Βρυξελλών και του Βερολίνου: Την εικόνα του …«ατρόμητου» Ερντογάν, που κερδίζει και στα πεδία των μαχών και στα πεδία της διπλωματίας.
- Αυτό είναι ψέμα. Όπου βρήκε αντίσταση στους πολέμους που επιχείρησε, έφυγε τρέχοντας. Ας το θέσουμε διαφορετικά. Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις πολεμούν μόνο τους Κούρδους. Στους άλλους πολέμους, στους οποίους αναμειγνύονται, χρησιμοποιούν μισθοφόρους. Ο κ. Μακρόν δήλωσε ότι τους ίδιους μισθοφόρους τους στέλνουν στο Αζερμπαϊτζάν για να πολεμήσουν εναντίον των Αρμενίων. Περιμένετε και θα δείτε και θα ακούσετε πολλά.
Στο κουρδικό μέτωπο ποιες είναι οι επιτυχίες των Τούρκων, όπου πολεμούν πέντε χιλιάδες αντάρτες με καλασνίκοφ. Μηδενικές. Οπότε, μην ακούτε τις υπερβολές των γραφειοκρατών και των Γερμανών. Όλα λέγονται και γράφονται για να καμφθεί το ηθικό των πολιτών στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Τις προηγούμενες ημέρες ενεργοποιήθηκαν οι γνωστές «γραφίδες» από το παρελθόν. Έριξαν τις βολές τους από την Αθήνα και τη Λευκωσία αλλά τα πυρά ήταν άσφαιρα. Γελοιοποιήθηκαν. Άλλωστε ποιος πιστεύει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πράττει σωστά; Μόνο οι οπαδοί της «όποιας λύσης» και οι εκπρόσωποι της Αθηναϊκής Ελίτ, οι οποίοι εκτέθηκαν διότι νόμιζαν ότι τα πυρά εναντίον της Λευκωσίας θα ήταν μαζικά. Στο τέλος έμειναν μόνοι τους.
Είναι και βλάκες. Κάθονται και ακούνε και πιστεύουν τον κάθε πικραμένο, ο οποίος σιτίζεται και σήμερα από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες για να ψεύδεται και να βυσσοδομεί εναντίον της Πατρίδας.
- Έχει άδικο η Κυπριακή Δημοκρατία να διαμαρτύρεται; Όχι.
- Δεν έπρεπε να επιβληθούν κυρώσεις στη Λευκορωσία; Βεβαίως και έπρεπε, και ακόμα πιο σκληρές.
- Έπρεπε να διασωθεί η Τουρκία επειδή από το φόβο των κυρώσεων και των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δέχθηκε να παρακαθίσει σε ένα ερμαφρόδιτο διάλογο; Όχι.
Έπρεπε να είχε τιμωρηθεί από τους Ευρωπαίους. Και αφού φοβούνται ότι θα υποχωρήσει και θα επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση, ας είχαν έτοιμες τις κυρώσεις. Η Ε.Ε. έπρεπε να λάβει απόφαση για τις κυρώσεις, να τις έθετε στον «πάγο» και αν η Τουρκία ξεκινούσε ξανά να απειλεί, να τις επιβάλει. Αυτό είναι το ορθό και δημοκρατικό.
Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, έπρεπε να επιμείνει στο κυπριακό αίτημα για κυρώσεις ΚΑΙ στην Τουρκία, αλλά δεν είχε βοήθεια από κανένα. Η ελληνική βοήθεια ήρθε αργά. Και στην Τουρκία κυρώσεις, όχι μόνο στη Λευκορωσία, η οποία βεβαίως έπρεπε να τιμωρηθεί. Δεν είναι δυνατόν στη σημερινή Ευρώπη να υπάρχει τόσο στυγνή δικτατορία. Να θυμίσουμε ότι στηρίζεται από τον πρόεδρο της Ρωσίας και φίλο του Ερντογάν, τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η Ε.Ε. τιμώρησε τη Λευκορωσία και προστάτευσε τα συμφέροντα της Γερμανίας στην Τουρκία. Η Ευρώπη έβγαλε μόνη της τα μάτια της. Είναι ήδη ανύπαρκτη, χαμένη στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της, και ουδείς τη λαμβάνει υπόψη. Αλλά μετά την απόφαση για την Τουρκία, έδειξε και το πραγματικό της πρόσωπο. Πάνω απ’ όλα τα οικονομικά συμφέροντα μερικών κρατών-μελών της.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Γίνεται πολλή συζήτηση με αφορμή την απόφαση της Αθήνας να εισέλθει σε διαδικασία διαλόγου με την κατοχική Τουρκία, για να επιτύχει την αποκλιμάκωση. Ουδείς είναι εναντίον του διαλόγου. Ας το ξεκαθαρίσουμε. Αλλά διάλογος με την απειλή των κανονιοφόρων, δεν μπορεί να διεξαχθεί, όσο και να κτυπιούνται στην Ελλάδα. Η πραγματική αποκλιμάκωση έπρεπε να περιλαμβάνει και την Κύπρο, διότι όποτε θέλει να εκβιάζει την Αθήνα ο Ερντογάν, θα την προκαλεί με το Barbaros και το Yavuz. Αρκετοί άνθρωποι, δικαιολογημένα πιστεύω, ενοχλήθηκαν από το γεγονός αυτό. Ότι η Ελλάδα και η Καγκελάριος Μέρκελ διαπραγματεύθηκαν την τουρκική αποχώρηση από την περιοχή του Καστελόριζου και όχι από την κυπριακή ΑΟΖ. Στο θέμα αυτό ΔΕΝ έχει ευθύνη η Λευκωσία. Η Αθήνα έδρασε μόνη της, είδε την υπόθεση συμφεροντολογικά, και αυτό θα το πληρώσει στη συνέχεια από τον Ερντογάν. Και δεν έχει ευθύνη η Λευκωσία, διότι στη δική της διαπραγμάτευση με το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον, η αποχώρηση των Τούρκων από την κυπριακή ΑΟΖ ήταν το βασικό θέμα συζήτησης. Τέτοιες αποφάσεις, όπως αυτή της ελληνικής κυβέρνησης, θλίβουν τον Κυπριακό Ελληνισμό και εξυπηρετούν το γνωστό αφήγημα, που είναι ορθό: ότι στις κρίσιμες στιγμές η Κύπρος είναι πάντα μόνη της.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Μέσα στη δίνη των τουρκικών απειλών και εκβιασμών, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη διαφθορά, που στην Κύπρο ζει και βασιλεύει. Είδατε ένα από τα επιχειρήματα των γνωστών «γραφίδων» της Αθήνας και των Βρυξελλών; Ότι η Κύπρος είναι μία διεφθαρμένη χώρα. Βεβαίως και είναι. Και αυτό οφείλεται στη λαιμαργία των πολιτικών και των οικονομικών παραγόντων, που παραμένουν πάντα ατιμώρητοι.
