Το είδα στις διακηρύξεις κάποιων “αντιμνημονιακών” κομμάτων και έφριξα! Το ίδιο, κι ακόμα περισσότερο, όπως θα έφριττα βλέποντας στις ειδήσεις για μια υπόθεση κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση βιασμού ενός ανήλικου μικρού παιδιού μιας φτωχής οικογένειας από τον πλούσιο γείτονά τους, όπου ο πατέρας συνδιαλλέγεται με τον βιαστή του παιδιού του, προκειμένου να άρει την δίωξή του, με αντάλλαγμα την διαγραφή ένος δανείου που είχε πάρει απ’ αυτόν.
Χαρακτηρίστε εσείς εκείνον τον πατέρα και πέστε μου πώς αλλιώς θα χαρακτηρίζατε ένα κόμμα, που μοστράρει ως “αντιμνημονιακό” και εντέλλεται τον συμψηφισμό του δημοσίου χρέους με τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Κι αν το κόμμα δεν είναι ένα, αλλά πολλά; Έστω κι αν πρόκειται για εκείνα τα μονοπρόσωπα που αναφύονται σαν τα μανιτάρια στο δάσος της μνημονιακής Ελλάδας; Έστω κι αν δεν εκφράζουν παρά τις απόψεις του ιδρυτή-αρχηγού τους;
Οποία ηθική κατάπτωσις! Διότι εδώ δεν χωράει το: δεν κατάλαβα, δεν το σκέφτηκα καλά, λάθος προσέγγιση. Εδώ υπάρχει θέμα ήθους!
Τι ακριβώς δεν είδες, κύριε; Τι δεν κατάλαβες; Το δακρυσμένο βλέμμα του κακοποιημένου παιδιού σου, δεν το είδες; Ούτε την ψυχούλα του κατάλαβες; Ούτε το ρίγισμα της φωνής του; – Ρε πατέρα, με βίασε αυτός. Με κακοποίησε. Πονάω ακόμα! Και θα πονάω για όλη μου τη ζωή…
Αλίμονο! Αλίμονο αν υπάρχουν άνθρωποι που τους περνάει έστω από το μυαλό να συμψηφίσουν τις βιαιοπραγίες, τις λεηλασίες, τις σφαγές, της θηριωδίες, τις εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων, το ξεκλήρισμα χωριών και πόλεων, την μαζική γενοκτονία (απόλυτα ιστορικά διαπιστωμένα εγκλήματα) με ένα χρέος καθ’ όλα παράνομο, ή έστω αμφισβητήσιμο.
Δεν είναι απλά ότι αναγνωρίζεις την νομιμότητα του χρέους μ’ αυτές τις δηλώσεις συμψηφισμού του με κάτι άλλο. Είναι, ακόμα χειρότερα, ότι το ξοφλάς με αίμα! Και δεν σου φτάνει, αχρείε, το αίμα της σημερινής γενιάς, των παιδιών σου, των γενεών που έρχονται, ατιμάζεις και το αίμα των γονιών σου, των παππούδων σου.
Τους προσβάλλεις βάναυσα, κύριε! Δεν το καταλαβαίνεις; Τους φτύνεις κατάμουτρα. Φτύνεις την ιστορία σου! Το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, τις εξακόσιες χιλιάδες νεκρούς της Αθήνας από την πείνα και όλες τις 90 και πλέον πόλεις και χωριά που γεύτηκαν την μαζική ναζιστική θηριωδία. Τον Άγιο Δημήτριο Ιωαννίνων, την Αγριά Μαγνησίας, την Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας, τον Αετό Μαγνησίας, το Αίγιο Αχαΐας, την Αμφίπολη Σερρών, την Άμφισσα Φωκίδας, το Ανατολικό Σελίνου Χανίων, τα Ανώγεια Ρεθύμνου, το Βέρμιο Κοζάνης, τον Βιάννο Ηρακλείου, τα Βουκόλια Χανίων, το Γαλαξίδι Φωκίδας, την Γραβιά Φωκίδας, το Δοξάτο Δράμας, το Έλειο Προνών Κεφαλλονιάς, τον Ζάρο Ηρακλείου, τα Θεραπνά Λακωνίας, την Ιεράπετρα Λασιθίου, την Κάνδανο Χανίων, την Κάρλα Μαγνησίας, το Κεντρικό Ζαγόρι Ιωαννίνων, την Κλεισούρα Καστοριάς, το Κομμένο Άρτας, τους Κουρήτες Ρεθύμνου, τον Κρούσωνα Ηρακλείου, την Λάμπη Ρεθύμνου, το Λεβίδιο Αρκαδίας, το Λέχοβο Φλώρινας, το Λιδωρίκιο Φωκίδας, τον Δήμο Μουσούρων Χανίων, την Μήθυμνα Χανίων, την Νίκαια Αττικής, την Παραμυθιά Θεσπρωτίας, τον Παρνασσό Φωκίδας, τα Πέραμα Ιωαννίνων, το Πέρασμα Φλώρινας, την Ποταμιά Λάρισας, τα Σέρβια Κοζάνης, τον Συβρίτο Ρεθύμνου, την Τριταία Αχαΐας, την Τσαριτσάνη Λάρισας, την Τυλισό Ηρακλείου, το Τυμπάκι Ηρακλείου, την Τυμφηστό Φθιώτιδας, την Υπάτη Φθιώτιδας, τον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης κ.λπ.
Όλα τα ξεπουλάς, κύριε συμψηφιστή. Όλα τα ζυγίζεις και τα βγάζεις στο παζάρι.
Και για να τελειώνουμε μια κι έξω μ’ αυτή την ιστορία. Όχι! Το χρέος που μας φόρτωσαν δεν το αναγνωρίζουμε, διότι είναι προϊόν διαφθοράς, εκβιασμού, εξαγοράς, εξαπάτησης… Αλλά και πραγματικό να ήταν, και πάλι δεν θα το αναγνωρίζαμε, διότι πάνω απ’ όλα προέχει η επιβίωση του λαού μας. Κι ακόμα περισσότερο, δεν το βάζουμε στο ίδιο ζύγι με τις θηριωδίες και την αιμοατοβαμμένη ιστορία σας.
Τις γερμανικές αποζημιώσεις τις διεκδικούμε και θα τις πάρουμε! Και δεν πρόκειται ποτέ να τις συμψηφήσουμε με κάτι άλλο.
Το αίμα δεν συμψηφίζεται με τα σκατόχαρτά σας, κύριοι. Πάρτε τα, κάντε τα μασουράκια και βάλτε τα εκεί που ξέρετε.
Εμείς θα παραμείνουμε άνθρωποι!
