Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αξία του διαλόγου ως ιδανικού τρόπου επίλυσης διακρατικών διαφορών.
Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχει και να τελεσφορήσει ένας διάλογος είναι καταρχήν ο αυστηρός καθορισμός του θέματος το οποίο θα αποτελέσει και το αντικείμενο του διαλόγου και ο ακριβής προσδιορισμός των κανόνων βάσει των οποίων αυτός θα διεξαχθεί.
Τις τελευταίες ημέρες και ύστερα από την αλλαγή πλεύσης του Τουρκικού Oruç Reis πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδος, δήλωσαν ευτυχείς, διότι κατά την άποψή τους διαφαίνεται μία αποκλιμάκωση της έντασης και πρόθεση της Τουρκίας για «διάλογο», είναι όμως έτσι τα πράγματα ;
Τι είδους «διάλογο», επιθυμεί πραγματικά η Τουρκία;
Πολλοί θεωρούν σήμερα μετά και τα λεγόμενα και τις ενέργειες του Ερντογάν και των ανθρώπων του ότι δυστυχώς πρόκειται για έναν διάλογο που εκ των πραγμάτων θα υπονομευθεί η πολυπόθητη ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Λέμε ότι θα υπονομευθεί λόγο της λογικής Ερντογάν που θα βασίζεται στους πυλώνες της πανθομολογούμενης αδικίας και της άμετρης πλεονεξίας, υπό την έννοια ότι η Τουρκία «θα πρέπει» εκ των πραγμάτων να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα και η Ελλάδα (φυσικά και η Κυπριακή Δημοκρατία) «θα πρέπει» να χάσει όσο το δυνατόν περισσότερα !
Θα έχουμε δηλαδή έναν διάλογο από την αρχή του ναρκοθετημένο κατά τον οποίον η τουρκική αντιπροσωπεία θα «βάζει στο τραπέζι» με ρυθμό καταιγιστικό πλήθος ανύπαρκτων θεμάτων και θα προβάλλει νομικά αστήρικτες και προδήλως παράλογες αξιώσεις εις βάρος της Ελλάδας, ενώ η ελληνική αντιπροσωπεία στριμωγμένη εν είδη απολογούμενου θα καλείται να αποδείξει τα αυτονόητα και εντέλει να υποκύψει σε κάποια από αυτά (αν όχι σε όλα…), για να μην θεωρηθεί ότι «υπονομεύει τον διάλογο» και το κυριότερο για να μην εκτεθεί ενώπιον «εταίρων» και «συμμάχων» της. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαλόγου εκ των πραγμάτων θα οργιάσει η μυστική διπλωματία και θα ασκηθούν τεράστιες υπερατλαντικές και ευρωπαϊκές πιέσεις στην Ελλάδα, προκειμένου να απεμπολήσει δικαιώματά της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και από τις διεθνείς συνθήκες, για να «κατευναστεί το τουρκικό θηρίο», έως ότου επανέλθει δριμύτερο με νέες διεκδικήσεις…
Παράλληλα το μνημονιακό αφεντικό της χώρας μας η Γερμανία και πρώτα από όλα η φιλότουρκη κυρία Μέρκελ, με τη συνδρομή του κυρίου Τραμπ και των ΗΠΑ, θα «μαγειρέψουν» τα πάντα, φυσικά για να μην πειραχτούν τα ζωτικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της Γερμανο-κρατούμενης Ε.Ε . Θα επιβάλουν τις επιλογές τους σε έναν ναρκοθετημένο από την Άγκυρα ελληνοτουρκικό διάλογο, σέρνοντας στην κυριολεξεία από τη μύτη την εθελόδουλη κυβέρνηση Μητσοτάκη της Αθήνας.
Θα στηθεί επομένως ένας διάλογος που θα «σκιάζεται» από την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας από την Τουρκία. Παράλληλα δεν πρέπει να λησμονούμε ένα βασικό ζήτημα ότι σε τέτοιο τύπου ακριβώς τραπέζι «διαλόγου» επί δεκαετίες προσπαθεί να μας σύρει η Τουρκία, ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να προωθήσει τα ληστρικά σχέδιά της σε βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα δικαιώματα των οποίων βασίζονται κατά κύριο λόγο στο Διεθνές Δίκαιο.
Βέβαια ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με τις παράλογες γεωπολιτικές επιδιώξεις του με στόχο να γίνει η Τουρκία μια ηγεμονική δύναμη στην περιοχή, με τις νεο-οθωμανικές εμμονές του, αλλά και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της χώρας του, με την οικονομία να καρκινοβατεί και τις παλιές πληγές και μέτωπα που έχει ακόμα ανοικτά με τους Κούρδους και όχι μόνο να αιμορραγούν, βρίσκεται στριμωγμένος με την πλάτη στον τοίχο. Από αυτή την δύσκολη πραγματικότητα ο Ερντογάν θα επιδιώξει με κάθε μέσο να βγει νικητής για να καλυτερεύσει την θέση του στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Παράλληλα είναι εξίσου βέβαιο ότι στον διάλογο αυτό θα επιχειρήσει να «ξεφύγει» να ελιχτεί να παίξει με το «καρότο και το μαστίγιο» απέναντι στην Ελλάδα αλλά και το σημαντικότερο θα προσπαθήσει να επωφεληθεί και από τις ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις των άλλων δυνάμεων που ενεργοποιούνται στην Ανατολική Μεσόγειο! Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι καλά ότι ο Ερντογάν και οι ανθρωποί του θα τα παίξουν όλα για όλα προς χάριν της «Γαλάζιας Πατρίδας» από τις «πολεμικές κραυγές και απειλές» μέχρι την λεγόμενη «διπλωματία της ειρήνης»! Αυτές τις μέρες γνωρίσαμε άλλωστε αυτούς τους επιθετικούς ελιγμούς με το Oruç Reis στα όρια της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας και το “Γιαβούζ” και “Μπαρμπαρός” να οργιάζουν με NAVTEX στην Κυπριακή ΑΟΖ .
Η υποτιθέμενη μείωση της έντασης εκ μέρους της Τουρκίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τέχνασμα (τουρκιστί tertip), πιθανότατα υπαγορευμένο από σκοτεινούς κύκλους της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή της Γερμανίας, προκειμένου στην Σύνοδο Κορυφής της 24ης και 25ης Σεπτεμβρίου να μην επιβληθούν στην Τουρκία κυρώσεις που θα οδηγούσαν την οικονομία της σε άμεση κατάρρευση δεδομένης της ούτως ή άλλως δεινής της κατάστασης.
Επίσης ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιθυμούσε μία στρατιωτική αναμέτρηση μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας μέλη και οι δύο του ΝΑΤΟ σε μια περίοδο όξυνσης της αντιπαράθεσης με την Ρωσία, αλλά και ενόψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ (όπου η ελληνική μειονότητα έχει τη σημασία της έστω και μικρή στην κάλπη…). Ούτε η Μέρκελ κατά τη διάρκεια της προεδρίας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήθελε να διαχειριστεί μία σύρραξη μεταξύ ενός κράτους-μέλους της Ένωσης (Ελλάδα) και ενός παραδοσιακού φίλου και πολιτικο-οικονομικού συμμάχου της Γερμανίας (Τουρκία)…
Εάν το φιλοτουρκικό αυτό σχέδιο προχωρήσει και η Τουρκία αποφύγει τώρα τις κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αμέσως μετά ο Ερντογάν θα «επανέλθει» ακόμα πιο επιθετικός, ακόμα πιο προκλητικός! Για ποιο « καλόπιστο» διάλογο μπορούμε επομένως να μιλάμε κάτω από αυτούς τους σχεδιασμούς της Τουρκίας;
Είναι κατανοητό λοιπόν ότι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η «ενεργοποίηση» όλων των γεωπολιτικών «ρηγμάτων» στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας είναι ο «σωφρονισμός» της Τουρκίας διά των οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων ξεκινώντας από την σύνοδο κορυφής αλλά και η σθεναρή στάση της Ελλάδας .
Οι πάντες μπορούν να αντιληφτούν επομένως ότι ένας διάλογος που θα γίνει αν γίνει με αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτή την ιστορική στιγμή, δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά ένας απόλυτος εξευτελισμός, μια μεγάλη παγίδα και στην ουσία παράδοση της Ελλάδας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.
Όλα αυτά φαίνεται δυστυχώς ότι ξεχνιούνται από το φοβικό άγχος από τον Νατοϊκό εγκλωβισμό της κυβέρνησης της Ν.Δ και όλου του ελληνικού κατεστημένου. Ενός κατεστημένου το οποίο σύσσωμο από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το ΚΙΝΑΛ και τις άλλες φιλο-Ε.Ε δυνάμεις που απερίσκεπτα στηρίζει και υπερθεματίζει με ηττοπαθή λογική αυτόν τον ναρκοθετημένο διάλογο εδώ και τώρα. Έναν διάλογο που υποβοηθά, χωρίς καμιά αμφιβολία, την πολιτική του τούρκικου επεκτατισμού σ΄ αυτή την ιστορική φάση έτσι όπως πάει να στηθεί.
Από τις δυνάμεις του νέου δικομματισμού ( Ν.Δ – ΣΥΡΙΖΑ) και όχι μόνο υπάρχει κίνδυνος σήμερα να ξεκινήσει ένας διάλογος από την κυβέρνηση και δεν μιλάμε για προπαρασκευαστικές διπλωματικές καταστάσεις που θα είναι εφ’ όλης της ύλης και στην ατζέντα του θα έχει όλες τις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας, όσο και αν όλοι αυτοί για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού, λένε ότι θα πρέπει συζητηθεί μόνο η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Για το θέμα του Ελληνο-Τουρκικού διαλόγου όλες οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς πέρα και έξω από επιμέρους διαφωνίες μαζί με όλες τις προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις της Ελλάδας θα πρέπει άμεσα να συνεννοηθούν και να παλέψουν για την δημιουργία ενός δημοκρατικού αντιιμπεριαλιστικού και πατριωτικού λαϊκού μετώπου για την υπεράσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων της πατρίδας μας.
*Βασίλης Πριμικήρης
Κ.Ε Αριστερού Ρεύματος
