Έχουν περάσει ήδη κάμποσες μέρες από τότε που έγινε γνωστό ότι έχει σχηματιστεί δικογραφία σε βάρος του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων αγωνιστών του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, ενώ προχθές ο Λαφαζάνης απαίτησε να λάβει γνώση των στοιχείων της δικογραφίας.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η στοχοποίηση της ΛΑΕ και προσωπικά του γραμματέα του Πολιτικού της Συμβουλίου, εντάσσεται σε μια συνολικότερη απόπειρα ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων και ιδιαίτερα του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, για τους οποίους τόσο ενδιαφέρον εκδηλώνουν τα ισχυρά τραπεζικά και άλλα συμφέροντα και κατά συνέπεια και η κυβέρνηση της μνημονιακής κοινωνικής καταστροφής.
Το βέβαιο είναι πως ούτε ο Λαφαζάνης ούτε και κανένας άλλος από τους διωκόμενους πρόκειται να σταματήσει τη δράση του κατά της εκχώρησης της λαϊκής περιουσίας στα συμφέροντα αυτά. Όπως δεν έχουν αναστείλει τη δράση τους και οι σύντροφοι που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τα ΜΑΤ των Τσίπρα – Τόσκα – Κοντονή και εκκρεμούν δίκες σε βάρος τους.
Εντούτοις, ένα ζήτημα εξαιρετικά μεγάλης σημασίας αναδεικνύει αυτή η υπόθεση, που αφορά στη στάση της πέραν της ΛΑΕ Αριστεράς.
Είναι πράγματι εκπληκτικό το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει, μέρες τώρα, ούτε μια δήλωση στελέχους άλλου αριστερού κόμματος, οργάνωσης ή μετωπικού σχήματος, όπως δεν έχει υπάρξει και η οποιαδήποτε ανακοίνωση καταδίκης των διώξεων και αλληλεγγύης προς τους διωκόμενους.
Η εκκωφαντική αυτή σιωπή αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα μιας βαθιάς κρίσης, τυπική εκδήλωση της οποίας είναι και το βούλιαγμα στον πιο ακραίο και μίζερο σεχταρισμό. Μέχρι του σημείου να αποσιωπάται ως και αυτή η κρατική καταστολή…
Μα φυσικά.
Ο αγώνας για την διεκδίκηση πόστου εντός του Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού, είναι αδυσώπητος.
Η Μακροχρόνια Υποταγή χάριν της κομματικής ενότητας και των οφιτσίων του Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού (με επέκταση μεριδίων και σε Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνδικαλισμό, κλπ) πληρώνεται ακριβά.
Και τώρα;
Άντε πάλι από την αρχή. Να στήσουμε νέο κόμμα, με διαρκή προεκλογικό αγώνα, να μην ανοιγόμαστε σε τρίτους (ακόμα και η συν-αγωνιστική συμπαράσταση να μας μυρίζει άσχημα) για να μην τους “διαφημίζουμε” και για να μην επηρεάζονται οι ψηφοφόροι μας από άλλες απόψεις, να είμαστε “μπετόν αρμέ”.
Με την διαφορά, πώς το ανθεκτικό μπετόν αρμέ, αντέχει στον χρόνο και με συνταγή που να αυξάνει την χρηστικότητά του για μεγαλύτερα και ποιοτικότερα “κτίσματα” από αυτά του 3% του Κατοχικού Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού (κτίσματα διαθέσεων,προτάσεων, τεκμηριώσεων, αγωνιστικών πεπραγμένων).
Τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο ένα, αλλά δυστυχώς όλα τα αντιμνημονιακά πολιτευόμενα σχήματα, όσο για αυτά η επίκληση Δημοκρατίας (Δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών με όλο τους το αντιστασιακό Είναι, θα έπρεπε αλλά …) αποτελεί πρακτικά, ψευδεπίγραφη διακήρυξη .
Τα παραπάνω αφορούν και τον μέχρι το 2010 κομματικό, συντεχνιακό, κλπ, πολιτικοκοινωνικοφιλοσοφικο ηγεμονισμό του Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού.george.griboyiannis@gmail.com