Πρόσφατα μέσα στο βαθύ σκοτάδι, σε ένα χώρο που φυλάσσεται λόγω της γειτνίασης με τις φυλακές, κάποιοι βεβήλωσαν το μνημείο που είχε στηθεί για τους εκτελεσθέντες με αποφάσεις του εκτάκτου στρατοδικείου Τρίπολης την περίοδο του Εμφυλίου. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στο συγκεκριμένο μνημείο αυτό το γεγονός και το ίδιο έχει συμβεί και σε άλλα μνημεία της δεκαετίας του ’40 στην ευρύτερη περιοχή. Κάποιοι θεωρούν «πατριωτικό» χρέος να σβήσουν τα ίχνη της ιστορίας, ιδιαίτερα αυτά που σχετίζονται με τους αγώνες για τη λευτεριά δημοκρατία και κοινωνική προκοπή. Στον ίδιο χώρο το 1946 άτομα με τις ίδιες ιδέες βεβήλωναν τον τάφο της δολοφονημένης αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης Κλειώς Δεληβοριά.
Σε λίγες μέρες θα γιορταστεί από τον Δήμο Τρίπολης η μνήμη των δέκα απαγχονισμένων πατριωτών του Γενάρη του 1944 στην οδό Ταξιαρχών. Όμως τα Σφαγεία, φυλακές στην Κατοχή απ’ όπου τους πήραν για εκτέλεση, κατεδαφίστηκαν με απόφαση του Δήμου, παρά τις αντιδράσεις να παραμείνει ο τοίχος με τη σκοπιά και τα συρματοπλέγματα. Έχουν περάσει 40 σχεδόν χρόνια από τότε που παρουσιάστηκαν τα υπόγεια του Δικαστικού Μεγάρου Τρίπολης, φυλακές στην Κατοχή και τον Εμφύλιο και καμία μέριμνα, παρά τα λόγια, δεν υπάρχει από την Πολιτεία για τη συντήρηση και διάσωση τους.
Η εθνική ενότητα, τόσο απαραίτητη στις δύσκολες μέρες που περνάμε, δεν διασφαλίζεται μόνο με κούφια λόγια κάποιων επίσημων, αλλά με συγκεκριμένες πράξεις και ενέργειες της πολιτείας. Πρώτη απ’ αυτές είναι η εξασφάλιση της ισοπολιτείας, της υπεράσπισης κάθε άποψης και της διατήρησης της ιστορικής μνήμης. Αυτοί που τις επιβουλεύονται με λόγια και έργα δεν πρέπει να έχουν την στήριξη ή την ανοχή της πολιτείας. Είναι χρέος τιμής να βρεθούν οι υπεύθυνοι της καταστροφής του μνημείου και να πραγματοποιηθεί η αποκατάσταση του.
Εμείς δε ως πολίτες ας επαγρυπνούμε…
