Ψάχνει ψύλλους στ’ άχυρα ως μη όφειλε ο Νίκος Οφείλεις. Αναζητεί, ακριβέστερα, φύκια σε αχαρτογράφητους υφάλους με τον ανομολόγητο πόθο να πείσει το πανελλήνιο πως αντιστοιχούν σε μεταξωτές κορδέλες, ωστόσο οι πρίγκιπες του παραμυθιού που αλιεύει τον διαψεύδουν οικτρά, επαναλαμβάνοντας μονότονα όσο και εκκωφαντικά «κουάξ κουάξ».
Απομαγνητοφωνώ απόσπασμα από πρόσφατη αγόρευσή του στη Βουλή: «Χθες το βράδυ ο πρωθυπουργός προανήγγειλε την ανέλκυση απ’ τον βυθό του Σαρωνικού είκοσι οκτώ παλαιών ναυαγίων. Ακούγοντάς τον σκέφτηκα πόσο πολύ μοιάζει με ανέλκυση ναυαγίου η προσπάθεια που έχει αναλάβει η κυβέρνησή μας να βγάλει την οικονομία απ’ τον βυθό της κρίσης, διασώζοντας όμως –κι αυτή είναι η διαφορά από τα κλασικά ναυάγια– και όλο το πλήρωμα, δηλαδή τον ελληνικό λαό. Είναι αυτό που λέμε να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Να με συγχωρεί η χάρη του, αλλά νομίζω ότι παραλογίζεται και αυταπατάται, όπως συχνάκις συμβαίνει και με τον θεϊκό ΘΑλέξη, κατά οικεία ομολογία.
Ρηχές ρητορείες της συμφοράς. Διότι, πρώτον: Βαπόρι διαθέτον τσούρμο έντεκα εκατομμυρίων ψυχών κάνει τον «Τιτανικό» να φαντάζει μονόξυλο ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικής, τουτέστιν πιρόγα. Πρόκειται, δεύτερον, μακράν για τη πολυπληθέστερη αύτανδρη καταβύθιση πλοίου όλων των εποχών. Αν, τρίτον, ο αριθμός των μούτσων και των συναφών ειδικοτήτων είναι τόσο μεγάλος, φανταστείτε πόσο αυξάνεται συμπεριλαμβανομένων των επιβατών, δεδομένου ότι ένα μέλος πληρώματος αναλογεί σε τουλάχιστον τριάντα ταξιδιώτες. Κυβερνήτης, τέταρτον, του μοιραίου σκάφους επί τρία συναπτά, κρισιμότατα έτη δεν είναι άλλος από τον θεόπνευστο αρχηγό του.
Ιδιάζουσα περίπτωση. Πάσχισε να επωμισθεί θέση πλοιάρχου σε παπόρο που τα μνημόνια είχαν ρίξει σε ξέρες, βράχους και κάβους, υποσχόμενος ότι θα τα καταργήσει, να κλείσουν τα ρήγματα μπας και ξαναβρεθούμε στον αφρό. Αντ’ αυτού υπέγραψε πρόθυμα δυο-τρία δικής του κοπής, τα εφαρμόζει απαρεγκλίτως, έχει πιάσει προ πολλού πολιτικό και ηθικό πυθμένα και επιμένει να στέκει στη γέφυρα καμαρωτός καμαρότος των δανειστών, παριστάνοντας τον εθνοσωτήρα. Ο Νίκος Οφείλεις οφείλει να επανεξετάσει το παράδειγμά του, καθότι μπάζει από χίλιες μπάντες.
Ατυχέστατο, δίχως άλλο, αφού, πέμπτον, υπονοεί ότι το αναξιοπαθές πόπολο προσομοιάζει όχι με ποίμνιο προβάτων στο μαντρί, αλλά με επί ματαίω πελαγοδρομούν κοπάδι ιχθύων. Τα δεύτερα έχουν σαφώς λιγότερο μυαλό απ’ τα πρώτα. Τόσο μας υπολογίζει, αλήθεια, η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά; Δεν αναλογίστηκε ο ερίφης, πώς γίνεται να επιβιώνει κοτζάμ λαός στον πάτο της θάλασσας οκτώ ολόκληρα χρόνια; Μόνον ένας τρόπος υπάρχει: Να ’χει βγάλει λέπια. Εάν, όμως, οι συμπολίτες μας έχουν μετατραπεί, εξαιτίας και των πολιτικών του κόμματός του, σε φολιδοφόρο σμήνος, τότε γιατί να εξέλθουν πάλι στην επιφάνεια; Στη στεριά δεν ζει το ψάρι, ως γνωστόν. Ούτε οι αμνοί στα αβυθομέτρητα βάθη. Φαύλος κύκλος. Τρικυμία εν κρανίω. Θα ανελκυστεί και το ναυάγιο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν το βλέπω.
*Πηγή: efsyn.gr
