Από το σύνθηµα «αυτές οι νύχτες είναι του Αλέξη», για τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου, που έβαλε φωτιά στο ∆εκέµβρη του 2008, στη διαπίστωση ότι «αυτή η νύχτα είναι των πολιτών» για τα Μνηµόνια από το 2010, και στην παραδοχή ότι «αυτά τα µέτρα είναι του Αλέξη», για το νέο “κουστούµι” που ετοιµάζει η Κυβέρνηση Τσίπρα, στα τέλη του 2016. Από το “Τσοβόλα, δώστα όλα” του Α.Παπανδρέου το 1989, στο “κοινωνικό µέρισµα” των 500 εκατοµµυρίων των Σαµαρά-Βενιζέλου το 2014, και από εκεί στο “Αλέξη δώστα όλα”, του Τσίπρα, το 2016. Ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάει ότι τέτοιου είδους παροχές και λογικές δεν έσωσαν ούτε τον Ανδρέα, ούτε τους Σαµαροβενιζέλους. Το Μαξίµου βέβαια αποσυνδέει τις παροχές από τις κάλπες και διαψεύδει τα περί σχεδιαζόµενης “ηρωϊκής εξόδου”, µέσω πρόωρων Εκλογών. Ωστόσο, τα δηµοσιεύµατα επιµένουν ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, στο πρόσφατο Eurogroup ήταν σαφής: “αν µας πιέσετε κι άλλο για νέα µέτρα, θα αναγκαστούµε να πάµε σε Εκλογές”, χωρίς όµως να ιδρώσει το αυτί των συνοµιλητών του (Βήµα 11/12). Deja vu και πίσω στο καλοκαίρι του 2015. Με εκβιασµούς, παιχνίδια τακτικής και ανοικτά θέµατα για το χρέος και τη συµµετοχή του ∆.Ν.Τ.
Όλη αυτή η διαδροµή, θα µπορούσε να είναι το µνηµονιακό αφήγηµα της Χώρας, σε ρυθµούς βίντεο κλιπ, ροκ συγκροτήµατος. Κάτι ανάλογο µε αυτό που κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι Rolling Stones, όπου βλέπουµε την πρωταγωνίστρια να οδηγεί µια µπλε Mustang, στο τέλος του κόσµου, όπως τον γνωρίζουµε. Εννοείται σε ένα έρηµο και εγκαταλελειµµένο Los Angeles, ακούει µουσική στη διαπασών µε τα παράθυρα ανοιχτά, χορεύοντας προκλητικά κάτω από τον καυτό αµερικάνικο ήλιο και οδηγώντας χωρίς καµία έννοια, ενώ γύρω της τα πάντα έχουν “πεθάνει”…
Με ορισµένες µικρές προσαρµογές, αυτό θα µπορούσε να είναι το σενάριο ενός βίντεο κλίπ για την τρέχουσα κατάσταση στην Ε.Ε. Φανταστείτε σε ένα φουτουριστικό όχηµα, να κάθονται στη θέση του οδηγού και στα µπροστινά καθίσµατα εκπρόσωποι των αγορών, του Βερολίνου, της Κοµισιόν, της Ε.Κ.Τ., του ∆.Ν.Τ., του διευθυντηρίου των Βρυξελλών, και λοιπών δηµοκρατικών δυνάµεων. Ακούνε δυνατά µουσική, χορεύουν, πίνουν και οδηγούν χωρίς καµία έννοια, στους άδειους δρόµους της κοινωνίας, στο τέλος του κόσµου και ειδικά στο τέλος του περίφηµου “ευρωπαϊκού κεκτηµένου”, όπως το γνωρίσαµε ή όπως αυτό παρουσιάστηκε τις προηγούµενες δεκαετίες, ενώ τα πάντα γύρω τους, στην πραγµατική ζωή είναι διαφορετικά. Άδεια και έρηµα, εξαιτίας των πολιτικών και στρατηγικών επιλογών τους, των ιδεοληψιών και των εµµονών των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων ελίτ…
Και κάπου στο βάθος του υποτιθέµενου οχήµατος της ιστορία µας, στις πίσω θέσεις στη γαλαρία, “στριµωγµένη”, “κουρασµένη” και “ζαλισµένη” η ελληνική Κυβέρνηση, να πανηγυρίζει, να θριαµβολογεί και να “αυτοδικαιώνεται”. Για ποιο πράγµα ακριβώς;
-Για τον χριστουγεννιάτικο µποναµά από 300 έως 800 ευρώ; Η αλήθεια είναι ότι δεν χωράνε λοιδορίες για ένα εφάπαξ βοήθηµα προς τους χαµηλοσυνταξιούχους, που “µάτωσαν” και “µατώνουν” για να βγει το success story. Σε καµία περίπτωση, όµως, αυτό δεν µπορεί να βαφτιστεί “υλοποίηση δέσµευσης για 13η σύνταξη”. Πόσο µάλλον, όταν όλοι γνωρίζουν ότι το πλεόνασµα των 670 εκατοµµυρίων προήλθε από τους ίδιους τους πολίτες που “σφίγγουν κι άλλο το ζωνάρι” (περικοπές, µειώσεις, φοροεπιδροµές, κατάργηση ΕΚΑΣ, και προκαταβολικές απαιτήσεις του ∆.Ν.Τ. για περισσότερο “αίµα” µε πρόσθετα µέτρα 4,5 δις, που πρέπει να ληφθούν από τώρα, για την περίοδο µετά το 2019).
-Για την αναστολή αύξησης του Φ.Π.Α. στα προσφυγονήσια του βορειοανατολικού Αιγαίου, νησιά που σηκώνουν το βάρος της προσφυγικής κρίσης; Μα αυτό έπρεπε να έχει γίνει από την πρώτη στιγµή που η Αθήνα αποφάσιζε να στηρίξει όλες τις ελπίδες της για διαχείριση του προβλήµατος, στη “διακριτική ευχέρεια” των Ευρωπαίων, στη συµφωνία Βρυξελλών-Άγκυρας και στις ορέξεις του Ερντογάν.
-Μήπως ο “αγώνας τώρα δικαιώνεται”, επειδή, τα βραχυπρόθεσµα µέτρα που αποφάσισε το πρόσφατο Eurogroup θα ελαφρύνουν το χρέος αθροιστικά κατά 20 ποσοστιαίες µονάδες µέχρι το 2060; Και η υποχρέωση για πλεόνασµα 3,5%; ∆ηλαδή, µισό αιώνα από την ηµέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο, την υπαγωγή της Χώρας σε µνηµονιακή κατοχή, το χρέος θα µειωθεί κατά 45 δις…., 45 δις σε 50 χρόνια! Κάτι λιγότερο από ένα δις το χρόνο “κούρεµα” βγάζει η διαίρεση, όταν κάθε χρόνο θα πρέπει να κόβουµε 7-8 δις από τις τσέπες µας, για να στηρίζουµε ένα ετήσιο πλεόνασµα 3,5% που πρέπει να πιστοποιούν οι ∆ανειστές, για κάµποσα χρόνια…
Ή µήπως επειδή το σύνθηµα “η Ελλάδα στους Έλληνες”, γίνεται καρύκευµα στη ξαναζεσταµένη σούπα του σχεδίου Ανάν, που ετοιµάζονται να σερβίρουν Αθήνα και Λευκωσία, υποκύπτοντας στις πιέσεις των Αγγλοαµερικανών, και ουσιαστικά παραδίδοντας την Κύπρο στις απειλές του σουλτάνου Ερντογάν (από τη Συνθήκη της Λωζάννης µέχρι τα “σύνορα της καρδιάς του”);
Η Κυβέρνηση µοιάζει να κινείται σε ρυθµούς µιας ιδιότυπης πολιτικής διπολικής διαταραχής. Αρχικά τα βάζει µε τη Μέρκελ, και στη συνέχεια ζητά βοήθεια από τη Γερµανίδα καγκελάριο, πότε για τη δεύτερη αξιολόγηση, πότε για το προσφυγικό και πότε για τις τουρκικές προκλήσεις. Από τη µια περνά το προφίλ του σκληρού διαπραγµατευτή που δεν ρωτάει καν τους θεσµούς για το πώς θα διαθέσει το πλεόνασµα, και από την άλλη αφήνει ανοικτό το ενδεχόµενο για νέο δηµοσιονοµικό “κόφτη” και νέο µηχανισµό για µετά το 2019. Ο Πάνος Καµµένος πηγαίνει στο Καστελόριζο µε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής(!), και αποκαλεί “στυγνό δικτάτορα” τον Ερντογάν, την ώρα που οι Σύριζανέλ ετοιµάζονται να στείλουν στο στόµα του λύκου, τους οκτώ (8) Τούρκους στρατιωτικούς, που ζήτησαν άσυλο µετά το αποτυχηµένο πραξικόπηµα του περασµένου καλοκαιριού, και δέχονται να συζητήσουν µε τον σουλτάνο για το προσφυγικό και την “επίλυση” του Κυπριακού. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανακοινώνει µε διάγγελµα την παροχή “κοινωνικού µερίσµατος”, το Μαξίµου διαρρηγνύει τα ιµάτια του ότι είναι “παροχές και όχι Εκλογές” και ότι είναι “η µέρα µε τη νύχτα” µε το κοινωνικό µέρισµα των Σαµαρά-Βενιζέλου, αλλά ξεχνά πως ένα κόµµα που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερό και ριζοσπαστικό, δεν µπορεί να έχει ως µέτρο σύγκρισης το τι έκαναν η Ν.∆. και το ΠΑΣΟΚ. Ο Αλέξης Τσίπρας, µε την ίδια άνεση που εκθειάζει τον Οµπάµα στην Αθήνα, επικαλείται το σύνθηµα της Κουβανικής Επανάστασης “Πατρίδα ή Θάνατος” στην Αβάνα, και διαπιστώνει ότι ο “δρόµος προς τον Σοσιαλισµό δεν είναι πάντα ανθόσπαρτος”. Και την ώρα που οι συνεργάτες του κατηγορούν (και δικαίως) τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι συµπαρατάσσεται µε τους σκληρούς του ∆.Ν.Τ. σε εργασιακά και ασφαλιστικό, το οικονοµικό επιτελείο προετοιµάζει το έδαφος για να υπογράψει τη Συµφωνία µε το κουαρτέτο για τη δεύτερη αξιολόγηση, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εργασιακά και το φορολογικό. Παρά τους λεονταρισµούς και τις “κόκκινες γραµµές”, η Κυβέρνηση παραµένει σταθερά στο δρόµο των συµβιβασµών, των Μνηµονίων και των νέων µέτρων, που, απ΄ ότι φαίνεται, είναι στρωµένος µε… “ροδοπέταλα”.
Πηγή: Εφημερίδα Χριστιανική Δημοκρατία
