Θέλει να αποχωρήσει, αφού δεν θα ‘χε λόγο να μείνει μετά την πτώση του Ιντλίμπ. Είναι η τελευταία ευκαιρία των Τζιχαντιστών και των Νέο-συντηρητικών να τον κρατήσουν μπλεγμένο στη Συρία.
[Στην κατωτέρω διεισδυτική ανάλυση των τελευταίων σημάτων επαπειλούμενης διεθνούς εκρηκτικής υποτροπής κατά την επικείμενη τελευταία μάχη στον απελευθερωτικό πόλεμο της Συρίας, ο Τομ Λουόνγκο, Αμερικανός συνεργάτης πολλών οργάνων της αμερικανικής και διεθνούς ελεύθερης ηλεκτρονικής ενημέρωσης, αποκαλύπτει με άγνωστα στοιχεία την προσπάθεια του Τραμπ για μια εύσχημη απαγκίστρωση από την Συρία και τις καταχθόνιες προσπάθειες, για την καθήλωσή του εκεί και την συνέχιση της πολεμικής πυρκαγιάς στην Μέση Ανατολή, από δυνάμεις που υπεκφεύγει να προσδιορίσει (με τον θολό χαρακτηρισμό νέο-συντηρητικοί) αλλά οι οποίες αποτελούν το κυρίαρχο υπερκράτος, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Βρετανία και στην Γαλλία, χώρες που συμπορεύονται στην ανατρεπτικήν επιχείρηση.]
*Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Joachim Flores στο Fort Russ News, οι ΗΠΑ πρότειναν στον Μπασάρ αλ-Άσαντ της Συρίας ένα σχέδιο αποχώρησης τους από την χώρα του υπό τρεις όρους. Αυτό που προκύπτει αυτόματα είναι ότι οι ΗΠΑ πρότειναν την συνάντηση και άνοιξαν την συζήτηση.
Αυτό αποτελεί θετική απόδειξη ότι η θέση των ΗΠΑ στην Συρία δεν είναι βιώσιμη και ότι η Ουάσιγκτον αναζητεί μια διέξοδο με την διάσωση κάποιου κύρους.
Ουάσιγκτον: Αποχωρούμε από το Αλ-Τανφ και τον ανατολικό Ευφράτη υπό τρεις όρους, που περιλαμβάνουν το να μας δώσετε μερίδιο του πετρελαίου.
Πρώτον: Πλήρης αποχώρηση του Ιράν από την Νότια Συρία.
Δεύτερο: Να έχουμε γραπτές διαβεβαιώσεις ότι αμερικανικές εταιρείες θα έχουν συμμετοχή στον πετρελαϊκό τομέα της ανατολικής Συρίας.
Τρίτον: Η συριακή πλευρά να παράσχει στους Αμερικανούς πλήρη στοιχεία για τις τρομοκρατικές ομάδες και τα μέλη τους, τους αριθμούς των ξένων θυμάτων αυτών των ομάδων, αυτούς που επέζησαν και που έχουν την δυνατότητα να επιστρέψουν σε δυτικές χώρες, «λαμβανομένου υπόψη ότι η τρομοκρατική απειλή είναι διαπλανητική και ότι μπορεί να πληγούμε στην υπηρεσία της διεθνούς ασφάλειας».
Η συριακή απάντηση σε αυτήν την γενναιόδωρη προσφορά θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως απορριπτική. Ο Άσαντ δεν έχει λόγο να εγγυηθεί τίποτα στις ΗΠΑ, μετά την επαίσχυντη συμπεριφορά τους όλα τα τελευταία εφτά χρόνια.*
Αντίθετα, η Συρία θα έπρεπε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο διεκδικώντας από τις ΗΠΑ να πληρώσουν για την ανοικοδόμηση της χώρας, απέναντι σ’ αυτήν την ωμή απόπειρα αρπακτικού εκβιασμού.
Επειδή, περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Ενός ωμού εκβιασμού με χρήση βίας.
Μπορεί αυτή να ήταν άλλη μια εφαρμογή της «Τέχνης της Συμφωνίας» του Τραμπ, με γελοίες εισαγωγικές προτάσεις για την στάθμιση της αντοχής του αντιπάλου. Και το μέρος της πρότασης για μερίδιο στην παραγωγή των ανατολικών πετρελαιοπηγών, σαν αντάλλαγμα για την αμερικανική αποχώρηση, είναι γνήσιος Τραμπ.
Κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να σκέφτεται πως δικαιούται αμοιβής επειδή «έστειλε στον διάολο με κλωτσιές τους Τζιχαντιστές έξω από την Συρία». Είναι άραγε ο μόνος άνθρωπος που μένει στο κόσμο να πιστεύει ότι οι Αμερικανοί είναι ανεύθυνοι γι’ αυτήν την καταστροφή;
Το να είσαι μια αυτοκρατορία σημαίνει ότι ποτέ δεν έχεις την υποχρέωση να πεις συγνώμη. Πράγματι ισχύει το αντίθετο. Μια υπερχειλίζουσα αλαζονεία ισχύος χαρακτηρίζει κάθε συζήτηση, κάθε διαπραγμάτευση.
Ο Τραμπ περιβάλλεται από φίδια και νεοσυντηρητικούς, οι οποίοι, παρά τα καλύτερα ένστικτα του, τον φουσκώνουν με ανοησίες, με βάση τις οποίες αργότερα αντιδρά, χωρίς πολύ σκέψη.
Ακόμη πιστεύω ότι ο Πούτιν του παρουσίασε κάποιες πολύ διαφωτιστικές πληροφορίες στην ιδιαίτερη συνομιλία που είχαν στο Ελσίνκι και γι’ αυτό οι μυστικές υπηρεσίες έπαθαν αργότερα υστερική κρίση. Αλλά αυτή η προσφορά αποχώρησης από την Συρία είναι και πάλι ο Τραμπ, με τα δυο βήματα μπρος, ένα βήμα πίσω.
Μπροστά το μεγάλο καρότο, στρατιωτική αποχώρηση, αλλά ακολουθείται από δυο φλεγόμενα ραβδιά, συνεχιζόμενη αμερικανική παρουσία, αποχώρηση του Ιράν και απορρόφηση όλου του κέρδους από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Συρίας.
Ε, τουλάχιστον τώρα είμαστε ειλικρινείς για τις προθέσεις μας εκεί. Πρόκειται για την εξασφάλιση εκχώρησης δικαιωμάτων εξόρυξης πετρελαίου στην Exxon-Mobil.Προσέξτε πως δεν γίνεται λόγος για βοήθεια στην ανοικοδόμηση ή για την εξασφάλιση εμπορίου με την Συρία. Εν ολίγοις, αυτή η συζήτηση μεταξύ ΗΠΑ και Συρίας μας λέει ότι ο Άσαντ δεν πρόκειται να διευκολύνει τις ΗΠΑ περισσότερο του δέοντος.
Τέλος του Συριακού ή Νέα Αρχή;
Αυτά συνέβησαν με πλαίσιο την μετακίνηση αμερικανικών πολεμικών πίσω στην Μεσόγειο, όπως κάναμε με την Βόρειο Κορέα, για επίδειξη δύναμης και «νταηλίκι», ώστε να δημιουργήσουμε την εντύπωση κυριάρχου, ενώ στο παρασκήνιο διαπραγματευόμαστε διακανονισμό.
Οι Ρώσοι κάνουν το ίδιο. Υπάρχει πραγματική ένταση στην ατμόσφαιρα και γρήγορα τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχτούν άσκημα.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον και ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν βάζουν τα θεμέλια για μια νέα «χημική επίθεση» ψευδούς σημαίας στην έναρξη της εκστρατείας των συριακών και συμμαχικών της δυνάμεων για την απελευθέρωση του Ιντλίμπ.
Προς επανάληψη των συμβάντων Μαρτίου και Απριλίου.
Αλλά ποιος είναι που οδηγεί το λεωφορείο προς τον γκρεμνό; Μετά την περίοδο ηρεμίας στα Νότια της Δαμασκού με την ανακατάληψη της Ντεράα, θα πίστευε κανείς ότι όλες αυτές οι ιστορίες με τις ψευδούς σημαίας επιθέσεις με χημικά όπλα θα είχαν τελειώσει.
Πράγματι η, ομαλή διεξαγωγή αυτής της επιχείρησης και η εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ των «ήπιων ανταρτών» τους με έκαναν να πιστεύω πως επρόκειτο για περίπου τελειωμένη συμφωνία. Το πρόβλημα τώρα είναι πως φτάσαμε στο τέλος της ιστορίας.
Αυτό είναι. Μόλις ελευθερωθεί το Ιντλίμπ η μόνη εναπομένουσα περιοχή θα είναι τα υπό αμερικανική κατοχή εδάφη ανατολικά του Ευφράτη Ποταμού και η συνοριακή διάβαση στο αλ-Τανφ. Κανένα από τα δύο σημεία δεν είναι οχυρά των Τζιχαντιστών και επομένως η δικαιολογία για την παρουσία των ΗΠΑ στην Συρία θα έχει λήξει.
Εάν ο στόχος του Τραμπ είναι η ειρήνευση στην περιοχή, τότε θα πρέπει η επιχείρηση να διεκπεραιωθεί ομαλά και αυτό θα γίνει εάν το επιτρέψουν. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα. Μόλις η Συρία τελειώσει με το Ιντλίμπ θα είναι εύκολο στον Τραμπ να διακηρύξει «Η αποστολή εξετελέσθη».
Εάν δεν το κάνει, θα πρέπει να επιστρέψει στην εκλογική του βάση και να τους πει πως πρέπει να μείνουμε εκεί για να αντιμετωπίσουμε το Ιράν; Μια χώρα για τη οποία δεν παύει να μας λέει πως είναι στο χείλος της κατάρρευσης λόγω των κυρώσεων που της επιβάλλει;
Αυτά δεν πρόκειται να έχουν πέραση στην εκλογική του βάση, που θέλει το ξήλωμα της αυτοκρατορίας. Έτσι το σχέδιο με την προβοκάτσια πλαστής σημαίας λογικά εξηγείται ως παγίδα για τον εξαναγκασμό του Τραμπ να μείνει στην Συρία, για την ανατροπή του Άσαντ και για να ζημιωθεί πολιτικά και ο ίδιος ο Τραμπ (με την παράταση του πολέμου) στις προσεχείς αμερικανικές κοινοβουλευτικές εκλογές .
Αυτή είναι η παγίδα που στήνεται ακριβώς τώρα, επειδή δεν θέλουν να επιτρέψουν την αποκατάσταση της ειρήνης στην Μέση Ανατολή.
*Την απόρριψη των αμερικανικών όρων η Συρία «κλείδωσε» θεαματικά με την προ ημερών σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας με το Ιράν. (σημ. μεταφραστή).
**Πηγή: Tom Luongo, Russia Insider, Aug 31, 2018
