Η θεωρία του αντισημιτισμού, ζωντανή εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, δεν περιορίζεται μόνο εναντίον των Εβραίων. Σε διάφορες παραλλαγές και επεξεργασίες προσαρμόζεται στην υπηρεσία μιας εξουσίας που θέλει να διαιωνιστεί για να εκμηδενίσει όποιον θεωρεί αντίπαλο. Πραγματικό ή επινοημένο. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί δεν έχουν καμιά λογική βάση. Είναι στηριγμένα στο παράλογο. Κάθε διαλεκτική ή επιχείρημα απουσιάζει.
Στηρίζονται στη διαβολή και τη δεισιδαιμονία, στη συκοφαντία και τα ψεύδη. Διαμορφώνουν μια κουλτούρα που βρίσκει ευρύτατη απήχηση σε λαϊκά στρώματα, που είναι φτωχά ή εξαθλιωμένα, αμόρφωτα και με πλήρη έλλειψη κριτικής σκέψης. Ετσι, βρίσκουν αλάθητα το ποιος φταίει. Πάντα ο άλλος. Πάντα ο διαφορετικός. Και η λύση του προβλήματος είναι απλή:
Ο άλλος να δαιμονοποιηθεί, να εξοβελιστεί ή να εξοντωθεί (στην έσχατη περίπτωση). Ιστορικά οι διώξεις Ευρωπαίων πολιτών που είχαν την εβραϊκή θρησκεία, δεν έγιναν για καμιά πράξη από αυτές που τους κατηγορούσαν. Εγιναν κατά βάση για την ταυτότητά τους. Γι’ αυτό που ήταν δηλαδή. Μια εξήγηση που έχει δοθεί ήταν πως οι Εβραίοι υπήρξαν τοκογλύφοι. Και η αλήθεια είναι πως τους απαγορεύονταν σχεδόν όλα τα επαγγέλματα, εκτός από αυτά του εμπόρου και του τραπεζίτη.
Αλλά είναι μύθος πως όλοι οι Εβραίοι ήταν τραπεζίτες, ζάπλουτοι και μορφωμένοι. Στη μεγάλη τους πλειονότητα ήταν φτωχοί, αμόρφωτοι και στο περιθώριο της κοινωνίας. Οι ζάπλουτοι και οι τραπεζίτες ήταν λίγοι, και οι διάσημοι διανοητές και επιστήμονες που προέρχονταν από την εβραϊκή κοινότητα είναι μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς και όχι αστέρες του εβραϊσμού (πολλοί εξάλλου δεν ήταν θρήσκοι). Οπως συμβαίνει δηλαδή με κάθε μεγάλο έργο που ξεπερνάει τα τοπικά όρια της γέννησής του.
Σκέφτεται κανείς πως ο Μαρξ ή ο Μπακούνιν ήταν Εβραίοι; Χωρίς αμφιβολία, υπήρξαν Εβραίοι τοκογλύφοι. Αλλά ξέρει κανείς χριστιανό ή μουσουλμάνο τραπεζίτη που να μην είναι τοκογλύφος; (Παρ’ όλο που και οι δύο θρησκείες απαγορεύουν τον δανεισμό με τόκο). Είχαμε ποτέ πογκρόμ εναντίον τραπεζιτών; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Τα «κόκκινα» δάνεια δεν είναι ένα πογκρόμ εναντίον των πελατών; Τα σπίτια και οι περιουσίες των Εβραίων ήταν πάντα η αγαπημένη λεία των αντισημιτών. Κατά τα άλλα, η ιδιοκτησία προστατεύεται.
Αλλά ιστορικά αυτό δεν είχε ισχύ για τους Εβραίους. Μορφές αντισημιτισμού συναντάμε στον αντικομμουνισμό, στην ισλαμοφοβία, στην ξενοφοβία, στη μεταναστοφοβία, στην τσιγγανοφοβία, στην ομοφοβία, στον ρατσισμό ή σε πληθυσμιακές κατηγορίες, όπως γυναίκες, ανάπηροι, γέροι και παιδιά. Και ακόμα σε ό,τι είναι διαφορετικό. Και τα διαφορετικά είναι πολλά και σε ποικίλα επίπεδα. Ανάλογα με αυτούς τους τύπους των διακρίσεων, έχουμε και μια αντίστοιχη καταστολή (που συχνά δεν λέει το όνομά της).
Υπάρχει μια τεράστια γκάμα διακρίσεων, που στη χειρότερη περίπτωση είναι ολοκαυτώματα και εγκληματικές διώξεις (εθνοκαθάρσεις, λιντσαρίσματα, εμπρησμοί κ.λπ.) μέχρι παντός είδους αποκλεισμούς. Και σε αυτή τη διάχυτη λαϊκή νοοτροπία -μπαίνω σε πειρασμό να πω για τους συμπατριώτες μου πως είναι κυρίαρχη- στηρίζεται η αυθόρμητη βάση του φασισμού.
Μπορούμε να πούμε πως το κράτος του Ισραήλ έχει συστατικό στοιχείο της πολιτικής του μια μορφή αντισημιτισμού που λέγεται αντιαραβισμός; Αυτό δεν ισχύει. Αλλά η Ακροδεξιά που κυβερνάει αυτήν τη χώρα είναι και ρατσιστική και εγκληματική. Η Ακρα Δεξιά και ο φασισμός, με λίγες διαφοροποιήσεις, είναι ίδια παντού σε όλο τον κόσμο. Δεν παίζει κανένα ρόλο αν είναι μαύροι, Ασιάτες, Λατινοαμερικανοί ή Εβραίοι.
Σύμφωνα με τον Χένρι Σίγκμαν*, Εβραιοαμερικανό ειδήμονα σε θέματα Μέσης Ανατολής και υψηλό αξιωματούχο των ΗΠΑ, ο αριθμός των τραυματιών στη Γάζα ξεπερνάει τις πέντε χιλιάδες και οι νεκροί έχουν φτάσει τους εξήντα. Και αυξάνονται συνέχεια από αυτούς που υποκύπτουν στα τραύματά τους. Η σφαγή αυτή ήταν σχεδιασμένη.
Ο υπουργός Αμυνας, Λίμπερμαν, τη δικαιολόγησε λέγοντας πως δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα. Και εδώ έχουμε τη ναζιστική αντίληψη της συλλογικής ευθύνης, όπου αθώοι και άμαχοι πλήρωναν τις πράξεις των ανταρτών.
Και το δόγμα για την άμυνα του Ισραήλ για την υπεράσπιση από τους τρομοκράτες, γίνεται στην πράξη υπεράσπιση της κατοχής, αποκλείοντας κάθε δυνατότητα για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Και οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Οχθης που συνεργάζονται με τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, δεν ανταμείβονται για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Οι εποικισμοί γίνονται στα δικά τους εδάφη που χάνονται για πάντα.
Η «τρομοκρατική» Χαμάς είναι πρόθυμη να αναγνωρίσει το Ισραήλ αν η Παλαιστίνη αποκτήσει το κράτος της. Το Ισραήλ θεωρεί τους κατοίκους της Γάζας θεμιτούς στόχους. Η Χαμάς έχει μαθητεύσει στην Ιργκούν, την τρομοκρατική οργάνωση των Εβραίων.
Το 1937, οι τρομοκράτες Εβραίοι τοποθετούσαν βόμβες όπου σύχναζαν Παλαιστίνιοι με αμέτρητα θύματα. Το 1948 έγιναν τουλάχιστον 24 σφαγές με εκατοντάδες θύματα και ομαδικές εκτελέσεις σε τοίχους και πηγάδια (τα στοιχεία αυτά είναι από αρχεία που έχουν αποχαρακτηριστεί).
Να σημειώσουμε πως δύο πρωθυπουργοί του Ισραήλ ήταν ακροδεξιοί τρομοκράτες (Μπεγκίν και Σαμίρ). Και υπάρχουν διανοούμενοι που υποστηρίζουν πως χωρίς αυτές τις σφαγές, δεν θα μπορούσε να υπάρξει κράτος του Ισραήλ. Τώρα προετοιμάζουν την εκκένωση της Γάζας και την προσάρτησή της.
Εκεί αποσκοπεί όλη αυτή η βία. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, σε δύο χρόνια η Λωρίδα δεν θα είναι κατοικήσιμη. Αλλα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες. Και η παγκόσμια κοινότητα ανέχεται ακόμα μία εθνοκάθαρση που έχει προαναγγελθεί.
* Στο London Review of Books (24.5.18)
**Πηγή: efsyn.gr
