Μητσοτάκης, Τσίπρας, Αριστερά και η ανάγκη ενός νέου πολιτικού, προγραμματικού οράματος

1097
τσίπρας

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επαίρεται για τα λιγότερα θύματα από τον κορονοϊό στη χώρα μας σε σχέση με τις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και τις ΗΠΑ, αν και ανάλογες επιτυχίες, όχι από σύμπτωση, σημειώνουν και μια σειρά άλλες βαλκανικές χώρες.

Είμαστε, φυσικά, οι τελευταίοι που δεν θα εκφράσουμε την απεριόριστη ικανοποίηση μας για τον σχετικά μικρότερο αριθμό θυμάτων λόγω κορονοϊού στην πατρίδα μας. Οι τελευταίοι, επίσης, που δεν θα επαινέσουμε όλους όσους συνέβαλλαν σε αυτό, μερικοί με μεγάλο ηρωισμό και θυσίες και πρώτα από όλα τον ελληνικό λαό.

Δεν μας λέει, όμως τίποτα ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως μια χώρα με τα σχετικά λιγότερα θύματα από τον κορονοϊό, βαδίζει ολοταχώς για την μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη, την μεγαλύτερη ανεργία, μια φτώχεια και εξαθλίωση ρεκόρ, την μεγαλύτερη κατάρρευση επενδύσεων και την μεγαλύτερη περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την κατάρρευση των επενδύσεων και τις μικρότερες δαπάνες, πέραν του άδικου προσανατολισμού τους, για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Τίποτα δεν δείχνει περισσότερο την κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού μέσα στην παρούσα κρίση, από το φριχτό οικονομικό και κοινωνικό παράδειγμα της χώρας μας. Τίποτα δεν δείχνει πιο παραστατικά από την ελληνική περίπτωση ότι δεν υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης στην Ε.Ε και ότι η τελευταία υπάρχει μόνο για να ληστεύει και να λεηλατεί και να προγραμματίζει ως μεγάλος τραπεζίτης, να δώσει, αντί βοήθειας, δάνεια και αυτά καθυστερημένα για να υπερχρεώνει και να αποικιοποιεί χώρες-μέλη της.

Τίποτα δεν δείχνει πιο παραστατικά την εθελοδουλία των κυβερνώντων στην πατρίδα μας και των κατεστημένων πολιτικών κέντρων και ιδιαίτερα τον αδίστακτο ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της αμερικανογερμανοκρατίας, από μια Ελλάδα που βλέπει να θυσιάζεται και να “ακρωτηριάζεται”από την επέλαση του Αττίλα-3 με την ανοχή και τη στήριξη Βρυξελλών, Βερολίνου και Ουάσινγκτον.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως εναλλακτική λύση για να σταθεί όρθια και για να έχει μέλλον.

Μια τέτοια εναλλακτική λύση ούτε κατά διάνοια μπορεί να προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, βαδίζει αδίδακτος από το κακό στο χειρότερο. Μπροστά στα αδιέξοδα του ψάχνει διέξοδο, άκουσον-άκουσον, στη συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ, λες και ένα λίγο μεγαλύτερο ΚΙΝΑΛ που μπορεί αν προκύψει από αυτή τη σύζευξη, δηλαδή ένα ΠΑΣΟΚ της χειρότερης έκδοσης, θα μπορούσε να δώσει εναλλακτική λύση στη χώρα και όχι τη συνέχεια του πλιάτσικου, του ξεπουλήματος και της μνημονιακής καταστροφής.

Το δράμα είναι ότι δεν διαφαίνεται από τον ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό πατριωτικό χώρο και τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ότι εναντιώνονται στο σύστημα, παρά τον ακτιβισμό τους και τις αντιστάσεις τους, μια σύγχρονη απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα.

Οι δυνάμεις αυτές έχουν κλείσει τον κύκλο των δυνατοτήτων τους για μια σύγχρονη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση στη χώρα, διότι εγκλωβισμένες σε στερεότυπα του παρελθόντος, δεν μπορούν να βγάλουν σε βάθος συμπεράσματα από τις μέχρι τώρα  αποτυχίες των εγχειρημάτων κοινωνικού μετασχηματισμού, που μπορεί να είχαν αρχικά επιτεύγματα αλλά στην πορεία κατέρρευσαν ή μεταλλάχτηκαν.

Όπως οι δυνάμεις αυτές, δείγμα των αδιεξόδων τους, σπαράσσονται από διαφωνίες, συχνά για το φύλο των αγγέλων και αποσπασμένες από την κοινωνική πραγματικότητα ασκούν πολιτικές που περισσότερο στριφογυρίζουν στον αέρα, ενώ η κάθε μια έχει σταματήσει εδώ και καιρό τις γνήσια δημιουργικές αναζητήσεις και έχει κλειστεί στο καβούκι της απόλυτης αλήθειας της.

Σήμερα, ο ευρύτερος αριστερός  προοδευτικός πατριωτικός αντισυστημικός δημοκρατικός χώρος χρειάζεται ένα πραγματικό σοκ μιας πολιτικής και προγραμματικής επαναθεμελίωσης πάνω σε μια πρόταση  εθνικής ανεξαρτησίας, ανασυγκρότησης , δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Μια πρόταση που θα συνενώνει το βαθύ πατριωτικό αντιιμπεριαλιστικό πνεύμα που απαιτούν οι καιροί, με την πιο ουσιαστική κοινωνική αλληλεγγύη.

Μια πρόταση που θα παντρεύει την ανάγκη μια προοωθημένης παραγωγικής και καινοτόμου οικονομίας με ένα σύγχρονο ανθρώπινο εργασιακό περιβάλλον.

Μια πρόταση και για μια αποτελεσματική αξιοκρατική δημόσια διοίκηση που θα εξυπηρετεί την οικονομία και την κοινωνία και όχι την πελατειακή αναπαραγωγή της.

Μια πρόταση για ένα αποδοτικό και πρωτοπόρο δημόσιο τομέα στρατηγικών επιχειρήσεων, ο οποίος θα διευρύνεται μόνο αν αποδεικνύει στην πράξη την υπεροχή του και το καινοτόμο πνεύμα του έναντι της υπόλοιπης οικονομίας και απέναντι στην κοινωνία.

Μια πρόταση για έναν ιδιωτικό οικονομικό χώρο απέναντι στον οποίο θα δίνεται συνεχώς η μάχη ενάντια στην διαπλοκή, στον ολιγοπολισμό, στις αντεργατικές μεθοδεύσεις και για την διαμόρφωση ισχυρών πλαισίων αποτελεσματικού πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου.

Ένα νέο βαθιά δημοκρατικό πείραμα και υπόδειγμα μετάβασης και ένα μεγάλο ενωτικό μέτωπο των αντισυστημικών δυνάμεων είναι η μεγάλη πρόκληση των καιρών.

Οι καιροί ου μενετοί.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας