Η συνάντηση Μητσοτάκη – Μέρκελ δεν ήταν μία συνάντηση ηγετών δύο ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης συνάντησε την Α. Μέρκελ ως πιστός και αφοσιωμένος υπήκοος της Γερμανικής ζώνης, ο οποίος, ως καλός μαθητής, επέδειξε τα εύσημα του στην πιστή εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών οδηγιών στην προϊσταμένη και ελεγκτή της χώρας μας, την γερμανίδα καγκελάριο.
Για τον κ. Μητσοτάκη τα μνημονιακά προγράμματα δεν ήταν εξαναγκασμός ούτε όχημα καταλήστευσης της χώρας και του ελληνικού λαού, αντίθετα υπήρξαν ευλογία θεού, σωτήριο δώρο προς την χώρα από γενναιόδωρους ευρωπαίους ηγέτες, όπως η Α. Μέρκελ, απέναντι στους οποίους ο ελληνικός λαός οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη, όπως αυτή που άρχισε να επιδεικνύει με την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές σε ηγέτες, όπως, ο ίδιος, αλλά και όπως ο Α. Τσίπρας.
Επομένως, εξήγησε ο νέος πρωθυπουργός, στην Α. Μέρκελ κάτι για το οποίο η ίδια δεν είχε μάλλον την παραμικρή αμφιβολία. Εξήγησε πως δεν χρειάζεται ο ίδιος καμία πίεση για να εφαρμόσει πλήρως και κατά γράμμα το τέταρτο μνημόνιο που κληρονόμησε από τον Τσίπρα, όσο και αν παρίστανε για τους αφελείς πως το καταγγέλει.
Και τέταρτο μνημόνιο να μην υπήρχε και οι πιστωτές να μην το ζητούσαν, ο Κυρ. Μητσοτάκης, όπως σχεδόν ρητά τόνισε στο Βερολίνο, θα το ανακάλυπτε και θα το εφάρμοζε πειθήνια ούτως ή άλλως.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν πήγε στο Βερολίνο να ζητήσει ή να διαπραγματευτεί. Όλα όσα έγιναν και ζητούνται από τους πιστωτές, καλώς γινωμένα και απαραίτητα.
Ο κ. Μητσοτάκης πήγε στην κ. Μέρκελ για να την διαβεβαιώσει ότι διαθέτει αξιοπιστία και έχει υιοθετήσει τις δεσμεύσεις και ότι μόνο όταν αυτή η αξιοπιστία του επί των δεσμεύσεων διαπιστωθεί και στην πράξη τότε, και πάλι αν χρειαστεί, μπορεί να ξανασυζητηθούν ορισμένα πράγματα, πάντα με πρώτη σκοπιά της διασφάλισης των πιστωτών.
Όπως μάλλον ειρωνικά έγραψε το Spiegel, ο Μητσοτάκης δεν ήρθε στο Βερολίνο να ζητήσει χάρες ως προς τα πλεονάσματα ή το ξεπούλημα της χώρας ή τις καταραμένες αποζημιώσεις ή τις ρυθμίσεις για το χρέος.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης ήρθε στο Βερολίνο για μπίζνες. Για να συζητήσει για επενδύσεις και ειδικότερα, για το ποιες επενδύσεις ευνοούν και επιθυμούν οι Γερμανοί. Και αυτές είναι γνωστές και αυτές κατά σύμπτωση πρότεινε ο Κυριάκος, οικογενειακώς και από παράδοση γερμανόφιλος. Επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια και στην ανακύκλωση των σκουπιδιών. Επενδύσεις δηλαδή σε δύο τομείς με σίγουρα και υψηλά, χωρίς κινδύνους, μονοπωλιακά κέρδη, που θα καταστήσουν την Ελλάδα πεδίο ελέγχου και αέναης γερμανικής κηδεμονίας.
Η Μέρκελ βρήκε στον Κυρ. Μητσοτάκη τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση για μία Ελλάδα γερμανική αποικία.
Το δρόμο που έστρωσαν ΓΑΠ, Σαμαράς, Βενιζέλος και Τσίπρας, ο Μητσοτάκης θα τον περπατήσει σταθερά αφοσιωμένα και χωρίς την παραμικρή ταλάντευση. Αλοίμονο στην Ελλάδα.
Γ. Αρτινός