Στην κοινωνική και πολιτική ζωή, είναι αναγκαίο να ξεχωρίζονται οι ρόλοι που ανατίθενται σε κάθε δημόσιο πρόσωπο και ανάλογες να είναι, οι απαιτήσεις, οι προσδοκίες και οι τυχόν κριτικές.
Γιατί είναι τελείως άδικο και επιβλαβές ,να μπλέκονται αυτοί οι ρόλοι και να ασκείται κριτική σε πρόσωπα, για θέματα που δεν έχουν καμία, ή έστω και μικρή σχέση, με τις ανατεθείσες σε αυτούς υποχρεώσεις.
Έτσι λοιπόν είναι άδικες και μικρόψυχες οι κριτικές, άλλες ειλικρινείς, αλλά και πολλές σκόπιμες, που ασκούνται στο πρόσωπο του Κου Σωτήρη Τσιόδρα.
Δεν μπορεί να του ζητούνται και να του καταλογίζονται πολιτικές ευθύνες, για έναν ρόλο που δεν του έχει ανατεθεί από κανένα, σε αυτές τις πολύ κρίσιμες στιγμές.
Ο εγνωσμένης αξίας και ηθικής ( αυτό επιτρέψτε μου να το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία) επιστήμονας, κλήθηκε να διαχειριστεί, ένα θέμα , που έχει να κάνει με το αντικείμενο της επιστήμης του και με την υγεία του λαού, σε κρίσιμες καταστάσεις και οφείλουμε να τον ευχαριστούμε και να τον στηρίζουμε, για τις υπηρεσίες του, που μέχρι στιγμής άλλωστε δείχνουν επιτυχημένες.
Δεν ενδιαφέρουν καθόλου οι πολιτικές και θρησκευτικές του πεποιθήσεις, και επίσης δεν είναι συνδικαλιστικός εκπρόσωπος.
Πολύ περισσότερο, όταν στις ενημερώσεις του, βγαίνει ένα πολύ ανθρώπινο πρόσωπο, όπως στην πραγματικότητα είναι και ακριβώς δίπλα του πάντα, βρίσκεται ο πολιτικός εκπρόσωπος, από τον οποίο μπορούμε και πρέπει να ζητάμε τις οποιεσδήποτε πολιτικές ευθύνες, για πράξεις η παραλείψεις της πολιτείας.
Άλλωστε ο γιατρός, για να είναι συνεπής στον όρκο του Ιπποκράτη, είναι υποχρεωμένος, όταν του ζητείται, να παρέχει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες του, σε κάθε άνθρωπο , ανεξάρτητα από πολιτικές, ιδεολογικές, φυλετικές κλπ διαφορές.
Και ποιός γιατρός και άνθρωπος θα μπορούσε να αρνηθεί, αυτές τις υπηρεσίες, προς το κοινωνικό σύνολο, όταν από αυτές κρέμονται ανθρώπινες ζωές και o ίδιος διαθέτει, τις γνώσεις και την επιστημονική κατάρτιση, πάνω στο συγκεκριμένο τομέα;
Όμως και από την θέση του πολίτη, ποιος θα ζητούσε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων από τον γιατρό στον οποίο θα προσέφευγε, για κάποιο πρόβλημα υγείας που ίσως αντιμετώπιζε. Θα αρκούσε η εμπιστοσύνη που θα του ενέπνεε ως γιατρός.
Όπως επίσης κανείς γιατρός δεν ζητάει από κάποιον ασθενή του, παρόμοια πιστοποιητικά.
Κάποιοι, τον κατηγορούν γιατί «δεν καταγγέλλει τις ελλείψεις του υγειονομικού συστήματος».
Άδικη και εκτός τόπου και χρόνου αυτή η κριτική.
Γιατί ο ρόλος που του έχει ανατεθεί, δεν είναι συνδικαλιστικός, και επίσης οι παρενέργειες που θα είχε μια τέτοια πρακτική, θα ήταν ολέθριες, γιατί εμπλεκόμενος σε ένα τέτοιο ρόλο, άλλοι θα τον εκθείαζαν και άλλοι θα τον κατέκριναν, με τελικό αποτέλεσμα τον υποβιβασμό της επιστημοσύνης του και της απήχησής του μέσα στα λαϊκά στρώματα, με ολέθριες και αυτονόητες συνέπειες.
Και ας σκεφτεί ο κάθε τυχόν ασθενής , το πώς θα αισθανόταν αν προσφεύγοντας σε κάποιο γιατρό, αυτός, αντί να ασχοληθεί με το κύριο, που είναι η σωτηρία και η ίαση του, άρχιζε να αναπτύσσει τις πολιτικές και ιδεολογικές του πεποιθήσεις, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το πρόβλημα που απασχολεί τον ασθενή.
Όπου φύγει, φύγει, που λέει κι η λαϊκή έκφραση.
Αυτού του είδους οι κριτικές δεν προσφέρουν θετικές υπηρεσίες στον λαό, αλλά το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Γι αυτό, ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ.
*Οι σκέψεις του κειμένου είναι προσωπικές
