Είναι εντυπωσιακές οι πολιτικές μεταλλάξεις, που συμβαίνουν αυτό τον καιρό. Έχουμε και λέμε τις δύο βασικές με αφορμή το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα:
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ από έξοχος διοργανωτής διαδηλώσεων, ανακάλυψε ως κυβέρνηση (ή νέο ΠΑΣΟΚ) και πώς μπορείς να διαλύσεις μία διαδήλωση, έστω κι αν πρέπει να καταφύγεις σε αστείες δικαιολογίες και αφόρητα κουτοπόνηρες θεωρίες, όπως αυτή περί… κατάληψης της Βουλής. Απλώς, οι προηγούμενες κυβερνήσεις επιστράτευαν και κάνα… σοβαρό παρακρατικό, που παρίστανε τον αντιεξουσιαστή για να κάνουν τη δουλειά τους και να βρίσκουν αφορμή να ρίχνουν τελικά τα δακρυγόνα κατά των απλών διαδηλωτών. Ετούτοι εδώ στηρίχθηκαν απλώς στην πηγαία και αστείρευτη βλακεία ή και τη βίαιη φύση των χρυσαυγιτών για να κάνουν το ίδιο: να χρησιμοποιήσουν τόνους χημικά, από εκείνα, που θα… απαγόρευε ο Αλέξης Τσίπρας, για να κάνουν τη συγκέντρωση γης μαδιάμ, διακινδυνεύοντας ακόμα και την υγεία μικρών παιδιών.
2. Η δεξιά δεν ανακαλύπτει απλώς τη γοητεία των διαδηλώσεων, έστω και αργά. Αλλά τώρα καταλαβαίνει και πώς είναι να τρως τα δακρυγόνα στη μούρη και να πονάει το κοκαλάκι σου από το ξύλο των ΜΑΤ. Και, ω του θαύματος, κατάλαβε ότι γίνονται και προβοκάτσιες από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ώστε να διαλύονται οι μαζικές συγκεντρώσεις. Πιθανόν να είχε… «θεία φώτιση» και τα ανακάλυψε όλα αυτά, καθότι τους συγκεντρωμένους ευλόγησαν πολλοί παπάδες με σύννεφα από θυμιατά, που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι κατασκευαστές καπνογόνων.
Δεν είναι οι μόνες ή οι κύριες μεταλλάξεις αυτές. Συνοδεύουν τις πολιτικές στροφές και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των δύο κομμάτων, που κυριαρχούν στο σκηνικό και από κοινού θέλουν να στήσουν έναν ψευδεπίγραφο δικομματισμό παλαιού τύπου. Αν για παράδειγμα, άλλαζαν θέση και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση και η ΝΔ κυβέρνηση, θα έλεγαν τα αντίθετα από αυτά που λένε σήμερα. Απλή αλλαγή ρόλων και διαλόγων.
Ακόμα χειρότερη υποκρισία: το πιθανότερο είναι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη να έφερνε την ίδια συμφωνία για το Μακεδονικό, με τον ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνει στη γραμμή του ΚΚΕ περί «αμερικανόφερτης» και γεμάτης αλυτρωτισμούς συμφωνίας και πάει λέγοντας – ίσως όχι με διαδηλώσεις, αλλά σίγουρα με μία επιθετική ρητορική.
Αλλά είπαμε. Κύριος στόχος είναι να τραβήξουν τα πράγματα στα άκρα, να επιβάλλουν ένα, φθηνής έμπνευσης και ανάλογης γραφικότητας, «πολεμικό» πολιτικό κλίμα, να συνθλίψουν τον μεσαίο χώρο και να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα πολιτικό κλίμα σαν εκείνο των πλαστικών σημαιών και των γελοίων συνθημάτων του 80: μάχη μεταξύ φωτός και σκότους! Το θέμα είναι αν τσιμπάει κανείς και πόσο διατεθειμένος είναι να κάνει αυτό το ταξίδι – προς τα πίσω – στο χρόνο…
