Ποια μυστική υπηρεσία «συμμάχου χώρας» τροφοδοτεί με πυρομαχικά τις αντίστοιχες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και αμερικανικά ΜΜΕ, στην συνεχιζόμενη επιχείρηση εναντίον κάθε απόπειρας του Προέδρου Τραμπ να τηρήσει τις προεκλογικές εξαγγελίας του για διεθνή ύφεση και συνεργασία με τη Ρωσία εναντίον της ισλαμιστικής τρομοκρατίας και άλλων διεθνών προβλημάτων;
Και ο χθεσινός ακροατής των δελτίων ειδήσεων της Ντώϋτσε Βέλλε θα ήταν δύσκολο να μην υποπτευθεί ως δράστη τη γερμανική πλευρά.
Κάποια «μυστική υπηρεσία συμμάχου χώρας» εμπλέκεται στο τελευταίο επεισόδιο της σκανδαλοθηρίας αντι-Τραμπ, επειδή φέρεται -στο δημοσίευμα της Ουάσιγκτων Ποστ και από τους αναμεταδότες του- ότι είναι η «πληγείσα», ως η προμηθεύτρια των πληροφοριών υψηλού απορρήτου, από τα άδυτα του «Ισλαμικού Κράτους» των τζιχαντιστών της Συρίας, πληροφοριών που ο Πρόεδρος Τραμπ κατηγορείται ότι γνωστοποίησε στους Ρώσους Υπουργό των Εξωτερικών και πρεσβευτή στην Ουάσιγκτων κ. κ. Λαβρώφ και Κισλιάκ, που δέχτηκε πρόσφατα στον Λευκό Οίκο.
Οι υπεύθυνοι των χθεσινών δελτίων της Ντώυτσε Βέλλε δεν μπορούσαν παρά να κινήσουν την υποψία, για κάποιο κρυφό κίνητρο προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης αυτής της κάκοσμης ιστορίας, με τον ακόλουθο, κραυγαλέα ασύμβατο και παραβατικό χειρισμό της:
1.-Με την απροκάλυπτη σφραγίδα αξιοπιστίας που προσέδωσαν στην αδέσποτη «πληροφορία» της Ουάσιγκτων Ποστ, προβάλλοντάς την με τυμπανοκρουσίες στη θέση πρώτης, δηλαδή σπουδαιότερης είδησης, παρά τις κατηγορηματικές διαψεύσεις τριών παρόντων στη συνομιλία κορυφαίων Αμερικανών αξιωματούχων, του υπουργού των Εξωτερικών, Ρεξ Τίλλερσον, της προεδρικής Συμβούλου Στρατηγικής, Ντάϊνας Πάουελ και του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας στρατηγού Μακ Μάστερ, γνωστού «σκληροπυρηνικού» και ευνοουμένου των «νεοσυντηρητικών».
2.- Αποδίδοντας προτεραιότητα και μείζονα σημασία σε μιαν επίμαχη, αδέσποτη πληροφορία από την εσωτερική πολιτική διαμάχη των ΗΠΑ, έναντι του φυσιολογικά σημαντικότερου γεγονότος της γάλλο-γερμανικής συνάντησης κορυφής στο Βερολίνο.
Το διεθνές φερέφωνο της Γερμανίας αξιολόγησε σαν παρακατιανής σημασίας τη συμβολική επιλογή του νέου Γάλλου προέδρου, να επιφυλάξει στο Βερολίνο και στη Γερμανίδα Καγκελάριο την πρώτη επίσκεψη του στο εξωτερικό, όσο και τις συνομιλίες τους για την συνεργασία των δύο χωρών και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Διακινδύνευσε δηλαδή να τραυματίσει τις γαλλικές ευαισθησίες, προ του μείζονος στόχου να συμβάλει σε διεθνοποίηση της σκανδαλολογικής υπονόμευσης του Αμερικανού Προέδρου, βάναυσα καταπατώντας κάθε κώδικα και δημοσιογραφικής –πέραν της διπλωματικής- δεοντολογίας απέναντι συμμάχου και ευεργέτιδος χώρας.
Δεν μπορεί δε να επικαλεσθεί ως ελαφρυντικό ότι στο δεύτερο και αναμφισβήτητο γεγονός αφιέρωσε περισσότερο χρόνο και προσοχή από ότι στο κατά τεκμήριο υπόπτου προελεύσεως και κινήτρων δημοσίευμα της Ουάσινγκτον Ποστ. Η διάρκεια που αφιερώθηκε στο ρεπορτάζ από τους εναγκαλισμούς Μέρκελ-Μακρόν και την αερολογία του δεύτερου περί ρεαλιστικής αναπροσαρμογής τη ΕΕ στην ευρωπαϊκή οικονομικό-κοινωνική πραγματικότητα, ήταν επτά λεπτά, ακριβώς όση και στην αμερικανική σκανδαλολογία.
3.- Η παταγώδης παρουσίαση της πρώτης αυτής γερμανικής «είδησης» κάρφωνε τον ακροατή: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ κατηγορείται… Ο Λευκός Οίκος διαψεύδει, αλλά η Ουάσιγκτων Ποστ επιμένει! Ο παρουσιαστής κ. Τέρυ Μάρτιν δεν αφήνει περιθώρια επιφύλαξης ή έκπληξης. Ξεχειλίζει από βεβαιότητα. Δίνει κάθε λεπτομέρεια της ιστορίας της αμερικανικής εφημερίδας-μαγνήτη τέτοιων πληροφοριών-τορπιλών, «αυστηρά απόρρητης» πατρότητας και προέλευσης.
Καλεί σε ενίσχυση και τον εμπειρογνώμονα υπηρεσίας, Αμερικανό καθηγητή … της Οικονομίας στο πανεπιστήμιο του Ιδρύματος Κένεντυ του Βερολίνου, κ. ΄Ιρβιν Κόλλιερ και του θέτει ερωτήματα που διαβάζει από το σενάριο της εκπομπής. Ο κ. Κόλλιερ ικανοποιεί, προσέχοντας να μην εκτίθεται υπέρμετρα: Το ζήτημα είναι πράγματι πολύ σοβαρό, Δημοκρατικοί κοινοβουλευτικοί ασφαλώς θα ζητήσουν έρευνα. Το δημοσίευμα περιέχει φράσεις σε εισαγωγικά και αυτό πρέπει να σημαίνει διαρροή πρακτικών της συνομιλίας. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να ζητήσουν αυτά τα πρακτικά…
-Όμως το ερωτηματολόγιο που συμβουλεύεται ο παρουσιαστής έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις: Θα οδηγήσει η υπόθεση αυτή στην ανατροπή του Τραμπ; Ο εμπειρογνώμων απογοητεύει: Γι’ αυτό απαιτείται δόλια πρόθεση. Ο Τραμπ είναι προχειρολόγος και επιπόλαιος…
-Ναι, αλλά δοθέντος ότι οι Ρώσοι είναι σε θέση να ανιχνεύσουν την πηγή των πληροφοριών από το εσωτερικό των Τζιχαντιστών, η βλάβη της συμμαχικής μυστικής υπηρεσίας, που τις εμπιστεύθηκε στις αμερικανικές, δεν θα υποσκάψει τις σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών;
Αυτή η ερώτηση είναι μια βολίδα με γόμωση δηλητηρίου και εκρηκτικού και με πολλαπλούς στόχους, επιπλέον της Ουάσιγκτων.
Εδώ ο κ. Κόλλιερ συμφωνεί. Εξηγεί ότι ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι επιχειρηματίας που κέρδιζε παίζοντας με τα λεφτά των άλλων. Επομένως μπορεί να παίζει και με τα μυστικά των άλλων…
Και το τελευταίο βέλος από την προετοιμασμένη φαρέτρα: Ο Τραμπ είχε προεκλογικά κατηγορήσει την κ. Κλίντον για ανευθυνότητα στη χρήση των εθνικών μυστικών, το γεγονός δεν επιστρέφει τώρα βαρύτερο εναντίον του;
Ο τηλεθεατής αναρωτιόταν αν βλέπει και ακούει την Ντώυτσε Βέλλε, επίσημη κρατική φωνή τη Γερμανίας, ή το CNN ή κάποιο άλλο αμερικανικό ιδιωτικό κανάλι, στην έξαψη μιας εσωτερικής πολιτικής διαμάχης. Και μπορεί να έκανε τον σταυρό του…
Για επιδόρπιο σερβιρίστηκαν επιλεγμένα μηνύματα στο Τουϊτερ κορυφαίων μονομάχων του Τραμπ, της Νάνσυ Πελόζι, επικεφαλής των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο, του Τζων Μακέην Ρεπουμπλικανού Γερουσιαστή και διάσημου εξορκιστή ρωσικών δαιμονίων και του ΄Αλαν Ντέρσοβιτς, ομιλούσας και γράφουσας κεφαλής των νεοσυντηρητικών.
Τα επόμενα δελτία της ημέρας δεν παρουσίασαν κόπωση η κορεσμό, αντίθετα εμπλουτίζονταν συνεχώς με πρόσθετη συγκομιδή σχολίων και «αντιδράσεων», ad vomitem, μέχρι τα μεσάνυχτα.
Στις 11,40 τη νύχτα ο παρουσιαστής της βάρδιας έθετε ξανά στον Αμερικανό αναλυτή θεμάτων άμυνας και ασφάλειας Κρίστοφερ Πρέμπλε το πρωινό πυρετικό ερώτημα αν αυτή η υπόθεση θα οδηγήσει σε καθαίρεση του Προέδρου Τραμπ. Νηφάλιος ο ερωτώμενος του απάντησε πως δεν υπάρχει τέτοια προοπτική όσο ο μισός πληθυσμός των ΗΠΑ προσδοκά από τον Πρόεδρο να εφαρμόσει το οικονομικό-κοινωνικό του πρόγραμμα.
Αποτολμήθηκαν και ερωτήσεις για τις «επιπτώσεις από τις αντιδράσεις των συμμάχων»(!)και για «την διεθνή αίσθηση για πτώση του κύρους και της ισχύος των ΗΠΑ». Αλλά ασυγκίνητος ο Αμερικανός αναλυτής παρατήρησε πως αυτά τα φαινόμενα είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα, με την εισβολή Μπους στο Ιράκ και την διαρκή εικόνα ανεπάρκειας και ασχετοσύνης της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας ως προς τα ουσιαστικά προβλήματα του αμερικανικού έθνους. Και πρόσθεσε ότι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ θα πρέπει να συμφιλιωθούν με τη νέα πραγματικότητα και την ανάγκη να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις.
Ως επιδόρπιο εδώ προσφέρθηκαν τα καταδικαστικά βέβαια για τον Πρόεδρο Τραμπ μηνύματα στο Τουίτερ της αλησμόνητης Μαντλέν Ωλμπράϊτ, των βομβαρδισμών της Σερβίας, του κ. Ρίτσαρντ Χάας, επικεφαλής τώρα του Council of Foreign Affairs, εργαστήριο σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής και ενός τέως αρχηγού της Ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσσάντ, που έγραψε ότι ο Πρόεδρος Τραμπ διέπραξε παρανομία προδίδοντας μυστικά ξένης υπηρεσίας και πρέπει να διωχθεί!
Στη σημερινή πρωινή συνέχεια προπαγανδιστικού βομβαρδισμού του Λευκού Οίκου, από το ίδιο γερμανικό πυροβολείο, με τα «σκάνδαλα Τραμπ» πρώτη πάντοτε είδηση και εικοσάλεπτης διάρκειας, καλεσμένος του Τέρυ Μάρτιν ήταν ο Αμερικανός πρώην πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ Κουρτ Βόλκερ, του Ινστιτούτου Μακέϊν, που δεν πρέπει να ικανοποίησε, παρά τις πιεστικές και υπαγορευτικές ερωτήσεις του οικοδεσπότη.
Για την καινούργια ιστορία των Νιου Υόρκ Τάϊμς, περί παρέμβασης Τραμπ στην ανάκριση του Εφ Μπι Αϊ κατά του στρατηγού Φλιντ για σχέσεις με την Ρωσία, απάντησε ότι αυτές οι ιστορίες απαιτούν έλεγχο προτού να διατυπώνονται κρίσεις. Και στο ερώτημα περί την προχθεσινή κατηγορία, εάν ο Πρόεδρος αποκάλυψε στους Ρώσους άκρως απόρρητες πληροφορίες, ο πρώην πρέσβης απάντησε ότι ο χαρακτηρισμός του άκρως απορρήτου είναι προεδρικό προνόμιο, και ο Πρόεδρος είναι ο υπέρτατος κριτής του χειρισμού σχετικών στοιχείων.
Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις του για τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, σε ερωτήσεις για την επίσκεψη Ερντογάν. Περιέγραψε τον συμμαχικό δεσμό με την Τουρκία ως απαρέγκλιτο και υποχρεωτικό και για τις δύο πλευρές, αλλά ότι και η στρατιωτική συνεργασία των Κούρδων της Συρίας, για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών εξτρεμιστών, είναι αναγκαία σε αυτή τη φάση. Η Τουρκία-είπε-είναι απαραίτητη για τον έλεγχο του Ιράν, τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή και την περιχάραξη της Ρωσίας. «Με την Τουρκία οι σχέσεις απαιτούν νέα ρύθμιση (reset), όχι με την Ρωσία»)
Το δισύλλαβο ερώτημα που φυσικά αναδύεται από αυτές τις αφύσικες, καθαρά παθολογικού χαρακτήρα, επαναληπτικές εκρήξεις ενός συνήθως πειθαρχημένου γερμανικού θυμικού, είναι: Γιατί;
Είναι η εικόνα εγκαρδιότητας που μεταφέρουν οι φωτογραφίες του πρακτορείου Τας από την πρόσφατη Αμερικανο-ρωσική συνάντηση στον Λευκό Οίκο, συγκρινόμενες, ιδιαίτερα στη γερμανική μνήμη, με τις αντίστοιχες από την επίσκεψη της Καγκελαρίου της Γερμανίας; Προφανώς είναι ανεπαρκής αυτή η εξήγηση.
Τους βαθύτερους λόγους αποκαλύπτουν –κατά τον γράφοντα- προχθεσινές δηλώσεις του υπουργού Αμύνης των ΗΠΑ, του σκληροτράχηλου στρατηγού Τζιμ Μάτις κατά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Δανίας Ρασμούσσεν, με τον οποίο συζήτησαν για το ΝΑΤΟ και για τις «φροντίδες από την Ανατολή και τις απειλές από τον Νότο.»
Ο Αμερικανός Υπουργός Αμύνης αυτή τη φορά και στρατηγός του Αφγανιστάν και Ιράκ –όχι ο των Εξωτερικών- δήλωσε στον Δανό πρωθυπουργό ότι κατευθύνεται στη Λιθουανία, «όπου θα επιθεωρήσω τα εκεί στρατεύματα του ΝΑΤΟ, υπό το γερμανικό εθνικό πλαίσιο εκεί, καθώς καθιστούμε απολύτως σαφές ότι αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν ανάμεσα σε εμάς και τη Ρωσία θα λυθούν από τους διπλωμάτες και όχι με άλλο τρόπο.»
Για την ερμηνεία των συναισθημάτων που προκαλούν στη σημερινή γερμανική ηγεσία τέτοιες δηλώσεις και φωτογραφίες, ως ενδείξεις προθέσεων, θα απαιτηθεί ένα άλλο δοκίμιο ανάλυσης.
