ΜΑΤ και συλλήψεις: Τσιμουδιά από καθεστωτική Βουλή, «αβρότητες» από «53»

2830
συμβολαιογραφείο

Με ένα κείμενο, αρκετά κομψό και περίτεχνο, οι λεγόμενοι “53” του ΣΥΡΙΖΑ, παίρνουν από την ιστοσελίδα τους “Commonality” αποστάσεις από αυτό που αποκαλούν “αδικαιολόγητη βία” ενάντια στην συγκέντρωση της ΛΑ.Ε έξω από το συμβολαιογραφείο της Θεμιστοκλέους 42.
Βεβαίως, όμως, οι “53” κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που αποκαλούν “αδικαιολόγητη βία” υπήρξε ένας άγριος ξυλοδαρμός από τα ΜΑΤ με τραυματίες διαδηλωτές, κατά τον οποίο μόλις αποφεύχθησαν τα χειρότερα, ότι αυτή η πρωτόγνωρη άγρια επίθεση έγινε με κυβερνητική απόφαση και εντολή, ότι είναι η πολλοστή φορά που έχουμε ανελέητες επιθέσεις των ΜΑΤ ενάντια στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, ότι υπήρξαν συλλήψεις και βαριές κατηγορίες κατά των συλληφθέντων για τα οποία δεν λένε τίποτα και ότι αυτά δεν θυμίζουν απλώς την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου αλλά την υπερβαίνουν, αφού για την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου η άγρια καταστολή των ΜΑΤ έχει καταστεί το βασικό μέσο διακυβέρνησης.
Στελέχη της ΛΑ.Ε τόνιζαν ότι σε αυτήν την χώρα. τουλάχιστον, από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, δεν έχει υπάρξει μια τόσο καθεστωτική Βουλή, στην οποία να παίζεται ένα τόσο κακόγουστο πολιτικό θέατρο από όλες τις πτέρυγες της, η κάθε μία με τον τρόπο της.
Είναι πολύ χαρακτηριστική η απόλυτη σύμπνοια όλων των μνημονιακών κομμάτων στην στήριξη των πλειστηριασμών και της πιο βάρβαρης καταστολής του κινήματος ενάντια τους. Σιγή ιχθύος από όλη την μνημονιακή αντιπολίτευση, πράγμα που ισοδυναμεί με συναίνεση, στην βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ.
Όπως χαρακτηριστικότατη είναι και η άκρα του τάφου σιωπή από το ΚΚΕ για την άγρια, σχεδόν πρωτοφανή, επίθεση στους διαδηλωτές έξω από το συμβολαιογραφείο και την παραπομπή των τριών συλληφθέντων σε δίκη με βαρύτατες κατηγορίες.
Άραγε, τι ρόλο παίζει όλος ο θίασος της Βουλής, όταν δεν κουνιέται φύλλο κατά της κυβέρνησης μέσα και έξω από το κοινοβούλιο, την στιγμή που η τελευταία δια των ΜΑΤ μετατρέπει σε πεδίο άγριου ξυλοδαρμού όλο το αθηναϊκό κέντρο, φορτώνοντας υποκριτικά στους τραυματίες διαδηλωτές κατηγορίες για επικίνδυνη σωματική βλάβη των ΜΑΤατζήδων;

Κ.Μ

ΥΓ: Ακόμα μεγαλύτερη αθλιότητα και μικροπρέπεια επέδειξαν τρεις χαρακτηριστικές εφημερίδες στην καταγραφή των γεγονότων πρωτοφανούς αυταρχισμού των ΜΑΤ στο συμβολαιογραφείο της Θεμιστοκλέους και στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.

Αναφερόμαστε στο ξερό μονόστηλο της «Αυγής», που έκανε λόγο, άκουσον-άκουσον, για «επεισόδια» (!) και στο καταχωνιασμένο ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.», στο οποίο ούτε το όνομα της ΛΑ.Ε, η οποία και έκανε την συγκέντρωση έξω από το συμβολαιογραφείο, δεν αποτολμούν να αναφέρουν αλλά και στην λιγότερο από μονόστηλο ουδέτερη αναφορά του «Ριζοσπάστη», ο οποίος αμαυρώνοντας την παλιά ιστορία του, τα «επεισόδια» της «Αυγής» τα αναβαθμίζει σε «σοβαρά επεισόδια» και τον άγριο ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ, τον βαφτίζει «απώθηση» των διαδηλωτών, διαψεύδοντας ακόμα και τα σχετικά βίντεο. Αυτό θα πει εμπαθής και «καθεστωτική» Αριστερά, «κομμουνιστική» και μη!!! Και εις ανώτερα!!!

Κ.Μ

Ολόκληρο το κείμενο των “53” στο Commonality” έχει ως εξής:

Ποτέ ξανά
Eίναι πικρό, αλλά τις χθεσινές σκηνές στο κέντρο της Αθήνας, τις έχουμε ξαναδεί ή μάλλον τις βλέπαμε διαρκώς, σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Και δεν είναι μόνο τα γεγονότα αδικαιολόγητης βίας της Τετάρτης 14/03/2018, έξω από το συμβολαιογραφείο της οδού Θεμιστοκλέους, αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα έξω από το Υπουργείο Παιδείας της περασμένης εβδομάδας, όπου δάσκαλοι και δασκάλες, καθηγητές και καθηγήτριες, μόνιμοι, αναπληρωτές, αδιόριστοι, υπέστησαν την αδικαιολόγητη βία των ΜΑΤ, γεγονός που και σωστά στιγματίσθηκε και από το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας. Όλα τα παραπάνω θέτουν σκληρά και σοβαρά ερωτήματα, και κυρίως το ερώτημα εάν υπάρχει η πολιτική βούληση να περιορισθούν μέχρι οριστικής εξαφάνισης τα φαινόμενα καταστολής. Γνωρίζουμε ότι σε πολιτικό επίπεδο η απάντηση είναι καταφατική, όμως αυτό δεν αρκεί, χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της ΕΛ.ΑΣ. (απαγόρευση χρήσης χημικών, υποχρεωτική χρήση διακριτικών στα όργανα). Εδώ οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι ήδη έχουμε αργήσει, καθώς έχουν περάσει 3 χρόνια από την ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης και το επίδικο παραμένει ανοιχτό. Είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι η κοινωνική διαμαρτυρία, ακόμα και όταν τα κίνητρά της είναι ασαφή, δεν αντιμετωπίζεται με ποινικοποίηση και καταστολή. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξουν οι πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν την απόλυτη προστασία της κατοικίας των αδύναμων οφειλετών, μόνο έτσι θα πεισθεί η κοινωνία.
ΥΓ: Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτές οι απαράδεκτες εικόνες δεν θα επαναληφθούν στην αυριανή κινητοποίηση των εκπαιδευτικών.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας